Foto Ma'ayan Toaf / GPO
Burgers van Israël,
Gisteren werd een nieuw en dramatisch hoofdstuk geopend in de geschiedenis van het Midden-Oosten. Gisteren stortte het Assad-regime in Syrië, de belangrijkste schakel in Irans as van het kwaad, na 54 jaar in. Iran had miljarden geïnvesteerd in Syrië, en het is allemaal weg. Dit was een wrede dictatuur die haar burgers vertrapte en honderdduizenden van hen afslachtte.
En wat ons betreft, het heeft vijandigheid en haat aangewakkerd, ons aangevallen tijdens de Jom Kipoeroorlog, het heeft gediend als een voorpost voor het Iraanse terrorisme en het heeft een pijplijn gevormd voor de levering van wapens van Iran aan Hezbollah.
Ik zou willen zeggen tegen de generaties van onze strijders die hun leven gaven om de Golanhoogten te bevrijden en te verdedigen, en ik zeg tegen de generaties van bewoners die zich op de Golanhoogten vestigden: Vandaag begrijpen we allemaal hoe belangrijk onze aanwezigheid daar is – op de Golanhoogten, en niet aan de voet van de Golanhoogten. Onze controle over de Golanhoogten verzekert onze veiligheid; het verzekert onze soevereiniteit.
Ik wil van deze gelegenheid gebruikmaken om mijn vriend, de verkozen president Donald Trump, te bedanken voor het inwilligen van mijn verzoek om de soevereiniteit van Israël over de Golanhoogten te erkennen in 2019. Het belang van deze historische erkenning is vandaag onderstreept. De Golanhoogten zullen voor altijd een onafscheidelijk deel van de staat Israël zijn.
Burgers van Israël,
De ineenstorting van het Syrische regime is een direct gevolg van de zware klappen die we Hamas, Hezbollah en Iran hebben toegebracht. Ik wil het duidelijk maken: er wachten ons nog meer uitdagingen in de campagne en we zijn nog steeds actief. Sinds de afschuwelijke terroristische aanval van 7 oktober werken we methodisch, voorzichtig en op een ordelijke manier om de as van het kwaad te ontmantelen. Dit gebeurde niet vanzelf, noch was het toeval.
Op 9 oktober, twee dagen na het uitbreken van de oorlog, zei ik tegen de lokale raadshoofden in het zuiden: 'Wij gaan het gezicht van het Midden-Oosten veranderen.' Mijn eerste besluit, en dat van het Veiligheidskabinet, was om ons eerst op het zuiden te richten en daarna op het noorden: om de militaire en bestuurlijke capaciteiten van Hamas in Gaza uit te schakelen en het gevaar van een Hezbollah-invasie in het noorden te blokkeren.
In de Gazastrook – hebben we Irans arm afgehakt, Hamas' brigades vernietigd, de leiding van de organisatie geëlimineerd en de terroristische infrastructuur zowel boven als onder de grond vernield. We hebben 155 gijzelaars teruggebracht, waaronder 117 die nog leven.
Nu werken we aan het vernietigen van de resterende militaire capaciteiten van Hamas en al zijn regeringscapaciteiten, en aan het terugbrengen van de gijzelaars, en ik benadruk: tot de laatste van hen.
In Libanon hebben we een gedurfde strategie gebruikt die Hezbollah een zware slag toebracht: we hebben de leiding van de organisatie uitgeschakeld, de terroristische bolwerken vlak bij de grens vernietigd, en ik zeg terroristische bolwerken die in de loop van tientallen jaren waren opgebouwd, en een aanzienlijk deel van het arsenaal aan Hezbollah-raketten vernietigd.
En toch, vóór de eliminatie van Nasrallah, kwamen we, op basis van bijgewerkt inlichtingenmateriaal dat mij bereikte, tot een duidelijke conclusie: Nasrallah zelf was de as van de as. Sla hem – en de as zal een dodelijke slag hebben gekregen. Nasrallah heeft niet alleen de vlammen van agressie tegen ons aangewakkerd, hij was ook de verbindende schakel tussen Hezbollah, Syrië en Iran. Daarom was de eliminatie van Nasrallah een keerpunt in de afbrokkeling van de as.
Nasrallah is niet meer onder ons, en de as is ook niet meer wat het was. We ontmantelen het stap voor stap.
Iran maakte een pad vrij voor terrorisme van de Perzische Golf tot de Middellandse Zee: van Iran naar Irak, van Irak naar Syrië en van Syrië naar Libanon. In het zuiden bewapende het Hamas en in het verder weg gelegen zuiden de Houthi's, die we ook hard hebben getroffen.
De as is nog niet verdwenen, maar zoals ik beloofde – we veranderen het gezicht van het Midden-Oosten. De staat Israël vestigt zich als een brandpunt van kracht in onze regio, zoals we al tientallen jaren niet meer hebben gezien. Wie met ons samenwerkt, wint enorm. Wie ons aanvalt, verliest enorm.
