Israël is in beroering: de Jerusalem Post maakte een uitleg van alle interne conflicten die de Joodse staat opschudden

Honderduizenden mensen willen vrijlating van alle gijzelaars. Foto screenshot.

Israël bevindt zich momenteel op een gevaarlijk kruispunt. Het land worstelt met externe conflicten en interne omwentelingen die de essentie van zijn democratie bedreigen, maar tegelijkertijd tonen ze juist die daden die de democratische idealen van Israël heilig maken, schrijft de Jerusalem Post.

Het land is verwikkeld in een veelzijdige crisis die beschuldigingen van corruptie, controversiële politieke manoeuvres, publieke onenigheid en voortdurende veiligheidsuitdagingen omvat. De Jerusalem Post duikt in de belangrijkste kwesties die de huidige onrust in Israël vormgeven en presenteert perspectieven van beide kanten van het argument.

Wat links zegt

De regering heeft de controle verloren – moreel, strategisch en politiek. De rechtse coalitie, verwikkeld in schandalen en niet in staat tot nationale eenheid, sleept Israël dieper de chaos in. In plaats van zich te richten op het redden van de gijzelaars of het op verantwoorde wijze beëindigen van de oorlog, behoudt het kamp van premier Benjamin Netanyahu de politieke macht.

Wat Rechts zegt

Israël voert een oorlog om zijn bestaan, bedreigd door Hamas, Iran en interne verdeeldheid. Dit is een tijd voor eenheid en kracht. Critici verzwakken het moreel, leiden de IDF af en geven zuurstof aan internationale delegitimatiepogingen. Links misbruikt nationale pijn om een ​​politieke agenda te pushen.

Samenvatting

Ongeveer 18 maanden in de oorlog met Hamas, wordt Israël geconfronteerd met een explosieve mix van oorlogsmoeheid, interne verdeeldheid en politieke crisis. Van gijzelaars tot corruptieonderzoeken, van straatprotesten tot dilemma's op het slagveld, Israëliërs zijn verdeeld over niet alleen hoe ze verder moeten, maar ook over wat voor soort land ze willen zijn als (of wanneer) het stof is neergedaald.

1. Qatarpoort

Qatargate barstte los in februari 2025 na explosieve onthullingen in de media dat naaste adviseurs van Netanyahu – voornamelijk, maar niet uitsluitend, Jonatan Urich en Eli Feldstein – naar verluidt hadden samengewerkt met een Qatarees pr-bureau om het imago van Doha in Israël op te krikken, terwijl Qatar de belangrijkste bemiddelaar bleef bij de gijzelingsonderhandelingen met Hamas.

Eli Feldstein. Foto Jerusalem Post

Het schandaal heeft dringende vragen opgeroepen over buitenlandse invloed, nationale veiligheid en de prioriteiten van Israëls leiderschap in het midden van een oorlog. Het leidde ook tot een gerapporteerd onderzoek van Shin Bet (Israel Security Agency), wat leidde tot een confrontatie met hoge inzetten binnen de veiligheidsdienst.

Wat links zegt

Netanyahu heeft opzettelijk een bijna afgeronde gijzelaarsdeal gedwarsboomd in samenwerking met Qatar en Mossad-chef David Barnea om de oorlog te verlengen voor politiek gewin. Gelekte details suggereren een opzettelijke obstructie van onderhandelingen, wat de ergste vermoedens van critici over de motieven van de premier bevestigt.

Wat Rechts zegt

De lekken zijn onderdeel van een georkestreerde lastercampagne (de term “heksenjacht” wordt regelmatig gehoord door Netanyahu en zijn aanhangers met betrekking tot klachten tegen de premier). Netanyahu zelf heeft voorzichtig gehandeld om ervoor te zorgen dat een deal Hamas niet beloont. Qatar is geen neutrale bemiddelaar en Israël mag niet toegeven aan internationale druk of interne oproepen van wangedrag.

