Premier Lapid tijdens zijn toespraak. Foto Koby Gideon / GPO
Premier Yair Lapid hield zondag bij de staatsherdenkingsceremonie voor Yitzhak en Leah Rabin op de berg Herzl in Jeruzalem een toespraak, waarvan de tekst integraal vertaald hieronder staat.
"Zoals het lot zou willen, vindt deze herdenking voor Yitzhak Rabin slechts een paar dagen plaats nadat de staat Israël verkiezingen heeft gehouden en daaruit opnieuw verdeeld, boos en dreigend uiteenvalt in 'wij en zij'.
Er is geen 'wij en zij', alleen wij. De moord op Rabin was een poging om het idee van samenleven te vermoorden. We hebben het ternauwernood overleefd, maar de wonden zijn nog niet geheeld. Het is onze taak om ze elke dag opnieuw te genezen.
We zijn hier samen. Religieus en seculier, rechts, links en centristisch. Onze meningsverschillen zijn diep, ze zijn reëel en soms noodzakelijk, maar bovenal hebben we een gedeelde verantwoordelijkheid. De IDF is van ons allemaal. De politie is van ons allemaal. Het rechtssysteem is van ons allemaal. De Bijbel is van ons allemaal.
Een absolute meerderheid van de burgers van dit land gelooft in de rechtsstaat, democratische waarden en wederzijds respect. De absolute meerderheid van de Israëli's wil een judaïsme dat ons verenigt, geen judaïsme dat een politiek instrument is en zeker geen judaïsme dat geweld ondersteunt.
Foto Koby Gideon / GPO
De absolute meerderheid van de Israëlische burgers is niet bereid om haat hun leven te laten bepalen. Ze zijn niet klaar om hun buren te haten, degenen met wie ze in het leger hebben gediend, degenen die met hen aan de Shabbat tafel zitten.
We moeten nu, op dit moment, beslissen waar dit land naartoe gaat. We zijn bijna op het punt van geen terugkeer, maar het is nog steeds in onze handen. We kunnen nog steeds van richting veranderen. De werkelijkheid is geen onvermijdelijk resultaat van demografie of geografie: het is een resultaat van de keuzes en beslissingen die we nemen.
Onze democratie staat misschien niet in de Schrift, maar deze ceremonie herinnert ons eraan dat onze democratie geheiligd is in bloed. Yitzhak Rabin werd vermoord door iemand die door gewelddadige ophitsing deed geloven dat hij het besluit van de kiezers niet hoefde te accepteren. Ook dit moeten we onthouden en niet vergeten.
Het zou een belediging zijn voor deze plek, het zou een klap zijn voor Rabins nagedachtenis en voor al degenen die hier op deze berg vereeuwigd zijn, als we doorgaan met deze destructieve verslaving aan de verdeling van 'wij en zij'. Er is geen 'wij en zij' bij de diploma-uitreiking voor de officierscursus in Bahad 1. Er is geen 'wij en zij' bij de Pesach Seider of wanneer je samen in de rij staat in een gezondheidscentrum voor gezinnen.
Er is geen 'wij en zij' wanneer het lachende gezicht van de 18-jarige Noa Lazar uit Emek Hefer op honderdduizenden schermen tegelijk verschijnt, zij die onze dochter had kunnen zijn maar werd vermoord terwijl ze ons leven verdedigde.
We zijn het haar verplicht, we zijn het Yitzhak Rabin verplicht om niet op te geven. Om nooit, nooit, nooit op te geven. Om te vechten voor het algemeen belang. Om dit land niet te laten uiteenvallen in boze stammen. Ik ben er niet klaar voor dat dit land instort vanwege onderlinge strijd en haat, want ik weet hoe dat afloopt.
Het eindigt met drie geweerschoten, het eindigt hier. In deze ceremonie. In deze plek.
Deze herdenking heeft geen zin, heeft tot op de dag van vandaag geen zin, als we er niet iets van leren. Als we de les niet leren. Wat we moeten leren van het leven en de dood van Yitzhak Rabin, is dat van ons vaderland houden in de eerste plaats houdt van degenen die samen met jou in dat thuisland leven.
Moge zijn nagedachtenis tot een zegen zijn."
