Heeft de Iron Dome Israël meer of minder veerkrachtig gemaakt?

Screenshot YouTube

Het Israëlische Iron Dome- raketafweersysteem is een gamechanger sinds de introductie ervan in 2011, na een beroemd gedurfd en snel ontwikkelingsproces.

Ontworpen om ballistische raketten op korte afstand te detecteren, identificeren, volgen en neerschieten, werd verwacht dat Iron Dome een succespercentage van 85 procent zou behalen. In plaats daarvan is het statistisch gezien voor meer dan 95% succesvol.

“Dat is een extreme technologische prestatie die niemand had verwacht”, zegt marinecommandant (bd.) Eyal Pinko, senior research fellow bij het Begin-Sadat Center for Strategic Studies aan de Bar-Ilan Universiteit en docent op het gebied van intelligentie, hybride oorlogsvoering, defensie, cyberveiligheid en maritieme strategie, tegen ISRAEL21c.

Draagbare Iron Dome-batterijen die door het hele land worden ingezet, zorgen ervoor dat Israëliërs zich beschermd voelen tegen projectielen, die op elk moment kunnen worden gelanceerd door vijandige staten of terreurorganisaties die burgers schade willen berokkenen en de militaire reactie van Israël willen afschrikken, zegt Pinko.

“Als je op de lange termijn met zo’n dreiging te maken hebt, geeft Iron Dome mensen bescherming en de mogelijkheid om te ademen en een relatief normaal leven te leiden”, zegt Pinko.

“En als mensen aan het thuisfront zich veiliger voelen, kunnen de regering en het leger hun werk beter doen.”

De ontwikkeling begon in 2003

De ontwikkeling van het systeem begon in 2003, nadat Hamas een enorme aanval met Kassam-raketten op Israël lanceerde, legt Pinko uit.

“Israël begreep dat raketten gelanceerd vanuit de Gazastrook richting Israëlische steden en dorpen in het zuiden een strategische kwestie zouden zijn. Er was een groot debat in de defensiegemeenschap over de beste oplossing voor bescherming.”

Na vele discussies, tests en proofs of concept besloot een commissie van het Directoraat van Defensieonderzoek en Ontwikkeling onder leiding van marinecommandant Michael Peled de ontwikkeling van wat Iron Dome zou worden ( Kippat Barzel in het Hebreeuws) aan te bevelen.

De commissie presenteerde het idee aan Brig. Generaal Daniel Gold, hoofd R&D bij het Ministerie van Defensie. Met typisch Israëlische brutaliteit gaf Gold groen licht voor het project voordat hij toestemming kreeg van zijn sceptische superieuren.

“Het werd in slechts vier of vijf jaar ontwikkeld, terwijl raketsystemen doorgaans acht tot tien jaar nodig hebben om te ontwikkelen”, zegt Pinko.

Dat is deels te danken aan Amerikaanse financiering, die op zijn beurt de Verenigde Staten het recht geeft om Iron Dome te gebruiken en het zelfs met wederzijdse goedkeuring te verkopen.

Detecteren, bevelen, onderscheppen

Iron Dome bestaat uit drie componenten, elk ontwikkeld door een andere Israëlische defensie-aannemer.

Een uniek radarsysteem detecteert, identificeert en volgt raketten in de lucht.

Een command-and-control-systeem gebruikt de radargegevens om te bepalen of en waar het projectiel moet worden onderschept. Als het in een open gebied of in zee gaat landen, zullen Iron Dome-operators geen dure munitie verspillen om het te blokkeren.

Het derde onderdeel zijn Tamir-onderscheppingsraketten die tegen de binnenkomende raket kunnen worden gelanceerd op een exact toekomstig aangrijpingspunt dat door het systeem wordt berekend. Elke Iron Dome bevat 20 Tamirs, elk met een gewicht van 200 pond en een lengte van 3 meter.

“Het systeem kan heel snel ingezet worden”, zegt Pinko.

