Terwijl Omri Miran, een Israëlische gijzelaar, 48 wordt, wacht zijn vrouw op blauwe vinkjes bij haar berichten

Omri Miran wordt nu al 18 maanden vastgehouden door Hamas. Foto via familie

Wanneer Omri Miran eindelijk zijn WhatsApp-account zou kunnen openen, ontvangt hij een stortvloed aan berichten, zo begint de BBC.

Foto's van zijn dochters. Nachtelijke mijmeringen van zijn vrouw Lishay, terwijl ze in bed ligt. Momentopnamen van een Israëlisch gezinsleven dat al 18 pijnlijke maanden zonder hem doorgaat.

Lishay begon met het versturen van de berichten drie weken nadat Hamas-strijders Omri op gewelddadige wijze uit hun huis in kibboets Nahal Oz hadden ontvoerd, op 7 oktober 2023.

Ze noemt de chat 'Notes to Omri'. Ze is de tel kwijt van het aantal berichten dat ze heeft gestuurd.

"Mijn liefste, er zijn zoveel mensen die je moet ontmoeten als je terugkomt", schreef ze eind oktober 2023.

"Geweldige mensen die me helpen. Vreemden die zo dichtbij zijn gekomen als maar kan."

Drieënhalve maand later plaatste ze een bericht van de oudste dochter van het stel.

Roni heeft je net, zoals elke avond, welterusten gewenst bij het raam. Ze zegt dat je haar niet hoort en dat ze je niet ziet... Je bent echt verdwenen uit haar leven en het wordt steeds moeilijker voor haar om met je afwezigheid om te gaan.

De dochters van het echtpaar zijn geen baby's meer. Foto via familie

Vrijdag was Omri's verjaardag. Zijn tweede verjaardag in gevangenschap. Nu hij 48 wordt, ergens in de tunnels van Gaza, zal Lishay weer schrijven, met verhalen over twee dochters die nog baby's waren toen hij ze voor het laatst zag.

Vrijgelaten gijzelaars zeggen dat Omri afgelopen juli levend is gezien. Lishays geloof in de overleving van haar man lijkt onwrikbaar, maar dit is de zwaarste tijd van het jaar. Niet alleen Omri's verjaardag, maar ook de vooravond van Pesach, wanneer Joden het Bijbelse verhaal van Exodus vieren, waarin Mozes hun voorouders uit de slavernij in Egypte leidde.

"Weet je, Pesach is het feest van de vrijheid", zegt Lishay wanneer we elkaar ontmoeten in een park vlak bij het Gijzelaarsplein in Tel Aviv.

"Ik voel me niet vrij. Ik denk niet dat iemand in Israël zich vrij kan voelen."

Op het plein zelf werd vrijdag de verjaardag van Omri herdacht.

Op de posters die om zijn vrijlating vroegen, werd de gijzelaar eerst als 46 jaar oud vermeld. Later werd hij 47 jaar.

Danny, de vader van Omri, streepte beide door en schreef 48.

In de buurt waren de voorbereidingen voor een symbolische Pesach Seder, een ritueel feest, in volle gang.

Er werd een lange tafel gedekt met daarop een plek voor elk van de 59 overgebleven gijzelaars die zich nog in Gaza bevonden (van wie er vermoedelijk nog 24 in leven zijn).

Het plein staat vol symbolen: een nagebouwde Gazatunnel en tenten die het Nova-muziekfestival voorstellen, waar honderden mensen omkwamen.

Naast een kraam met koopwaar om de families te steunen en een 'virtual reality-gijzelingservaring', maakt dit alles deel uit van een gezamenlijke inspanning om de situatie van de vermiste personen onder de aandacht van het publiek te houden en politieke druk op de Israëlische regering te handhaven.

Lishay en haar dochters zijn nog steeds niet teruggekeerd naar het huis waar hun gezinsleven 18 maanden geleden in een paar traumatische uren volledig op zijn kop werd gezet.

Lishay en de dochters van het echtpaar zijn nog niet teruggekeerd naar het ouderlijk huis, vlakbij de grens met Gaza. Op deze foto is het gezin daar samen te zien. Foto via familie

Maar Lishay zegt dat ze af en toe teruggaat naar Nahal Oz om met haar man te praten.

De kibboets ligt op slechts 700 meter van de grens met Gaza. Dichter bij Omri kan het niet komen.

"Ik voel hem daar," zegt ze. "Ik kan met hem praten."

Nadat half januari een staakt-het-vuren van kracht werd, was het rustig aan de grens. Lishay gaf zichzelf hoop, ook al wist ze dat Omri's leeftijd betekende dat hij niet tot de eersten zou behoren die vrijgelaten zouden worden.

Maar het staakt-het-vuren eindigde al na twee maanden. Nu weerklinkt in het grensgebied – dat Israëliërs "de Gazastrook" noemen – opnieuw de geluiden van oorlog, wat de diepste angsten van alle gegijzelde families weer aanwakkert.

"Ik was doodsbang", vertelt ze over haar laatste reis.

Omri Miran. Foto via familie

Lishay is voorzichtig om haar regering niet te veroordelen, zoals sommige gijzelaarsfamilies wel hebben gedaan. Maar ze zegt dat ze "echt boos" was toen ze besefte dat de oorlog was hervat.

Toen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu vorige week de Hongaarse politicus Viktor Orban bezocht, plaatste hij een bericht dat de twee mannen het over "de Hongaarse gijzelaar" hadden gehad. Daarmee doelde hij op Omri's dubbele Israëlisch-Hongaarse nationaliteit.

Voor Lishay was het pijnlijk.

"Ik vond het echt heel moeilijk om dit te zien," zegt ze. "Omri heeft een naam. Hij is niet zomaar een gijzelaar."

In een Pesachtoespraak die Netanyahu vrijdag hield, beloofde hij de families nogmaals dat de gijzelaars zouden terugkeren en dat de vijanden van Israël verslagen zouden worden.

De afgelopen dagen werd er gesproken over een nieuw staakt-het-vuren, maar dat lijkt niet onmiddellijk te gebeuren.

"De laatste keer dat het gebeurde," zegt Lishay, verwijzend naar de eerste wapenstilstand in november 2023, "wachtten we meer dan een jaar op een nieuwe overeenkomst. Dus nu moeten we nog een jaar wachten? Ze kunnen daar niet overleven."

Het lijkt erop dat haar WhatsApp-berichten aan Omri voorlopig ongeopend blijven.

Maar dat weerhoudt haar er niet van om te blijven zoeken naar grijze teken die blauw kunnen worden.

"Ik weet dat het ooit zal gebeuren."