Premier Bennett in toespraak tot de UN : "Israël zal niet toestaan dat Iran een kernwapen krijgt"

Premier Bennett tijdens zijn UN toespraak. Foto Avi Ohayon (GPO)

Premier Naftalie Bennett heeft maandagmiddag de Algemene Vergadering van UN toegesproken en vanzelfsprekend kwam Iran ook ter sprake, waarbij de uitspraak van Bennett duidelijk was: "Israël zal Iran niet toestaan ​​een nucleair wapen te verwerven”.

Hieronder de volledige tekst van zijn toespraak zoals wij die ontvingen van GPO:

Voorname afgevaardigden,

Israël is een vuurtoren in een stormachtige zee.

Een baken van democratie, divers van opzet, innovatief van aard en enthousiast om bij te dragen aan de wereld - ondanks dat het in de moeilijkste buurt op aarde is.

Wij zijn een oude natie, zijn teruggekeerd naar ons oude thuisland, hebben onze oude taal nieuw leven ingeblazen, onze oude soevereiniteit hersteld. Israël is een wonder van Joodse opwekking. Am Yisrael Chai – de natie Israël leeft, en de staat Israël is het kloppende hart ervan. Veel te lang werd Israël gekenmerkt door oorlogen met onze buren. Maar daar gaat Israël niet over. Daar gaat het volk Israël niet over.

Israëli's worden 's ochtends niet wakker met de gedachte aan het conflict. Israëli's willen een goed leven leiden, voor onze gezinnen zorgen en een betere wereld bouwen voor onze kinderen. Wat betekent dat we van tijd tot tijd onze baan moeten verlaten, afscheid moeten nemen van onze families en ons naar het slagveld moeten haasten om ons land te verdedigen - net zoals mijn vrienden en ik het zelf hebben moeten doen. Ze mogen er niet op beoordeeld worden. Israëli's herinneren zich de duistere verschrikkingen van ons verleden, maar blijven vastbesloten om vooruit te kijken, om een ​​betere toekomst op te bouwen.

Voorname afgevaardigden,

Er zijn op dit moment twee plagen die de hele samenleving uitdagen: de ene is het coronavirus, dat wereldwijd meer dan 5 miljoen mensen heeft gedood; de andere heeft ook de wereld zoals wij die kennen door elkaar geschud - het is de ziekte van politieke polarisatie

Zowel het coronavirus als de polarisatie kunnen het vertrouwen van het publiek in onze instellingen aantasten, beide kunnen naties verlammen. Als er niets aan wordt gedaan, kunnen hun effecten op de samenleving verwoestend zijn.

In Israël werden we met beide geconfronteerd, en in plaats van ze te accepteren als een natuurkracht, stonden we op, ondernamen we actie en kunnen we de horizon al zien.

In een gepolariseerde wereld, waar algoritmen onze woede voeden, opereren mensen aan de rechterkant en aan de linkerkant in twee afzonderlijke realiteiten, elk in hun eigen sociale media-bubbel, ze horen alleen de stemmen die bevestigen waar ze al in geloven.

Mensen gaan elkaar haten. Samenlevingen worden verscheurd. Landen die van binnenuit gebroken zijn, gaan nergens heen.

In Israël snakte het volk na vier verkiezingen in twee jaar, met een vijfde op komst, naar een tegengif: kalmte. Stabiliteit. Een eerlijke poging tot politieke normaliteit.

Luiheid is altijd de gemakkelijkste keuze. Maar er zijn momenten waarop leiders een moment voor de klif het stuur moeten overnemen, de hitte het hoofd moeten bieden en het land in veiligheid moeten brengen. Ongeveer honderd dagen geleden vormden mijn partners en ik een nieuwe regering in Israël, de meest diverse regering in onze geschiedenis. Wat begon als een politiek ongeluk, kan nu een doel worden. En dat doel is eenheid.

Vandaag zitten we samen rond één tafel. We spreken elkaar met respect, we handelen met fatsoen en we dragen een boodschap uit: het kan anders.

