Zo. Nu mag Yair Lapid het proberen.
Na 28 dagen is het Netanyahu niet gelukt om een regering te vormen. Zijn meedogenloze leugens, zijn berg van persoonlijke problemen en – eerlijk is eerlijk – ook de jaren (de man is 71) hebben hun tekenen gegeven. In principe zijn er nog weinig politici in ons land die hem nog geloven en nog minder vertrouwen hem.
En nee, we gaan niet ineens zeggen dat alles wat de man vertegenwoordigt niet goed is. Integendeel: de man is een politiek genie waarvan velen nog wat van kunnen leren. Zijn geopolitische blik is feilloos. En ook op het gebied van veiligheid deed hij het heel goed. Het zijn meer zijn rare fratsen die hem aan het einde van zijn carrière hielpen: hij vind zichzelf de beste en de enige in zijn soort, hij heeft eisen aan zijn directe assistenten die je laten denken aan een diva, hij heeft de kunst om dingen om te draaien een nieuwe dimensie gegeven en daarbovenop komen zijn van Lotje getikte vrouw en nietsnut van een zoon. Niet makkelijk.
Maar twaalf jaar is dan ook wel welletjes, vinden ook zijn zeer intieme cirkel van vrienden. Niet dat iemand het in zijn hoofd haalt om hem dat te zeggen – niemand heeft zelfmoordneigingen, dus dat gaat nog niet gebeuren.
Netanyahu had een mooi patent gevonden: waarom iedere keer die stress van verkiezingen? Je gaat naar partijen die zelf nooit aan de macht kunnen komen, vraagt ze wat voor financiële steun ze nodig hebben voor hun partij en de faciliteiten van de partij, beloofd hun dat budget in ruil voor onvoorwaardelijke steun aan hem en tel uit je winst. De religieuze partijen hebben scholen, sociale steunpunten en meer voor hun publiek en dat moet allemaal betaald worden. Netanyahu garandeerde dat en zij garandeerden hem hun steun: rabbijnen stuurden hun volgers met de bus naar het stemlokaal, en elke stemmer had al een enveloppe met daarin het stembriefje voor Netanyahu erin. Want wat de rebbe zegt – dat gebeurt en zonder gezeur.
Die tijd is nu voorbij, schijnt het. Het belastingbetalende publiek begreep niet hoe een heel publiek, dat in het algemeen (er zijn uitzonderingen) niet werkt, geen belasting betaalt, weigert dienst de doen en dan ook nog gratis of zwaar gereduceerd mag wonen, zoveel van het belastinggeld kan krijgen. Waardoor er heel wat spanning ontstond tussen de religieuze en niet-religieuzen. Dat werd weer aangewakkerd door het rare gedrag van rabbijnen tijden de Corona drama’s in ons land: het was duidelijk dat de premier een plan had om ons zo snel mogelijk uit die virus-hysterie te halen, maar de rabbijnen besloten – in een poging gezamenlijk nog wat budgetten los te krijgen van Netanyahu – om tegen te stribbelen, waardoor hun publiek weer werd aangekeken als ziekteverspreiders, een woord wat wij liever niet gebruiken.
En nu schijnt het voorbij te zijn. Op een goed moment zal er een regering komen. Hopelijk een combinatie van links – centrum – rechts – vroom – vrijdenkend. Die zal in het begin fouten maken en heel veel kritiek krijgen.
Laten we niet vergeten dat een bekende definitie van een Joodse moeder verteld dat een Joodse moeder twee overhemden voor haar zoon had gekocht. Toen de zoon er eentje aantrok, zei ze meteen: “O. Dus je vond dat andere hemd niet mooi?”
Zo ook het Israëlische publiek, vooral als het om politiek gaat: we weten het allemaal beter. De komende weken kunnen een nieuw tijdperk aankondigen in ons land, maar in feite bewijst het slechts 1 ding: in onze democratie is alles mogelijk. Ook het opstappen van Netanyahu is mogelijk.
Niet omdat we hem haten – het is gewoon welletjes geweest.
Comments