Foto IDF woordvoerder
Donderdag vond de afstudeerceremonie van de 188e Israëlische luchtmacht (IAF) pilotencursus plaats op de luchtmachtbasis “Ovda”, tijdens welke afgestudeerden van de cursus hun vluchtvleugelinsignes ontvingen en officiersrangen kregen.
Foto IDF woordvoerder
36 bemanningsleden van gevechtsvliegtuigen zullen vanaf vandaag de gelederen van de IAF versterken, zullen het operationele en strategische speerpunt van de IDF vormen en de komende jaren de missies van de IAF leiden.
De ceremonie werd gehouden in aanwezigheid van de chef van de generale staf, LTG Herzi Halevi, de bevelvoerend officier van de Israëlische luchtmacht, generaal-majoor Tomer Bar, andere commandanten en de families van de afgestudeerden. Fernando Marman, die ongeveer vier maanden geleden uit de Gazastrook werd gered tijdens Operatie "Golden Hand", waaraan de IAF deelnam, en die voortdurend contact onderhield met het squadron dat hem redde, was ook uitgenodigd voor de ceremonie. De diploma-uitreiking vond plaats na afloop van de drie jaar durende IAF Pilots Course, waarin de cadetten werden opgeleid tot gevechtsofficieren en afstudeerden met een diploma aan de Ben-Gurion Universiteit van de Negev.
Foto IDF woordvoerder
De toespraak van de chef van de generale staf:
Commandanten, beste families, afgestudeerden van de 188e pilotcursus. Ik wil mijn opmerkingen beginnen door u, de familieleden en vooral de ouders aan te spreken. Bedankt! Veel jonge mensen streven ernaar dit moment te bereiken, maar slechts enkelen slagen erin. Jullie, de ouders, hebben een belangrijke rol gespeeld in hun opvoeding, begeleiding en ondersteuning; je hebt veel om trots op te zijn. Onthoud dit moment en koester het. Het markeert het begin van een pad waarop velen lopen om de staat Israël met toewijding en volharding te verdedigen. Zonder compromissen – een pad dat rechtvaardig is.
Beste afgestudeerden, jullie voltooien een uitstekende opleiding bij een zeer gewaardeerd korps. Afgelopen april werden vanuit Iran en andere plaatsen talloze en diverse kernkoppen op Israël gelanceerd. De manier waarop de Israëlische luchtmacht opereerde op het gebied van defensie, bescherming en aanval is een voorbeeld en een model van kwaliteitsvol optreden, waarbij men volledig vertrouwt op menselijke uitmuntendheid.
De IAF fungeert tegenwoordig, onder het bevel van generaal-majoor Tomer Bar, als een belangrijke en cruciale teamspeler in het IDF-team. In gevechten in Libanon, Judea en Samaria en Gaza valt de IAF toe met gezamenlijke operaties van zeer hoge kwaliteit en een krachtige combinatie van capaciteiten die anders was dan ooit tevoren bij de grondtroepen.
Tijdens een van mijn bezoeken aan de gevechtszone in Khan Yunis zag ik een Black Hawk-helikopter het gebied doorkruisen met als doel de gewonden te evacueren. Midden op de dag, vliegend op een zeer lage hoogte, geconfronteerd met talloze bedreigingen. Vanuit mijn uitkijkpunt, bij de neus van de helikopter, zag ik de vastberadenheid van de piloten.
Nadat ze de gewonden hadden opgehaald, observeerde ik op hun terugvlucht de bewegingen van de technische en medische teams aan boord van de helikopter, en in de twee korte seconden die ik had, was hun toewijding en professionaliteit voor mij duidelijk. Hoeveel levens zijn hierdoor gered? Deze zelfde toewijding en professionaliteit zien we terug in de begindagen van de staat Israël. Sinds haar oprichting heeft de IAF met initiatief, vastberadenheid en moed geopereerd en heeft zij als centrale pijler van de IDF gediend. In de huidige oorlog zijn we hier meer dan ooit getuige van.