Het is oké om het oneens te zijn, het is oké - in feite essentieel - dat verschillende mensen anders denken, het is zelfs oké om ruzie te maken.

Want een gezond debat is een basisprincipe van de Joodse traditie en een van de geheimen van het succes van de startende natie. Wat we hebben bewezen, is dat we zelfs in het tijdperk van sociale media kunnen debatteren, zonder haat.

De tweede grote ziekte waarmee we allemaal worden geconfronteerd, is het coronavirus, dat de wereld overspoelt. Om te overwinnen, zullen we nieuwe ontdekkingen moeten doen, nieuwe inzichten moeten verwerven en nieuwe doorbraken moeten bereiken.

Het begint allemaal met het nastreven van kennis.

De staat Israël staat in de frontlinie van de zoektocht naar deze essentiële kennis. We ontwikkelden een model dat de wijsheid van de wetenschap combineert met de kracht van beleidsvorming.

Het Israëlische model heeft drie leidende principes:

Ten eerste moet het land open blijven. We hebben allemaal een enorme prijs betaald, een economische prijs, een fysieke prijs en een emotionele prijs, om het leven tot stilstand te brengen in 2020.

Om economieën weer te laten groeien, kinderen weer naar school te brengen en ouders weer aan het werk te krijgen, kunnen lockdowns, beperkingen, quarantaines, op de lange termijn niet werken. Ons model, in plaats van mensen op te sluiten in passieve slaapmodus, rekruteert ze voor de inspanning. We hebben bijvoorbeeld Israëlische gezinnen gevraagd om hun kinderen thuis te testen, zodat we de scholen open kunnen houden - en inderdaad, de scholen bleven open.

De tweede regel: vroeg vaccineren.

Vanaf het begin waren de Israëli's er snel bij om zich te laten vaccineren. We zijn in een race tegen een dodelijk virus en we moeten proberen het voor te zijn. In juli waren we de eersten die hoorden dat de werkzaamheid van de vaccins aan het afnemen waren, wat leidde tot een toename van nieuwe Delta-gevallen. Op dat moment besloot mijn regering om een ​​derde dosis vaccin, de booster, toe te dienen aan het Israëlische publiek.

Het was een moeilijke beslissing, aangezien de FDA het destijds nog niet had goedgekeurd. We stonden voor de keuze om ofwel Israël in weer een nieuwe reeks lockdowns te slepen, onze economie en samenleving verder te schaden, of vaccins te verdubbelen. Wij kozen voor het laatste. We pionierden met de booster-opname.

Na twee maanden kan ik melden dat het werkt: met een derde dosis bent u 7 keer beter beschermd dan met twee doses en 40 keer beter beschermd dan zonder enig vaccin. Als gevolg hiervan is Israël op koers om aan de vierde golf te ontsnappen zonder een lockdown, zonder verdere schade aan onze economie. De economie van Israël groeit en de werkloosheid daalt. Ik ben blij dat onze acties andere landen hebben geïnspireerd om met de booster te volgen.

De derde regel: pas je aan en beweeg snel.

We hebben een nationale taskforce gevormd die elke dag bijeenkomt om de langzame overheidsbureaucratie te omzeilen, snelle beslissingen te nemen en daar direct naar te handelen. Trial-and-error is de sleutel. Elke dag is een nieuwe dag, met nieuwe data en nieuwe beslissingen. Als iets werkt, houden we het. Als dat niet het geval is, gooien we het weg. Een land besturen tijdens een pandemie gaat niet alleen over gezondheid. Het gaat om het zorgvuldig balanceren van alle aspecten van het leven die worden beïnvloed door corona, met name banen en onderwijs. De enige persoon die dit allemaal goed kan bekijken, is de nationale leider van een bepaald land. Bovenal doen we er alles aan om mensen de middelen te geven die nodig zijn om hun leven te beschermen.

De oude Joodse tekst, de Talmoed, zegt dat "wie één leven redt, heeft een hele wereld gered", en dat is wat we willen doen.