Samenvatting

De gijzelingsdeal in Qatar is een Rorschach-test geworden voor Israëliërs: was het een gemiste kans om levens te redden of een verstandige weigering om compromissen te sluiten met terroristen? Er is ook het idee dat Israëliërs het welzijn van hun land in oorlogstijd hebben opgeofferd om financiële winst te maken met een land dat Hamas actief heeft gesteund en gefinancierd. De timing en inhoud van het lek hebben het publieke wantrouwen alleen maar vergroot en de politieke kloof vergroot.

2. Ronen Bar en de Shin Bet-onrust

De leider van de Shin Bet, Ronen Bar , kwam in het middelpunt van een politieke storm te staan ​​nadat er een geheime opname naar boven kwam waarin hij toegaf gedeeltelijk verantwoordelijk te zijn voor Israëls falen om het bloedbad van Hamas op 7 oktober te voorkomen. Ook kwamen de bevindingen van een onderzoek van de Shin Bet naar de tekortkomingen van Hamas op die dag aan het licht.

Premier Benjamin Netanyahu en Ronen Bar. Foto US Ambassade

Netanyahu probeerde hem vervolgens te ontslaan, waarbij hij een vertrouwensbreuk aanhaalde. De premier beschuldigde Bar vorige week ook, zonder bewijs te leveren, van het openen van het Qatargate-onderzoek om zijn ontslag te voorkomen. Deze zet, ongekend in oorlogstijd, heeft de debatten over politisering in veiligheidsdiensten geïntensiveerd en of Netanyahu de oorlog gebruikt om vermeende tegenstanders te zuiveren.

Wat links zegt

De focus op Ronen Bar leidt af. Het zijn Hamas en Iran die de schuld krijgen, niet onze inlichtingenchefs. Oproepen tot aftreden zijn nu politiek gemotiveerd en ondermijnen de nationale veerkracht in oorlogstijd.

Wat Rechts zegt

De gelekte opname van Shin Bet-leider Bar die toegeeft: "We zijn er niet in geslaagd om 7 oktober te stoppen" is een zeldzame, eerlijke erkenning van verantwoordelijkheid. Het onderstreept de noodzaak van een bredere afrekening binnen de politieke en veiligheidsorganisatie – te beginnen met Bar.

Samenvatting

De opgenomen opmerkingen van Ronen Bar hebben de pijnlijke vragen over verantwoording opnieuw opgeworpen. Terwijl velen zijn woorden als moedig beschouwen, beweren anderen dat het een poging is om de schuld af te schuiven of de veiligheidsechelon te beschermen ten koste van gekozen leiders. Hoe dan ook, het signaleert scheuren binnen Israëls meest geheime instelling.

3. Procureur-generaal onder vuur

Afgelopen zondag heeft het Israëlische kabinet een dramatische en controversiële motie van wantrouwen aangenomen tegen procureur-generaal Gali Baharav-Miara , waarbij ze haar beschuldigde van het belemmeren van belangrijke overheidsacties. Hoewel de stemming niet bindend is, heeft ze een constitutionele confrontatie veroorzaakt over de vraag of de premier de procureur-generaal legaal kan ontslaan – een stap die sinds de oprichting van Israël niet is gezet.

Procureur-generaal Gali Baharav-Miara. Foto GPO

De crisis heeft de toch al grote kloof tussen het politieke en juridische systeem van Israël nog groter gemaakt. Deze kloof bestaat al sinds de pogingen tot hervorming van het rechtsstelsel vóór 7 oktober. De procureur-generaal wordt door velen gezien als het laatste onafhankelijke bolwerk tegen te grote bemoeienis van de uitvoerende macht tijdens oorlogstijd.

Wat links zegt

Baharav-Miara wordt gecoördineerd aangevallen door de overheid omdat ze haar werk doet. Haar onafhankelijkheid is de laatste verdedigingslinie tegen een steeds autoritairder wordende uitvoerende macht. Netanyahu en zijn bondgenoten willen haar eruit hebben om wettelijke controles te ondermijnen.

