Hamas kantoorgebouw in Gaza zakt in elkaar na aanval IDFScreenshot YouTube
Het onderstaande artikel is een onderzoek van NGO Monitor en plaatsen we op hun verzoek.
Op 23 augustus 2021 publiceerde Human Rights Watch (HRW) haar derde (!) pseudo-rapport over het twee weken durende gewapende conflict in Gaza en Israël, het laatste getiteld "Gaza: Israel's May Airstrikes on High-Rises ". In navolging van zijn bekende stijlfiguur beweert HRW dat Israëlische acties "de oorlogswetten hebben geschonden en kunnen neerkomen op oorlogsmisdaden", met name met betrekking tot verschillende incidenten die al uitgebreid in de media en door andere NGO's zijn behandeld.
Op het moment van de aanvallen, verklaard de IDF dat het doel gebouwen waren een “belangrijke uitvalsbasis voor militaire intel Hamas.” Naast het verzamelen van inlichtingen, verwijst de verklaring naar Hamas-agenten in deze gebouwen die "wapens produceerden en uitrusting plaatsten om IDF- operaties te belemmeren ".
Telefonisch geïnterviewd?
HRW identificeert niet hoe haar "getuigen" werden geselecteerd, noch verduidelijkt het of en hoe het mogelijke banden van getuigen met Palestijnse gewapende groeperingen heeft onderzocht. Evenzo specificeert HRW niet hoe het de beweringen van geïnterviewden met betrekking tot de aanwezigheid of het ontbreken daarvan van gevechtsactiviteiten of militaire infrastructuur heeft geverifieerd.
Bovendien blijft HRW de realiteit in Gaza uitwissen, waar Hamas de informatie controleert en regelmatig dreigt met vergelding tegen degenen die de terreurgroep bij oorlogsmisdaden betrekken. Zo heeft Hamas op 13 mei een verklaring uitgegeven waarin het de inwoners van Gaza verbiedt samen te werken met personen of organisaties van buiten Gaza, waarin wordt aangekondigd : “Het is onder alle omstandigheden verboden om details van gebeurtenissen te verstrekken of om berichten en video’s te verzenden die de locaties van bombardementen en de bijbehorende resultaten of raketlanceringsplaatsen van het verzet.”
Zelfs de eigen getuigen van HRW spreken de politiek gemotiveerde conclusies tegen. Dienovereenkomstig: "Een zakenman zei dat Hamas kantoren had in de Hanadi-toren, maar hij kon niet identificeren wie de huurders waren of wat ze deden, of dat ze banden hadden met de gewapende vleugel van Hamas."
Ondanks deze voor de hand liggende en fundamentele tekortkomingen in de berichtgeving, concludeert HRW dat Israëlische aanvallen op de torens en schade aan aangrenzende gebouwen “kennelijk onwettig” waren en, zoals in al haar publicaties over Israël, dat het “geen bewijs heeft gevonden dat leden van Palestijnse groepen betrokken waren in militaire operaties een huidige of langdurige aanwezigheid in een van de torens hadden op het moment dat ze werden aangevallen.” HRW's consequente ontkenning van het bestaan van Hamas-terreurtunnels en militaire installaties, ondanks het uitgebreide bewijs, toont aan dat de organisatie zich niet bezighoudt met geloofwaardig onderzoek, maar eerder met het verspreiden van propaganda.
HRW erkent inderdaad de zwakte van zijn aantijgingen en voegt het voorbehoud toe dat "zelfs als er een dergelijke aanwezigheid zou zijn, de aanvallen voorzienbaar onevenredige schade aan burgereigendom leken te veroorzaken." Nogmaals, HRW levert geen bewijs om deze beschuldiging te ondersteunen. Volgens het internationaal recht wordt de proportionaliteit beoordeeld op basis van de verwachte uitkomst zoals waargenomen door de aanvaller op het moment van de aanval; essentiële informatie hierover is uitsluitend in het bezit van het Israëlische leger en kan onmogelijk bij HRW bekend zijn. Zonder toegang tot gedetailleerde informatie over Israëlische doelwitten en schade-evaluaties, heeft HRW geen reden voor conclusies met betrekking tot "disproportionaliteit".