Dagen voordat de oorlog uitbrak, las ik het boek 'Avi Lanir - Een kort levensverhaal' uit. Avi, een getalenteerde en moedige piloot, werd tijdens de Jom Kipoeroorlog gevangengenomen in Syrië en doodgemarteld. Ik raad jullie, afgestudeerden van de cursus, aan om het boek te lezen. Er zit een belangrijke les in. Meer dan één les van een man die nederigheid kende, een piloot die begreep dat je, zelfs als je hoog en boven de snelheid van het geluid vliegt, nog steeds kwetsbaar blijft. Degenen die zich dit niet herinneren, worden kwetsbaarder. Avi was een commandant van mensen; zo wordt hij tot op de dag van vandaag herinnerd: een piloot die wist dat alles wat hij deed voor een machine gebeurde, maar zijn successen werden toegeschreven aan de mensen om hem heen.
De dag voordat zijn vliegtuig werd neergeschoten, schoot Avi een MiG neer die onze grondtroepen aanviel op de Golanhoogten, waarbij veel slachtoffers vielen totdat het werd neergeschoten. Nadat zijn vliegtuig was neergeschoten, vroegen zijn squadronmaten zich af waarom Avi zich zo diep in zo'n gevaarlijk gebied had gewaagd. Zo werd het geschreven: "Ten eerste de simpele menselijke rede. Hij beleefde de dag van gisteren. Het was hem duidelijk dat de MiG's die uit het oosten kwamen, moesten worden neergeschoten voordat ze onze troepen konden aanvallen. Een moment van nederigheid in het aangezicht van de realiteit."
Zoals toen - zo ook vandaag, vijftig jaar later, en nog meer sinds 7 oktober - hebben wij redenen! Wij hebben redenen om te vechten en risico's te nemen, en in de kern daarvan staat het recht van het volk van Israël in hun land.
We hebben velen verloren, soldaten en commandanten, die dapper en met zelfopoffering aan onze zijde vochten. De prijs was hoog, maar het doel is meer dan de moeite waard: de terroristische organisatie Hamas ontmantelen, haar medewerkers elimineren, haar infrastructuur vernietigen en haar heerschappij niet voortzetten. De gijzelaars terughalen, de Israëlische evacuees veilig terugbrengen naar hun huizen in het noorden en zuiden, met hernieuwde bouw en welvaart; we zijn toegewijd aan het pad van vastberadenheid en doorzettingsvermogen, en we moeten er alles aan doen om elke bedreiging van ons leven hier te voorkomen.
Ongeveer een week geleden ontmoette ik de lieve mensen van Nir Oz. We bezochten de kibboets, huis voor huis. De tijd stond stil op 7 oktober en de moeilijke scènes zijn samengeëtst met de woorden, de verhalen en de pijn.
Toen de rondleiding bijna ten einde liep, vroeg ik een kibboetslid dat er op 7 oktober was hoe hij dacht dat deze plek er over vijf jaar uit zou zien. Hij haalde adem, dacht even na en antwoordde vol vertrouwen: de kibboets zal mooier zijn dan ooit tevoren, beter gebouwd en met geweldige mensen. En ik dacht bij mezelf: na alle militaire prestaties zal dit de ware overwinning zijn, niet voordat we onze verantwoordelijkheid hebben vervuld om de veiligheidssituatie te onderzoeken, bestuderen en tot stand te brengen die dit mogelijk maakt.
Beste commandanten, instructeurs, ik heb vaak gedacht aan jullie verantwoordelijkheid om een cadet naar hun solovlucht te begeleiden, een grote verantwoordelijkheid. Jullie stellen de normen vast waarmee de IAF met uitmuntendheid van start gaat. Ik dank jullie. Jullie spelen een belangrijke rol in het vormgeven van de rijen cadetten die vandaag voor ons staan.
Beste afgestudeerden, jullie hebben keer op keer bewezen dat jullie het waard zijn om piloot te zijn in de Israëlische luchtmacht. Het is een grote eer en verantwoordelijkheid. Terwijl jullie dit pad blijven bewandelen, verwacht ik dat jullie elke missie met professionaliteit, nederigheid en toewijding leiden, begeleiden en uitvoeren. Ik ben erg trots op jullie voor de reis die jullie tot nu toe hebben afgelegd, en nog meer op de reis die jullie nog steeds willen ondernemen.
Ik ontmoet de lucht- en grondteams, voor en na missies. We sturen de IAF op complexe missies, vooral omdat we de mensen vertrouwen. Vanaf vandaag vertrouw ik jou ook.
Vlieg, voer de missies uit en keer veilig terug naar huis.
Sta op en slaag.
Gauw inzetten om de Hamas en het tuig uit Libanon te elimineren