Delegatie van Holocaustoverlevenden en premier Yair Lapid bezochten de Wannsee Villa

Premier Lapid met de Duitse Bondskanselier in de Wannsee villa. Foto Kobi Gideon

Premier Yair Lapid en een delegatie van Holocaustoverlevenden hebben maandag een ontmoeting gehad met de Duitse bondskanselier Olaf Scholz in de Wannsee Villa.

Premier Lapid en overlevenden van de Holocaust Pnina Katzir, Avraham Roth, Shoshana Treister, Yisrael Mila en Zvi Gil en hun families begroetten eerst de Duitse bondskanselier Scholz op het plein van de Wannsee Villa. De premier en de kanselier spraken vervolgens met de overlevenden van de Holocaust op de plaats waar tot de "Endlösung" werd besloten.

Premier Lapid vertelde kanselier Scholz dat hij de moed en het respect die hij toonde bij het luisteren naar de huiveringwekkende getuigenissen van de Holocaustoverlevenden zeer op prijs stelde. De premier benadrukte dat hij ervan overtuigd was dat Duitsland onder leiding van de bondskanselier antisemitisme met nultolerantie zou bestrijden.

Premier Lapid vertelde kanselier Scholz ook dat hij de gebeurtenis zeer ontroerend vond, aangezien hij de zoon is van een Holocaustoverlevende en dat Holocaustoverlevenden en hun families aanwezig waren.

De Holocaustoverlevenden bedankten premier Lapid en kanselier Scholz voor het bijzondere bezoek. Ieder vertelde hun verhaal en dat van hun familie tijdens de Holocaust, evenals het verhaal van hun alijah aan Israël en de familie die ze daar grootbrachten. Ze benadrukten het belang van het bijbrengen van de herinnering aan de Holocaust bij de jongere generaties Joden, Duitsers en de hele wereld.

Deze foto zegt alles. Foto Koby Gideon

Premier Lapid: "Een uur geleden kwam ik het kantoor van de kanselier binnen en werd begroet door een erewacht van Duitse soldaten die de Joodse staat salueerden. Ik dacht aan de eerste keer dat mijn vader een Duitse soldaat zag.

Hij was bijna 13. In maart 1944 lag hij in het grote bed in het huis van zijn ouders. Zijn vader zat naast hem, omdat mijn grootmoeder in Boedapest was. Om 5 uur in de ochtend werd er op de deur geklopt. Een Duitse soldaat kwam binnen. Hij vroeg: 'Waar is dr. Lampel?', mijn grootvader. Mijn grootvader stond op. Mijn overgrootmoeder, Hermina, die Duits sprak, liep naar de soldaat toe, ging op haar knieën - ze was al een oude vrouw - greep zijn laarzen en smeekte: ' Bitte, bitte .' Jij hebt ook een moeder.'

De soldaat zei niets. Mijn grootvader ging zich aankleden, pakte zijn tas, liep naar mijn vader, tilde de deken op en mijn vader huilde. Hij zei tegen hem: 'Mijn zoon, ik zal je zien of niet.' Hij heeft hem nooit meer gezien.

Vandaag zijn de Duitse bondskanselier, het Duitse leger en de mensen van Duitsland hierheen gekomen, naar de Wannsee Villa, de plaats waar de bureaucratie van het kwaad werd gemaakt, om u te eren en om uw vergiffenis te vragen. We kwamen hier om te vertellen dat we gewonnen hebben.

Mijn grootvader Bela stierf in een concentratiekamp, ​​maar mijn vader overleefde en stichtte een gezin, en ze stichtten een land. Dat land is er trots op hier vandaag te zijn. Ik dank je, mijn vriend, dat je vandaag bij ons bent gekomen. Daar is behoorlijk wat morele moed voor nodig. Bedankt voor uw komst."