Screenshot YouTube
“Als je naar de elektriciteitsproductie kijkt, besef je dat hernieuwbare energie al is gearriveerd”, vertelt Yonadav Buber aan ISRAEL21c.
“De kosten van de productie van hernieuwbare energie concurreren nu al met die van steenkool en aardgas. De enige reden waarom we nog niet afhankelijk zijn geworden van hernieuwbare energie is dat die werkt wanneer hij maar wil: je kunt 's nachts de zon niet aanzetten of de wind laten waaien.”
Er zijn veel bedrijven die manieren onderzoeken om duurzame energie op te slaan, zodat deze beter beschikbaar komt. “Maar ik denk altijd dat de eenvoudigste oplossing ook de beste is”, zegt Buber.
En als CEO van de Israëlische energieopslag-startup BaroMar gelooft Buber dat zijn bedrijf een dergelijke oplossing heeft bereikt: het opslaan van duurzame energie onder water, direct op de zeebodem.
Een eenvoudige, low-tech oplossing, zo merkt hij op, is het samenpersen van lucht in een tank en deze vervolgens vrijgeven om elektriciteit te creëren. Voor een dergelijke hoge druk zijn ofwel zeer grote, sterke tanks nodig, ofwel geologische formaties zoals voormalige aardgasreservoirs die van gas zijn ontdaan. Geen van beide opties is algemeen beschikbaar.
Wat algemeen verkrijgbaar is, zegt hij, is de zee.
Diep in de zee, waar de drukniveaus hoog zijn, hoeven tanks die perslucht onder hoge druk opslaan niet bijzonder sterk of groot te zijn, omdat de drukniveaus in en uit de tank niet zo verschillend zijn. Dit feit vormt de kern van de oplossing die BaroMar nu ontwikkelt.
“Dit is echt een geniale oplossing, omdat het het probleem op een heel elegante manier omzeilt. Het schept ook de mogelijkheid van min of meer eindeloze energieopslag, omdat we het over de zeebodem hebben, en dat is niet bepaald hot real estate”, zegt Buber.
“We kunnen zoveel eenvoudige betonnen tanks plaatsen als we willen, en op het strand zelf nemen we in de vorm van een compressiestation maar heel weinig ruimte in beslag.”
Een gebruik van ongebruikte elektriciteit
In de oplossing van BaroMar is de energie die wordt gebruikt om de lucht in onderwatertanks te comprimeren afkomstig van overtollige elektriciteit uit het elektriciteitsnet, die via leidingen naar de zeebodem gaat.
“Wat zo goed is aan de oplossing is dat er niets verbrand wordt; het maakt gebruik van energie die beschikbaar en ongebruikt is op het elektriciteitsnet. Deze energie komt de compressor binnen, wordt opgeslagen in de betonnen tanks en later, wanneer de elektriciteit nodig is, baant de lucht zich een weg terug naar het strand en passeert een turbo-expander en generator.”
Dit gebruik van overtollige elektriciteit op bepaalde tijdstippen van de dag, voegt Buber toe, kan helpen het probleem aan te pakken van overtollige hernieuwbare energie die verloren gaat.
“Daarom is de kwestie van energieopslag zo belangrijk. Het stelt ons in staat om ons gebruik van hernieuwbare energie te timen en het aanbod op de vraag af te stemmen. Dit gebrek aan afstemming is de reden dat de wereld niet is overgegaan op 100 procent hernieuwbare energie – omdat je bijvoorbeeld 's nachts energie nodig hebt, en je niet weet of de wind gaat waaien, maar je weet wel dat de zon het meest zal zeker niet schitteren.”
Wat de voetafdruk betreft, benadrukt Buber dat de oplossing CO2-neutraal is, omdat er geen eigen elektriciteit voor nodig is – alleen overtollige energie.
De fysieke voetafdruk op stranden zou minimaal zijn, terwijl onder water de ongevaarlijke betonnen tanks zich op een diepte van 500 meter zullen bevinden, waar weinig zeeleven is.
Bewezen oplossing
De oplossing van BaroMar is uniek, zegt hij, omdat deze niet concurreert met energieopslagoplossingen van het batterijtype die voor een korte periode energie kunnen leveren. In plaats daarvan zou het gedurende lange perioden – zelfs hele seizoenen – van energie kunnen voorzien.
Het is bewezen dat de technologie werkt, voegt Buber toe.
“In tegenstelling tot andere oplossingen, die uitgebreide ontwikkeling vereisen totdat ze zichzelf kunnen bewijzen, is onze grootste uitdaging bureaucratisch en heeft te maken met regelgeving en bepaalde technische uitdagingen bij het bouwen op de zeebodem. Andere technologieën moeten intussen nog worden bewezen, of alleen in een laboratorium worden bewezen, en het zal voor hen een grotere uitdaging zijn om de commerciële fase te bereiken.”
Een illustratie van het BaroMar-systeem. Foto met dank aan BaroMar via ISRAEL21c
Het bedrijf, dat zeven werknemers heeft en gevestigd is in Kfar Monash, een klein dorp in het groene Sharon-gebied in centraal Israël, heeft startfinanciering gewonnen en is nu op zoek naar locaties voor een haalbaarheidsfaciliteit in Israël of in het buitenland.
Buber hoopt de testfaciliteit binnen een paar jaar af te ronden en dan onmiddellijk te beginnen met de bouw van commerciële installaties.
“Onze klanten kunnen worden onderverdeeld in drie categorieën”, merkt Buber op. “Ten eerste zijn er de producenten van hernieuwbare energie, die er niet in slagen al hun energie aan de markt te verkopen, en dan hebben ze een overschot waar ze vanaf moeten. Ten tweede zijn er zeer grote elektriciteitsverbruikers, die willen overstappen naar 100 procent hernieuwbare energie – bijvoorbeeld havens, metaalfabrikanten en grote fabrieken.
“En ons derde type klant zijn overheden. We zijn bijvoorbeeld in gesprek met de regering van Cyprus om van hen de eerste lidstaat van de Europese Unie te maken die in 2030 voor 100 procent op hernieuwbare energie draait.”
Buber geeft toe dat de BaroMar oplossing niet universeel is.
“Niet alle landen hebben bijvoorbeeld toegang tot de zee, en zelfs in Israël is de relevante plaats voor ons Eilat en niet de Middellandse Zee, omdat de relevante diepten in de Middellandse Zee erg ver weg liggen van de kust. Maar waar we kunnen helpen, zullen we dat doen.”
Buber vertelt dat toen hij op een zinderend hete ochtend in augustus zijn tuin water gaf en zag hoe geel deze is, “ik tegen mezelf zei dat we maar beter konden opschieten en de wereld konden helpen zo snel mogelijk te stoppen met het verbranden van fossiele brandstoffen.”
Voor meer informatie, klik hier.
Comments