Foto IDF woordvoerder
Dit artikel verscheen eerder in de Hebreeuse pagina van de IDF en is geschreven door Yael Kochergin
Een kwartet "Yas'ur" helikopters (CH-53) vloog met de jagers van het 890th Parachute Battalion ("Afea") richting kibboets Alumim in de Gazastrook. Onder scherp vuur en dat de co-piloot trof, maakte de vliegtuigbemanning een noodlanding en sprong naar een andere helikopter. In een interview op de website van de luchtmacht vertellen ze over het moment waarop een raket op hen werd afgevuurd, over de verwonding van hun vriend en de geest van de strijd.
Zaterdagochtend. De startende sirene verbreekt de stilte en onderbreekt de vakantiesfeer aan de voet van Tel Nof. De vliegtuigbemanningen van 118 Squadron (de "Night Raptors") rennen naar de helikopters en binnen een paar minuten stijgt een kwartet vliegtuigen op. Bij het opstijgen besluit kolonel Y., de co-piloot van de helikopter, een vriend bij de parachutistenbrigade te bellen om te begrijpen wat er in het veld gebeurt: "We zijn goede vrienden die elkaar al 25 jaar kennen. Ik neem de telefoon en bel hem op en vertel hem dat we een kwartet helikopters in de lucht hebben en vragen wat hij nodig heeft. We sluiten een cirkel met de mensen die in het veld zijn en vliegen snel naar hen toe."
Het hele beeld wordt langzaam duidelijk: honderden terroristen zijn op Israëlisch grondgebied geïnfiltreerd en verschansen zich in de Otaf-nederzettingen en in de IDF-bases in het zuiden. "Het enige dat we weten is dat veel mensen uit de Gazastrook zuid Israël zijn binnengekomen, en dat we daar versterkingen moeten brengen zodat ze het incident onder controle kunnen krijgen', legt El 'M Y' uit.
Foto IDF woordvoerder
De gevechtsvliegtuigen van het luchtpersoneel werden geconfronteerd met een dilemma met betrekking tot de landingsplaats: of ze de parachutisten dicht bij de vijand moesten landen en het risico liepen op brand dat ook de grondtroepen zou kunnen schaden, of dat ze de jagers ver van de vijand moesten landen en het risico liepen het doel niet snel te bereiken. genoeg: "Uiteindelijk besloten we dat we ze midden in de strijd zouden laten vallen. 250 jagers namen deel aan een van de zwaarste gevechten die ik ooit in mijn leven heb gezien."
'Een helikopter achterlaten is een lastig gevoel'.
Voordat ze landden, merkte het vliegtuigpersoneel verschillende motorfietsen op en herkende het dat het terroristen waren. Ze besloten hun locatie te veranderen. "We bereidden ons voor op de landing en plotseling voelden we een zware trilling, de helikopter werd geraakt door een raket", herinnert kolonel Y zich. "We kregen een zeer sterke klap op de zijkant van de helikopter en een van onze motoren viel uit. ", en hij beseft dat hij een noodlanding moet maken, een gevaarlijke noodlanding met slechts één motor.
Het team slaagt erin de jagers veilig te landen en te laten landen. "We verzamelden 50 jagers met veel uitrusting, iets ongebruikelijks dat bijna nooit gebeurt, en we waren klaar voor de missie."
Maar zelfs na de landing verliep niet alles zoals gepland. ‘We landen, maar ik kan de laaddeur niet openen – , herinnert sergeant-majoor D. zich, een luchtlandingsmonteur bij Squadron 118, ‘ik stuiterde in mijn gezicht. , waarschijnlijk door projectielen die de helikopter raakten, een paar raakten me vlakbij mijn oog, maar ik begrijp dat we de taak moeten voltooien. Ik opende de achterdeur handmatig en riep naar de jagers dat ze snel naar buiten moesten gaan en in het veld moesten gaan liggen. Direct daarna schakelden de piloten de helikopter snel uit. We beseften dat we moesten overstappen op een andere helikopter om ons terug naar de basis te redden, omdat onze helikopter zou gaan branden. Een helikopter achterlaten is een moeilijk gevoel”, vertelt hij.
Foto IDF woordvoerder
Redding onder vuur
De vliegtuigbemanning wacht nu in het gevechtsgebied op redding. "De helikopter die naast ons vloog, heeft ook vijftig jagers afgezet en kwam ons redden. We begonnen in zijn richting te rennen, terwijl ik aan het rennen was hoorde ik zo'n luid gefluit van kogels vlakbij onze hoofden dat IED's om ons heen vielen", zegt Sergeant-majoor D. "Ik viel op de grond tijdens het rennen, ik wist niet of ik moest blijven rennen of gaan liggen. Ik begreep meteen dat ik moest opstaan en door moest gaan. Op een gegeven moment zag ik de squadroncommandant. Pas daarna zag ik hem uit onze helikopter stappen en naar ons toe rennen.'
De reddingsoperatie vindt plaats onder vuur van PED's, kogels en veel lawaai. "Toen we bij de helikopter aankwamen, keek ik of alles in orde was. Ik keek naar kolonel Y. die naar iets op zijn been wees. Toen hij zijn overall uittrok, zag ik een gat in zijn dij, hij was neergeschoten.' Toen ze aan boord van de helikopter gingen, opende sergeant-majoor D een EHBO-doos en begon zijn vriend te behandelen: 'Ik vroeg de piloot om naar het ziekenhuis te vliegen. Ondanks de intense pijn behield mijn vriend zijn gevoel voor humor en optimisme."
"Net toen we op het punt stonden op te stijgen, kreeg ik een kogel in mijn been. Mijn vrienden brachten me op een brancard naar de eerste hulp, en na een paar uur keerde ik terug om in het squadron te vechten", zei kolonel Y. raakte gewond bij de schietpartij, herhaalt in onze oren: “We hebben jarenlang op deze situaties getraind. Er zijn heel veel burgers die ons nodig hebben en we zijn voortdurend bezig met het redden van levens, of het nu gaat om het vliegen van troepen of het redden van de gewonden."
Foto IDF woordvoerder
Klaar voor elke missie
Afgezien van de operationele uitdaging, vertelt sergeant-majoor D. ook over een persoonlijke uitdaging: denken aan het huis, aan de kinderen. "Mijn zoon dient bij de parachutisten van een ander bataljon, dit zijn zijn vrienden. Gezien de enorme pijn die ermee gepaard gaat, begrijp ik dat ze veel mensen hebben gered. Het is een team leeuwen. Zowel zij als de helikopterbemanning worden gezien als helden die onder vuur hebben gevochten – we hebben precies gedaan wat van ons werd verwacht”, vertelt hij.
‘Iedereen hier wacht op missies en wil een handje helpen en helpen’, bevestigt kolonel Y.. ‘Een paar uur na de blessure verwonding ben ik weer gaan vliegen, en ik twijfel er niet aan dat iemand anders net zo zou hebben gehandeld als ik, zowel de piloten en de grondtroepen. Ondanks de moeilijke bezienswaardigheden zorgt iedereen ervoor dat hij de taak zo goed mogelijk uitvoert. Ik ben er zeker van dat we aan al onze vijanden zullen bewijzen dat we klaar zijn voor elk scenario."
Comments