Wat Rechts zegt

De AG overschrijdt haar grenzen, blokkeert cruciale oorlogsbeslissingen en treedt op als een niet-gekozen politieke actor. Haar weigering om overheidsbewegingen te steunen, ook in oorlogs- en juridische zaken, laat zien dat ze geen voeling heeft met de nationale stemming.

Samenvatting

De procureur-generaal is een symbolisch slagveld geworden voor de toekomst van de rechterlijke macht in Israël. Critici van de zittende regering noemen haar een bolwerk van democratie; voorstanders van de regering noemen haar een obstructieve elite. Haar positie is steeds onhoudbaarder naarmate de druk vanuit zowel de politieke als de juridische wereld toeneemt.

4. Protesten en politiegeweld

Nu de overheid zich richt op juridische functionarissen en controversiële beleidsmaatregelen tijdens de oorlog, is Israël opnieuw overspoeld door massaprotesten . Tienduizenden mensen zijn de afgelopen weken de straat op gegaan, vooral sinds het einde van het staakt-het-vuren met Hamas, om Netanyahu's aftreden en de terugkeer van de gijzelaars te eisen.

Israëliërs protesteren op 26 maart 2025 op de Kaplanstraat in Jeruzalem, waar de Knesset is gevestigd. Foto Jerusalem Post

Als reactie hierop is de Israëlische politie ervan beschuldigd steeds agressievere tactieken voor crowd control in te zetten, waarmee traumatische herinneringen aan de protesten voor de hervorming van het rechtsstelsel in 2023 worden opgerakeld. Critici zeggen dat de democratie onder vuur ligt; voorstanders zeggen dat de orde moet worden gehandhaafd.

Wat links zegt

Demonstranten zijn patriotten die de terugkeer van de gijzelaars en verantwoording eisen. De politie gebruikt disproportioneel geweld – waterkanonnen, verdovingsgranaten, mishandelingen – om afwijkende meningen te onderdrukken. Dit is een gevaarlijke afdaling in autoritarisme.

Wat Rechts zegt

De protesten ondermijnen de oorlogsinspanning. Veel protesten worden geleid door dezelfde groepen die zich vóór 7 oktober tegen de regering verzetten. Hoewel de politie verantwoordelijk moet handelen, moeten wet en orde worden gehandhaafd tijdens een nationale crisis.

Samenvatting

De terugkeer van massaprotesten heeft het debat over vrije meningsuiting in oorlogstijd nieuw leven ingeblazen. Met escalerende politietactieken en emotioneel geladen demonstraties staat Israël opnieuw op het kruispunt van protest en patriottisme, veiligheid en burgerlijke vrijheden.

4. Protesten en politiegeweld

Nu de overheid zich richt op juridische functionarissen en controversiële beleidsmaatregelen tijdens de oorlog, is Israël opnieuw overspoeld door massaprotesten . Tienduizenden mensen zijn de afgelopen weken de straat op gegaan, vooral sinds het einde van het staakt-het-vuren met Hamas, om Netanyahu's aftreden en de terugkeer van de gijzelaars te eisen.

Als reactie hierop is de Israëlische politie ervan beschuldigd steeds agressievere tactieken voor crowd control in te zetten, waarmee traumatische herinneringen aan de protesten voor de hervorming van het rechtsstelsel in 2023 worden opgerakeld. Critici zeggen dat de democratie onder vuur ligt; voorstanders zeggen dat de orde moet worden gehandhaafd.

Wat links zegt

Demonstranten zijn patriotten die de terugkeer van de gijzelaars en verantwoording eisen. De politie gebruikt disproportioneel geweld – waterkanonnen, verdovingsgranaten, mishandelingen – om afwijkende meningen te onderdrukken. Dit is een gevaarlijke afdaling in autoritarisme.

Wat Rechts zegt

De protesten ondermijnen de oorlogsinspanning. Veel protesten worden geleid door dezelfde groepen die zich vóór 7 oktober tegen de regering verzetten. Hoewel de politie verantwoordelijk moet handelen, moeten wet en orde worden gehandhaafd tijdens een nationale crisis.