Voorname afgevaardigden,

Terwijl Israël ernaar streeft goed te doen, mogen we geen moment uit het oog verliezen wat er in onze buurt gebeurt. Israël is, letterlijk, omringd door Hezbollah, sjiitische milities, de Islamitische Jihad en Hamas. Allemaal aan onze grenzen. Deze terreurgroepen proberen het Midden-Oosten te domineren en de radicale islam over de hele wereld te verspreiden.

Wat hebben ze allemaal gemeen?

Ze willen allemaal mijn land vernietigen. En ze worden allemaal gesteund door Iran. Ze krijgen hun financiering van Iran, ze krijgen hun training van Iran en ze krijgen hun wapens van Iran. Het grote doel van Iran is glashelder voor iedereen die zijn ogen wil openen: Iran wil de regio domineren, en probeert dit te doen onder een nucleaire paraplu.

De afgelopen drie decennia heeft Iran zijn bloedbad en vernietiging verspreid over het Midden-Oosten, land na land: Libanon. Irak. Syrië. Jemen. En Gaza.

Wat hebben al deze plekken gemeen?

Ze vallen allemaal uit elkaar. Hun burgers - hongerig en lijdend. Hun economieën - instorten.

Net als de Midas-touch heeft het Iraanse regime de 'Mullah-touch'. Elke plaats die Iran aanraakt, faalt. Als je denkt dat de Iraanse terreur beperkt blijft tot Israël, dan heb je het mis. Nog dit jaar heeft Iran een nieuwe dodelijke terreureenheid operationeel gemaakt - zwermen moordende UAV's bewapend met dodelijke wapens die overal en altijd kunnen aanvallen. Ze zijn van plan de lucht van het Midden-Oosten te bedekken met deze dodelijke kracht.

Iran heeft deze dodelijke UAV's - genaamd Shahed 136 - al gebruikt om Saoedi-Arabië, Amerikaanse doelen in Irak en civiele schepen op zee aan te vallen, waarbij een Brit en een Roemeen zijn omgekomen.

Iran is van plan zijn volmachten in Jemen, Irak, Syrië en Libanon te bewapenen met honderden en dan duizenden van deze dodelijke drones. De ervaring leert ons dat wat in het Midden-Oosten begint, daar niet stopt.

Voorname afgevaardigden,

In 1988 richtte Iran een "doodscommissie" op die opdracht gaf tot de massamoord op 5.000 politieke activisten. Ze werden opgehangen aan hijskranen.

Deze “doodscommissie” bestond uit vier personen. Ebrahim Raisi, de nieuwe president van Iran, was een van hen. Raisi's hield ook toezicht op de moord op Iraanse kinderen. Zijn bijnaam is 'de slager van Teheran', want dat is precies wat hij deed: zijn eigen mensen afslachten.

Een van de getuigen van dit bloedbad verklaarde in haar getuigenis dat wanneer Raisi een moordronde zou beëindigen, hij een feestje zou geven, het geld in zijn zak zou steken van degenen die hij zojuist had geëxecuteerd, en dan zou gaan zitten om slagroomtaart te eten.

Hij vierde de moord op zijn eigen volk door slagroomtaarten te verslinden. En nu is Raisi de nieuwe president van Iran. Dit is met wie we te maken hebben.

In de afgelopen jaren heeft Iran een grote sprong voorwaarts gemaakt, in zijn nucleaire R&D, in zijn productiecapaciteit en in zijn verrijking. Het nucleaire wapenprogramma van Iran bevindt zich op een kritiek punt. Alle rode lijnen zijn overschreden. Inspecties genegeerd. Allemaal wishfull thinking en het is bewezen onwaar.

Iran schendt de veiligheidsovereenkomsten van de IAEA - en het komt ermee weg. Ze vallen inspecteurs lastig en saboteren hun onderzoeken - en ze komen ermee weg. Ze verrijken uranium tot het niveau van 60 procent, wat een stap minder is dan materiaal van wapenkwaliteit, en ze komen ermee weg. Bewijs dat duidelijk de bedoelingen van Iran voor kernwapens op geheime locaties in Turquzabad, Teheran en Marivan aantoont, wordt genegeerd.

