United Hatzalah vrijwilliger EMT Shalom Avitan buiten een gemeenschap nabij de grens met Gaza. Foto met dank aan Shalom Avitan via ISRAEl21c
Medische noodtechnicus Shalom Avitan, 22, zal nooit vergeten hoe een doodsbange baby zich aan hem vastklampte buiten een Zuid-Israëlische gemeenschap die overspoeld werd door Hamas-terroristen.
De religieuze United Hatzalah- vrijwilliger uit Jeruzalem was zaterdagochtend in zijn auto gesprongen en naar het zuiden gereden toen hij hoorde van de dodelijke verrassingsaanvallen in de ‘Gaza-envelop’-regio.
Onderweg sloot hij zich aan bij een andere UH-vrijwilliger die een ambulance op de intensive care bestuurde.
“We hadden contact met legerofficieren die ons vertelden waar ze onze hulp nodig hadden, en we gingen naar kibboetsen waar het leger met terroristen vocht”, vertelt Avitan aan ISRAEL21c.
“Ze begonnen heel veel gewonde burgers en soldaten naar buiten te brengen. Er waren vreselijke verwondingen: mensen zonder handen of benen. We hebben non-stop gewerkt om ze te stabiliseren en ze naar militaire helikopters te brengen, omdat we niet konden wachten om ze per ambulance te evacueren.”
Dit grimmige werk ging door gedurende die tragische dag, 7 oktober.
Veilig in mijn handen
“Rond 19.00 uur kwam een team van speciale troepen uit een kibboets en overhandigde ons twee baby’s”, vertelt Avitan.
“Ze vertelden ons dat de ouders niet gevonden konden worden; we weten niet of ze gevangengenomen of gedood zijn. De baby's, niet ouder dan een jaar oud, schreeuwden en huilden. Ze waren uitgedroogd maar verder fysiek ongedeerd”, zegt Avitan.
Hij en zijn vriend namen elk een kind in hun armen en gaven hun water. De dorstige baby's dronken de flessen snel leeg.
United Hatzalah EMT Shalom Avitan, rechts, geeft water aan een baby in het Zuiden waarvan de ouders vermist zijn, 7 oktober 2023. Foto met dank aan Shalom Avitan via ISRAEL21c
“De baby moet zich veilig in mijn handen hebben gevoeld, omdat ze niet los wilde laten”, zegt Avitan.
Toen de baby's eenmaal waren gestabiliseerd, gaven de EMT's ze terug aan soldaten, die ze naar het Soroka Universitair Medisch Centrum brachten. Daar, zo kreeg Avitan later te horen, zorgden maatschappelijk werkers voor hen.
De aard van medisch noodwerk is dat je niet weet wat er daarna met patiënten gebeurt. Avitan zal er misschien nooit achter komen wat er van deze kinderen zal worden en of hun ouders zijn gelokaliseerd.
Helaas heeft hij het veel te druk gehad om er bij stil te staan.
Het stopt nooit
“We moesten door”, zegt Avitan, die in Israël werd geboren en vijftien jaar van zijn leven in Engeland doorbracht. “Het was non-stop op verschillende locaties waar ze ons vertelden dat ze onze hulp nodig hadden.”
In een gesprek met ISRAEL21c op 10 oktober zei Avitan dat hij de klok rond in het zuiden blijft werken, omringd door vuur, kogels en bommen. “We wachten buiten [gemeenschappen] en nemen patiënten van soldaten op. Het houdt nooit op.”
United Hatzalah-vrijwilliger EMT Shalom Avitan tijdens Operatie Swords of Iron, oktober 2023. Foto met dank aan Shalom Avitan via ISRAEL21c
De verwondingen die Hamas-terroristen aan Israëliërs hebben toegebracht, zijn verschrikkelijk, zegt hij.
“Er zijn zoveel patiënten in een verschrikkelijke toestand dat we ze in onze handen verliezen. We zien soldaten naar binnen gaan en niet levend naar buiten komen.”
Pas na drie dagen kwam hij kort terug naar Jeruzalem om te douchen, om te kleden en spullen te kopen van boodschappenlijstjes die individuele soldaten hem gaven.
‘Ze hebben genoeg voedsel, medische spullen en dekens, maar iedereen wil bepaalde spullen’, zei hij terwijl hij terugreed naar het zuiden. ‘Ik heb net gekocht wat ze nodig hebben.’
Avitan volgde drie jaar geleden de EMT-cursus van United Hatzalah omdat hij “altijd het gevoel had dat ik mensen wilde helpen. Het vervult mij.”
Hij zal in december in militaire dienst gaan. Vanwege wat hij de afgelopen week heeft gezien, wil hij zich bij het medische korps van het leger voegen.
“De situatie is veel moeilijker dan het lijkt in het nieuws. Het is verschrikkelijk. Hoe erg je ook denkt dat het is, het is nog erger.”
Kommentare