Samenvatting

De terugkeer van massaprotesten heeft het debat over vrije meningsuiting in oorlogstijd nieuw leven ingeblazen. Met escalerende politietactieken en emotioneel geladen demonstraties staat Israël opnieuw op het kruispunt van protest en patriottisme, veiligheid en burgerlijke vrijheden.

5. Gijzelaars en de herinvasie van Gaza

Terwijl de gesprekken met Hamas blijven vastlopen en de gijzelaars in Gaza blijven, heeft Israël militaire operaties hervat in eerder ontruimde gebieden, meest recent in Khan Yunis en Rafah. Critici zeggen dat de hernieuwde offensieven de gijzelaars in gevaar brengen en de diplomatie ondermijnen. Voorstanders beweren dat militaire druk de enige manier is om Hamas te breken en de veilige terugkeer van de gijzelaars te verzekeren. Het morele dilemma is het emotionele epicentrum van de oorlog geworden.

Wat links zegt

De focus zou volledig moeten liggen op het redden van de resterende gijzelaars. De regering geeft prioriteit aan militaire doelen boven mensenlevens. De tweede fase van de invasie in Gaza kan de lopende gesprekken saboteren.

Wat Rechts zegt

De gijzelaars moeten worden teruggebracht, maar niet tegen elke prijs. Hamas reageert alleen op druk. Een militaire overwinning in Rafah en daarbuiten zal zowel afschrikking als betere onderhandelingsvoorwaarden opleveren.

Samenvatting

Het lot van de gijzelaars is de emotionele en morele kern van de oorlog. Maar met elke dag die voorbijgaat en elke opmars van de IDF, worden de Israëliërs verdeeld tussen de urgentie van redding en de noodzaak van nationale verdediging.

6. Opstand van de reserve soldaten

Meer dan 100.000 reservisten zijn sinds 7 oktober in actieve dienst geweest, waarvan velen meer dan 270 dagen in gevechten hebben gediend in de afgelopen 18 maanden. Nu uiten steeds meer mensen hun ongenoegen.

Sommigen weigeren te verschijnen voor de dienst totdat er een gijzelaarsdeal is bereikt, terwijl anderen protesteren tegen het overheidsbeleid. Velen noemen uitputting, onduidelijke doelstellingen en een gevoel van gebruik voor politiek gewin. Hun opstand verandert de burger-militaire relaties in een land waar het leger zowel heilig als centraal is voor de nationale identiteit.

Wat links zegt

Soldaten zijn uitgeput, niet ondersteund en steeds bozer omdat ze de strijd in worden gestuurd zonder duidelijke politieke of strategische doelen. Een breekpunt is nabij, vooral omdat velen zich verlaten voelen als ze thuiskomen.

Wat Rechts zegt

De kracht van de IDF ligt in haar reserves. Klachten moeten gehoord worden, maar politisering van het leger moet vermeden worden. Kritiek van binnenuit mag niet door de media of de oppositie als wapen gebruikt worden.

Samenvatting

Het moreel van de Israëlische burgersoldaten is aan het afbrokkelen. Hun offers worden niet alleen in Gaza gevoeld, maar ook in het publieke debat, aangezien de vraag verschuift van militair succes naar nationaal doel en leiderschap.

7. Haredi-ontwerpcontroverse

De algehele vrijstelling van militaire dienst voor Haredi (ultra-orthodoxe) mannen in Israël komt binnenkort ten einde, iets wat de meesten in het land zullen vieren. Met duizenden seculiere en nationaal-religieuze Israëliërs die sinds 7 oktober zijn opgeroepen of gedood, is de status quo politiek giftig geworden. Het Hooggerechtshof staat op het punt in te grijpen, terwijl Netanyahu, onder druk van zijn Haredi-coalitiepartners (die hebben gedreigd de begroting uit te stellen of zich terug te trekken uit de coalitie), probeert de hervorming uit te stellen.

