Eén op één met een gevechtsnavigator die diep in Iran aanviel: "Ik vloog over Teheran en besefte dat we geschiedenis schrijven"

Majoor N. is een gevechtsnavigator. Foto IDF

Te midden van de aanhoudende aanvallen op Iran konden we een kort gesprek opvangen met majoor N., een gevechtsnavigator bij Squadron 133, die deelnam aan een van de dramatische momenten in de geschiedenis van de luchtmacht: de openingsstoot van Operatie "Am Kalavi". Hij vertelde ons, met ingetogenheid en trots, hoe het voelde om een ​​missie uit te voeren waarop hij zich had voorbereid - sinds hij voor het eerst was opgestegen, aldus IDFF.

Op de openingsavond van Operatie 'Am Kalavi', slechts enkele minuten nadat tientallen Israëlische straaljagers de Iraanse grens waren gepasseerd, zag een F-15-navigator een enkele Iraanse straaljager opstijgen vanaf een basis in het westen van het land. Binnen enkele minuten keerde het vijandelijke toestel terug en landde.

"De piloot voelde waarschijnlijk aan wat er op hem afkwam", speculeert majoor N., een gevechtsnavigator van Squadron 133, die het vliegtuig zag op weg naar een aanval op de Iraanse luchtverdedigingsinfrastructuur. "Hij wilde waarschijnlijk niets met dit incident te maken hebben en vluchtte weg om zich te verstoppen. Voor mij illustreert dit moment bovenal de luchtoverwicht die we meebrachten naar Iran."

Majoor N. is een gevechtsnavigator bij de reserve. Hij zegt dat hij vanaf het begin van zijn carrière bij de luchtmacht heeft deelgenomen aan trainingen waarin een aanvalsscenario in Iran werd gesimuleerd: "We hebben ons jarenlang voorbereid, maar ik geloofde niet dat dit zou gebeuren. Pas de ochtend, nadat we het bericht 'Vanavond vliegen we voor het echte werk' kregen, besefte ik dat dit geen generale repetitie was. Het gebeurt nu."

Elke groep vliegtuigen die die nacht opsteeg, had zijn eigen missie. Sommige werden gestuurd om uraniumverrijkingsinstallaties aan te vallen, andere om hoge figuren binnen de Iraanse terreurleiding te dwarsbomen. Het doel van majoor N. en zijn partners was om dreigingen voor het Israëlische thuisfront aan te vallen en te neutraliseren.

Foto IDF

"Die nacht heb ik raketten, lanceerinrichtingen, controlesystemen en nog veel meer in West-Iran aangevallen", herinnert de navigator zich. "Uiteindelijk weet ik dat elke bom die we afwerpen, betekent dat er minder raketten op al onze families zullen worden afgevuurd."

De dramatische dag begint met briefings, technische voorbereidingen en, het allerbelangrijkst, een kort dutje voor de missie. "Je moet scherp zijn," legt hij uit, "soms is dat niet makkelijk. Maar de bemanningen zeggen dat je in zo'n periode alleen maar moet vliegen, eten en slapen. Elke missie als deze vereist zowel fysieke als mentale kracht, en je wilt gewoon zo voorbereid en gefocust mogelijk aankomen."

De omvang van het uur is hem vanaf het eerste moment duidelijk, vertelt hij me. Maar pas op weg naar het vliegtuig beseft hij hoeveel handen hem van achteren steunen, op weg naar de bestemming: "Wanneer de technische staf en ik elkaar de hand schudden, besef ik de omvang van de missie en hoeveel mensen er hard hebben gewerkt om ons te laten opstijgen. En het zijn geen anonieme mensen. Dit zijn de vrienden van de opleiding of de soldaten die ik goed ken van het squadron, die alles hebben gegeven om ons te laten slagen."

Foto IDF

Majoor N. landt uren later, in de vroege ochtend, terug in Israël. "Het eerste wat ik deed, was een berichtje sturen naar mijn vrouw om haar te laten weten dat alles in orde was," glimlacht hij. "Ze had de verbanden al gelegd en zelf begrepen waar ik was. Tijdens de lange vlucht daarheen dwalen mijn gedachten soms een beetje af naar huis. Het is tenslotte onmogelijk om je volledig los te koppelen van de realiteit."

De volgende nacht was majoor N. alweer in de lucht. Dit keer op weg naar de hoofdstad van Iran: Teheran. "Ik had niet gedacht dat het zo snel zou gebeuren, letterlijk nacht na nacht," herinnert hij zich. "Het is een krachtig gevoel. Je vliegt over een enorme stad, ziet de stad zich onder je uitstrekken en weet dat er terroristische infrastructuren in verborgen zitten. Je gooit de bommen af ​​en je ogen volgen ze tot ze hun doel raken. Dit is geen verbeelding. Dit is de realiteit. We schrijven hier geschiedenis."

De complexe operatie bevindt zich nog in een vroeg stadium. "We hebben natuurlijk nog niet alles gedaan. Dit is een enorm land dat zich al jaren voorbereidt op een confrontatie met ons. Maar we zijn erin geslaagd een zekere luchtoverwicht en ook een gevoel van veiligheid te creëren", benadrukt majoor N. "Er zijn nog veel doelen om aan te vallen, maar dankzij de inzet van mensen uit alle takken van de veiligheidsdiensten voeren we missies uit met accurate informatie, waardoor we de centra van terreur steeds opnieuw kunnen aanvallen."