Het nucleaire programma van Iran heeft een keerpunt bereikt. En dat geldt ook voor onze tolerantie. Woorden houden centrifuges niet tegen om te draaien.

Er zijn mensen in de wereld die Irans streven naar kernwapens als een onvermijdelijke realiteit lijken te zien, of ze zijn het beu om erover te horen. Israël heeft dat voorrecht niet. We zullen niet moe worden. We zullen niet toestaan ​​dat Iran een kernwapen krijgt.

Ik wil u iets vertellen: Iran is veel zwakker, veel kwetsbaarder dan het lijkt. De economie zinkt, het regime is verrot en gescheiden van de jongere generatie, de corrupte regering slaagt er zelfs niet in om water naar grote delen van het land te brengen. Hoe zwakker ze zijn, hoe extremer ze gaan. Als we er ons hoofd op richten, als we serieus zijn om het te stoppen, als we al onze vindingrijkheid gebruiken, kunnen we zegevieren. En dat is wat we gaan doen.

Maar niet alles is donker in het Midden-Oosten. Naast zorgwekkende trends zijn er ook lichtstralen.

Eerst en vooral de groeiende banden die Israël aan het smeden is met Arabische en moslimlanden.

Banden die 42 jaar geleden begonnen met Israëls historische vredesakkoord met Egypte, 27 jaar geleden voortgezet met Israëls vredesakkoord met Jordanië, en nog recenter met de "Abraham-akkoorden" - die onze betrekkingen met de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein en Marokko normaliseerden. Er komt nog meer.

Op een rijpe jonge leeftijd van 73, begrijpen steeds meer landen de waarde en unieke plaats van Israël in de wereld. Sommige vrienden hebben ons sinds onze oprichting bijgestaan. De Verenigde Staten van Amerika zijn al heel lang een vertrouwde vriend van Israël, zoals we zagen, nog maar een paar dagen geleden in het congres.

Naast onze oude vrienden krijgen we nieuwe vrienden in het Midden-Oosten en daarbuiten. Dat uitte zich vorige week met de nederlaag van de racistische, antisemitische Durban-conferentie. Deze conferentie was oorspronkelijk bedoeld tegen racisme, maar werd in de loop der jaren een conferentie van racisme tegen Israël en het Joodse volk.

En de wereld heeft er genoeg van. Ik bedank de 38 landen (38!) Die waarheid boven leugens verkozen en de conferentie hebben overgeslagen.

En tegen die landen die ervoor kozen om deel te nemen aan deze farce, zeg ik: Israël aanvallen maakt je moreel niet superieur. Vechten tegen de enige democratie in het Midden-Oosten maakt je niet "wakker". Clichés over Israël aannemen zonder de moeite te nemen om de basisfeiten te leren, nou, dat is gewoon lui. Elke lidstaat in dit gebouw heeft een keuze. Het is geen politieke keuze, maar een morele. Het is een keuze tussen duisternis en licht.

Duisternis die politieke gevangenen vervolgt, onschuldigen vermoordt, vrouwen en minderheden misbruikt en een einde wil maken aan de moderne wereld zoals wij die kennen.

Of licht dat streeft naar vrijheid, welvaart en kansen.

In de afgelopen 73 jaar heeft de staat Israël – het volk van Israël – zoveel bereikt ondanks zoveel. En toch kan ik met het volste vertrouwen zeggen: onze beste dagen staan ​​voor de deur.

Israël is een natie van grote hoop, een natie die het erfgoed van de Thora tot leven heeft gebracht in het hedendaagse Israël, een natie met een onbreekbare geest.

Een beetje licht verdrijft veel duisternis.

De vuurtoren tussen de stormachtige zeeën, staat hoog, staat sterk. En haar licht schijnt helderder dan ooit.

Dank U.