Het debat over het wetsontwerp is opnieuw uitgebarsten, waarbij beide partijen waarschuwen voor onomkeerbare nationale verdeeldheid. Begin deze week waren er echter berichten dat Netanyahu zijn ultraorthodoxe coalitiepartners had overgehaald om hun dreigement om de regering omver te werpen vanwege het wetsontwerp in te trekken.

In de komende drie maanden is het de bedoeling dat de IDF 14.000 conceptberichten naar haredim stuurt, naast de 10.000 die al zijn verzonden. Tot nu toe hebben minder dan 200 zich daadwerkelijk aangemeld.

Wat links zegt

Het is moreel onverantwoord dat ultra-orthodoxe Joden vrijgesteld blijven van dienst terwijl de rest van de natie bloedt, met name in het licht van de financiële voordelen die ze krijgen van de offers van anderen. Gelijkheid van lasten is nu een nationale verplichting, niet alleen een sociale grief.

Wat Rechts zegt

Terwijl de meesten aan de rechterkant ook eisen dat de haredim worden opgeroepen voor de IDF, stellen sommigen dat het rekruteren van zoveel ongewenste mensen een interne ineenstorting zou kunnen veroorzaken. De IDF wil niet eens massale rekrutering van ongemotiveerde rekruten. Religieuze studie is een nationale waarde die moet worden beschermd naast militaire behoeften.

Samenvatting

De haredi-ontwerpkwestie is weer opgedoken als een van Israëls meest explosieve interne debatten. Oorlog heeft de roep om universele dienstverlening nieuw leven ingeblazen, maar ook de angst voor culturele ineenstorting en het vergroten van de religieus-seculiere kloof.

8. Het proces van Netanyahu te midden van oorlog

Netanyahu's langlopende corruptieproces – op beschuldiging van omkoping, fraude en schending van vertrouwen – werd begin 2025 hervat na maanden van vertragingen in oorlogstijd. Critici beweren dat zijn juridische problemen nu van invloed zijn op elk belangrijk overheidsbesluit, van gijzelingsonderhandelingen tot pogingen om de procureur-generaal buitenspel te zetten. Voor voorstanders is het proces een onrechtmatige poging om een ​​leider in oorlogstijd omver te werpen, georkestreerd door juridische elites die Netanyahu's leiderschap nooit hebben geaccepteerd.

Foto GPO

Wat links zegt

De premier moet aftreden. Een oorlogsleider die terechtstaat voor corruptie kan niet geloofwaardig leidinggeven. Zijn juridische verwikkelingen beïnvloeden nationale beslissingen en vertragen cruciale stappen zoals gijzelingsdeals en planning na de oorlog.

Wat Rechts zegt

Dit proces is een politieke heksenjacht, en nu meer dan ooit heeft Israël behoefte aan sterk, ervaren leiderschap. Het opschorten van het juridische proces in oorlogstijd is niet alleen gerechtvaardigd; het is noodzakelijk.

Samenvatting

Het proces tegen Netanyahu is uit de krantenkoppen verdwenen, maar niet uit het nationale onderbewustzijn. Voor velen blijft het de donkere schaduw die boven elke beslissing hangt. Voor anderen is het irrelevant in het licht van de existentiële oorlog. Ook de rechterlijke macht is in de storm terechtgekomen.

Wat gaat er gebeuren?

Israël vecht al bijna 18 maanden op meerdere fronten: tegen Hamas in Gaza, Hezbollah in het noorden en de vazallen van Iran in de regio. Maar er ontvouwt zich intern een diepere, sluipendere strijd: een oorlog om leiderschap, om identiteit, om de ziel van de natie.

De eenheid die in de vuren van 7 oktober is gesmeed, breekt. En dus is de vraag niet langer alleen of Israël de oorlog tegen zijn vijanden zal overleven, maar of het zichzelf kan overleven. Op het punt van falen als staat, hangt het soort Israël dat uit de interne chaos zal opstaan ​​niet alleen af ​​van de overwinning op zijn vijanden, maar ook van het helen van de wonden van verdeeldheid. 