Dubbele standaarden
In eerdere rapporten hekelde HRW het vermeende gebrek aan voorzorgsmaatregelen door Israël om het aantal burgerslachtoffers tot een minimum te beperken. Bij deze luchtaanvallen ondernam Israël stappen om ervoor te zorgen dat er geen slachtoffers vielen en werden dergelijke beschuldigingen geneutraliseerd. (Zoals NGO Monitor heeft aangetoond , is dit een complexe kwestie, en HRW en andere NGO's kunnen onmogelijk weten of een Israëlische waarschuwing de militaire doelstellingen van de aanval in gevaar zou brengen.) Niettemin, in hun voortdurende ijver om Israël van wangedrag te beschuldigen, verschuiven de leiders van HRW de focus op 'schade aan eigendommen'.
Volgens HRW: "... kan worden verwacht dat de aanvallen verschillende "weerkaatsende" effecten zullen hebben - schade aan burgers en burgerobjecten veroorzaakt door de aanval die niet direct of onmiddellijk is. Deze omvatten ontheemding en een verminderde levensstandaard en verminderde toegang tot onderdak, gezondheidszorg en basisvoorzieningen zoals elektriciteit, die allemaal van invloed zijn op het genot van fundamentele mensenrechten.” HRW gaat dan verder met het opsommen van schadebedragen in dollars die worden geclaimd door inwoners van Gaza.
(Nogmaals, HRW beschikt niet over voldoende informatie om te bepalen of dergelijke schade aan civiele eigendommen al dan niet onevenredig is.)
Met name deze kwesties (schade aan burgerobjecten en schadebedragen in dollars) waren volledig afwezig in HRW's rapportage over Hamas-raketten die op Israëli's waren afgevuurd. Het is duidelijk dat HRW de "weerkaatsende effecten" van schade opgelopen door Hamas-raketten op Israëli's niet waardig is voor daadwerkelijk onderzoek, en ze alleen bespreekt om Israël te demoniseren.
Hi-tech onleesbaarheden
HRW beweert verder dat het bij het bekijken van videobeelden en foto's in staat was om "het gebruik van munitie met grote explosieve kernkoppen" te concluderen. Hoewel dit veelbetekenend en nauwkeurig klinkt, zou de algemene term "explosieve kernkoppen" in werkelijkheid kunnen verwijzen naar geavanceerde kruisraketten, antitankraketten of zelfs artilleriegranaten. Het gebruik van deze generieke term alsof het definitief was, toont nogmaals het complete gebrek aan expertise van HRW op het gebied van militaire technologie en beoordeling aan. Ze leggen ook niet uit hoe deze informatie relevant is voor het beoordelen van de wettigheid van militaire aanvallen.
Vermeende “war crimes” onderzoeken - immorele equivalentie
HRW herhaalt een al vele jaren gebruikte uitdrukking en beweert dat zowel Israël als Hamas, als de feitelijke autoriteit in Gaza, de plicht hebben om beschuldigingen van ernstige schendingen van het oorlogsrecht te onderzoeken. Het beeld van een terreurgroep die zichzelf onderzoekt, is inherent absurd, en benadrukt nogmaals de mate waarin de activiteiten van HRW ten aanzien van Israël een immorele gelijkwaardigheid weerspiegelen. En hoewel Israël sinds december 2008 meerdere onderzoeken heeft uitgevoerd naar aanleiding van uitbarstingen van geweld in Gaza, citeert HRW zijn eigen fundamenteel gebrekkige en verouderde document uit 2010 als verondersteld bewijs van het niet "geloofwaardig onderzoeken van vermeende oorlogsmisdaden..."
Zoals veel van dergelijke publicaties, is dit rapport de zoveelste aantasting van de geloofwaardigheid van HRW en dient het als onderdeel van een lopende NGO-campagne die lobbyt bij het Internationaal Strafhof om Israël aan te vallen wegens vermeende "oorlogsmisdaden".
Zie voor gedetailleerde informatie en analyse NGO Monitor's " See No Evil: NGOs Turn Terrorists into Civilians in 2021 Gaza Conflict ", waarin meer dan 50 incidenten worden geanalyseerd waarbij Hamas en strijders van de Islamitische Jihad door Palestijnse NGO's ten onrechte als burgers werden geïdentificeerd en waarbij Palestijnse raketten misfires veroorzaakte slachtoffers en materiële schade.