Wanneer de IDF-inlichtingendienst de luchtmacht waarschuwt voor een dreiging, worden Iron Dome-batterijen snel op hun plaats geplaatst, samen met een kleine basis waar het operationele team is gehuisvest.

4 verdedigingslagen

Iron Dome is slechts één laag in het vierlaagse arsenaal van Israël om verschillende soorten bedreigingen te onderscheppen.

“Iron Dome houdt zich bezig met ballistische raketten die vanaf een bepaalde afstand worden gelanceerd. David's Sling beschermt tegen meer geavanceerde ballistische raketten en kruisraketten met een groter bereik”, legt Pinko uit.

Screenshot YouTube

De Arrow 2- en Arrow 3-interceptors vormen de verdedigingslaag met het langste bereik, klaar om op te treden tegen ballistische raketten die worden afgevuurd vanuit landen als Iran, Irak of Jemen.

“Raketten en raketten zijn de belangrijkste strategische wapens van veel landen, omdat ze geen face-to-face oorlogvoering willen”, zegt Pinko.

“Nu en in de toekomst zullen raketten een grote impact hebben op oorlogsvoering, dus onze raketverdedigingssystemen zijn van cruciaal belang.”

Hezbollah alleen al heeft meer dan 150.000 raketten en raketten in Libanon opgeslagen, voegt hij eraan toe.

“In onze omgeving is de Iron Dome een must. Mensen uit het buitenland zijn altijd verbaasd over hoe het leven in Israël min of meer normaal verloopt dankzij deze paraplu die we hebben”, zegt Pinko.

Strategische fout?

Hoewel niemand twijfelt aan het tactische succes van Iron Dome, beschouwen sommige opinieleiders het als een strategische beleidsfout.

Zij beweren dat Iron Dome een sleutelfactor is in het onvermogen van Israël om op beslissende wijze om te gaan met de terroristische staat Hamas die zich de afgelopen tien jaar aan zijn grens heeft opgebouwd – en uiteindelijk in het onvermogen om de bloedbaden van 7 oktober te voorkomen.

“We kunnen het zien als onderdeel van deze ‘status quo-strategie’ van Israël, onderdeel van de strategie van [premier] Netanyahu om massale aanvallen op Israël af te schrikken”, zegt Chen Kertcher, docent aan de afdeling Midden-Oostenstudies aan de Ariel Universiteit. en een onderzoeker en auteur gespecialiseerd in internationale politiek en veiligheid, conflictoplossing en internationale interventies.

Omdat Iron Dome zo effectief werkt tegen korteafstandsraketten, kon de regering haar reactie op Hamas-provocaties beperkt houden tot “kleine antiterreurcampagnes met minimale verliezen”, zegt Kertcher.

Deze strategie gaf Hamas de kans om zijn macht te vergroten en onderwierp tientallen zuidelijke gemeenschappen aan een aanhoudende “motregen” van raketvuur, beweert hij.

“Voor deze families was het een realiteit dat ze vijftien seconden hadden om zich in veiligheid te brengen en dat ze wisten dat het leger geen wraak zou nemen en Gaza niet zou binnenkomen. En de rest van de mensen maakt het niets uit, want zij hebben de Iron Dome. We hebben mensen in het zuiden opgeofferd, zodat anderen konden leven en zich beschermd konden voelen.”

Kertcher is van mening dat wanneer de strategische mislukkingen die tot de huidige oorlog hebben geleid worden onderzocht, één vraag moet worden gesteld: of Iron Dome, ironisch genoeg, onze nationale veerkracht heeft geschaad.

“Zelfs nu leiden miljoenen mensen in het grootste deel van Israël een normaal leven. Het ergste dat kan gebeuren is dat je een sirene hoort en naar de mamad [veilige kamer] gaat en dat is alles, Iron Dome zal ervoor zorgen”, vertelt hij aan ISRAEL21c.

“Het is een briljant, zeer efficiënt en succesvol antiraketwapen. Maar als we die niet hadden gehad, zou de Israëlische regering jaren geleden gedwongen zijn geweest om Hamas aan te vallen, toen het nog niet zo sterk was als nu.”