We willen een ander Syrië zien, wat zowel ons als de inwoners van Syrië ten goede komt. We hebben dit bewezen toen we veldhospitalen bouwden om duizenden gewonde Syriërs te verzorgen. Ik heb gezegd dat er honderden Syrische kinderen in Israël zijn geboren. Zelfs vandaag de dag steken we onze hand uit naar degenen die in vrede met ons willen leven, en we zullen de hand afhakken van degenen die ons kwaad willen doen.
Samen met minister van Defensie Israel Katz en met de steun van alle leden van het Veiligheidskabinet gaf ik de IDF opdracht om de bufferzone tussen ons en Syrië in te nemen, evenals de controleposities die er dichtbij lagen. Dit omvat de top van de berg Hermon, wat de Syrische berg Hermon wordt genoemd, die ik me nog heel goed herinner uit de tijd dat ik in dienst was bij de General Staff Reconnaissance Unit. Ik was actief op de berg Hermon met mijn Sheldag -soldaten, in ijskoude kou. Mijn beide broers, Ido en Yoni, van gezegende herinnering, waren daar actief.
Gisteren bezocht ik de Golanhoogten. Ik evalueerde de kenmerken van de sector. Ik werd ingelicht over de inzet van de IDF aan de Syrische grens. Ik gaf het leger opdracht de nodige maatregelen te nemen om te voorkomen dat onze veiligheid in gevaar komt.
Onze grote prestaties in de oorlog zijn mogelijk gemaakt dankzij drie belangrijke dingen: Ten eerste – dankzij het heldendom van onze geweldige strijders, hun opoffering en hun grote vertrouwen in de rechtvaardigheid van onze zaak. Dank aan de strijders; dank aan de gevallenen. Ten tweede – dankzij de nationale veerkracht en jullie grote standvastigheid, burgers van Israël, in het zuiden, in het noorden en in het hele land. Ten derde – dankzij de vastberaden en verstandige uitvoering van de oorlog, en dankzij het afweren van de enorme druk, thuis en in het buitenland, om de oorlog te stoppen voordat we al zijn doelen hebben bereikt.
Ik vraag u, denk eens na, als we hadden toegegeven aan degenen die ons keer op keer vertelden: 'De oorlog moet worden gestopt' - dan waren we Rafah niet binnengegaan, hadden we de Philadelphi Corridor niet ingenomen, hadden we Sinwar niet geëlimineerd, hadden we onze vijanden in Libanon en de hele wereld niet verrast met een gewaagde operatie-strategie, hadden we Nasrallah niet geëlimineerd, hadden we het ondergrondse netwerk van Hezbollah niet vernietigd en hadden we de zwakte van Iran niet blootgelegd. De operaties die we sinds het begin van de oorlog hebben uitgevoerd, ontmantelen de as steen voor steen.
Dit alles is gedaan omdat wij erop stonden, omdat ik erop stond, om de druk te weerstaan, niet toe te geven aan dictaten en vast te houden aan de doelen van de oorlog totdat de absolute overwinning is behaald. De absolute overwinning waar we mee werden bespot, wordt vandaag werkelijkheid.
Burgers van Israël, na de val van het regime in Damascus is Hamas meer geïsoleerd dan ooit. Het had gehoopt op de eenheid van de sectoren en in plaats daarvan heeft het de afbrokkeling van de sectoren ontvangen. Het verwachtte hulp van Hezbollah en wij hebben dit van hen overgenomen. Het verwachtte hulp van Iran en wij hebben dit ook van hen overgenomen. Het verwachtte hulp van het Assad-regime, dit zal niet gebeuren.
De isolatie van Hamas opent een extra deur naar het bevorderen van een deal die onze gijzelaars zal terugbrengen. Ik zei dit gisteren tegen de families van de gijzelaars die ik heb ontmoet. Ik moet u vertellen, mijn vrouw en ik ontmoeten deze dierbare familieleden de hele tijd. Ik weet welk lijden zij en hun geliefden, de gijzelaars, elke dag en elk uur doorstaan. Samen met de leden van de regering en alle elementen in het veiligheidsapparaat laten we geen steen onberoerd. We zullen geen moment afzien van de heilige missie om al onze gijzelaars terug te brengen - de levenden en de overledenen.
Burgers van Israël,
Onze geschiedenis is een verhaal van strijd, heldendom en overwinning. We waren er al voor onze vijanden en we zullen er ook na onze vijanden zijn. De wereld heeft talloze keren voorspeld dat ons volk – het volk van Israël – niet zou overleven, maar we hebben herhaaldelijk het tegendeel bewezen. Het volk van Israël zal niet breken; het volk van Israël zal zich niet overgeven. Kracht en hoop groeien uit de pijn en tranen.
Er staan ons nog grote uitdagingen te wachten, maar als ik kijk naar het pad dat we tot nu toe samen hebben bewandeld, ben ik vervuld van hoop en geloof in ons geweldige volk, onze heldhaftige soldaten en in de wetenschap dat ook deze keer, met Gods hulp, de Eeuwige van Israël niet zal liegen."
Comentarios