"Toegankelijk toerisme moet ook sociale handicaps aanpakken", zegt Israëlische professor

Screenshot YouTube

Toegankelijkheid in hotels en toeristische en recreatieve locaties moet niet alleen gaan over het opvangen van rolstoelen en blindengeleidehonden, zegt prof. Yaniv Poria.

Toegankelijkheid betekent ook het verlichten van moeilijkheden van mensen met bijvoorbeeld obesitas of autisme.

"Tegenwoordig is het recht op toerisme, vrije tijd en recreatie een sociaal recht", zegt Poria, decaan van de Eilat-campus van de Ben-Gurion Universiteit van de Negev en onderzoeker en docent bij de afdeling Hotel- en Toerismebeheer.

“We leven in een wereld waar het niet voldoende is dat scholen en werkplekken toegankelijk zijn. Ook stranden, restaurants en gebedshuizen spelen een belangrijke rol in ons leven. Ik zie het als een politieke kwestie: we moeten streven naar toegankelijkheid van toerisme, vrije tijd en recreatie voor iedereen, en de universiteiten moeten daarin het voortouw nemen.”

Een jaar geleden, legt hij uit, won zijn voorstel voor een cursus met de titel "Managing an Accessible Tourism Experience" een Rothschild Foundation-wedstrijd voor nieuwe universitaire cursussen die een positieve impact kunnen hebben op de samenleving.

"We waren verbaasd toen we ontdekten dat we de eerste universiteit zijn die een cursus geeft die gericht is op het beheer van toegankelijk toerisme", zegt hij.

Prof. Yaniv Poria, toegankelijkheidsexpert. Foto door Dani Machlis/BGU

Poria was onvermurwbaar dat zijn studenten de problemen leren "door te luisteren naar mensen met een handicap die vanwege hun handicap niet konden deelnemen aan toerisme, vrije tijd en recreatie - niet experts die denken te weten wat mensen met een handicap willen."

Door mensen met verschillende beperkingen uit te nodigen om met zijn studenten te praten, "proberen we niet alleen hun kennis te verrijken, maar ook om een ​​emotionele impact te maken."

Zijn cursus richt zich op het faciliteren van betere ervaringen vanuit een praktisch managementperspectief. Israëli's, merkt hij op, staan ​​bekend om hun out-of-the-box oplossingen. En in feite beantwoordt hij al telefoontjes van managers die advies zoeken.

Gezinnen met autistische kinderen

Abigail Blas, een van Poria's masterstudenten, doet het eerste bekende onderzoek naar toegankelijkheidsbelemmeringen voor gezinnen met autistische kinderen.

Foto met dank aan Abigail Blas.

Hoewel één op de 78 kinderen nu gediagnosticeerd is met het spectrum, vond ze geen studies over dit onderwerp. Tot nu toe heeft ze 20 ouders geïnterviewd en ontdekt dat ze meestal grote problemen tegenkomen in hotels, restaurants, vliegtuigen en speeltuinen.

Veiligheid is een belangrijk punt bij het overwegen hoe ze hun ervaringen kunnen verbeteren en hoe locaties hun diensten kunnen verbeteren, zegt Blas.

Ouders die ze interviewde, zeiden dat ze niet naar een speeltuin gaan zonder hek, uit angst dat hun kind de straat op zou rennen. Het omheinen van speelplaatsen is een vrij simpele oplossing; autistische kinderen veilig onder toezicht houden op het strand is moeilijker. Blas stelt voor om de strandwachten te vragen om een ​​extra oogje op het kind te houden, dat een goed zichtbare kleur moet dragen.

Ouders van autistische kinderen kunnen een minder stressvol hotelverblijf hebben door van tevoren te vragen dat items zoals shampooflessen, nachtkastjes, pennen en notitieblokken voor hun aankomst worden verwijderd, om te voorkomen dat de kinderen op muren tekenen of toiletartikelen morsen.

"Ook kunnen kinderen in het spectrum geneigd zijn om de deur van de hotelkamer te openen en door de gang te rennen. Als de ouders een kinderslot zouden krijgen, zou dat de hele ervaring kunnen veranderen”, stelt Blas voor.

"Hotelmanagers denken vaak dat aanpassingen voor mensen met een handicap veel geld zullen kosten en ze waarderen de economische kracht van het handicapsegment niet", voegt Poria toe.

Uit eten gaan wordt door veel gezinnen met autistische kinderen vermeden, ontdekte Blas, "omdat het moeilijk is voor hun kinderen om te wachten en ze misschien alleen bepaalde voedingsmiddelen lekker vinden."

Managers die voor aankomst een tip hebben gekregen, kunnen storend gedrag voorkomen door het gezin onmiddellijk op een rustigere plek te plaatsen en ervoor te zorgen dat hun eten snel arriveert.

“Als ze meteen hun chips krijgen, zal het kind rustiger zijn en zal het ook de zaak helpen”, merkt Poria op.

In samenwerking met Blas experimenteert de Israëlische website voor restaurantreservering/ -automatisering Tabit met een knop waarmee servers specifieke bestellingen in de rij kunnen plaatsen.

Haar gesprekken met ouders leidden er ook toe dat Blas voorstelde om BGU-studenten te rekruteren om gezinnen met autistische kinderen te begeleiden naar het strand, het museum of de speeltuin om een ​​extra paar handen en ogen te bieden. Poria hoopt dit te gaan testen op de Eilat-campus. In ruil daarvoor zouden de student-vrijwilligers studiepunten verdienen.

De manier waarop de samenleving naar hen kijkt

Poria heeft onderzoekspapieren gepubliceerd over de impact van sociale handicaps die lijden kunnen veroorzaken bij bijvoorbeeld een zwaarlijvige of LGBTQ-persoon.

"Als ik geen been heb of blind ben, kan ik natuurlijk niet genieten van toerisme, vrije tijd en recreatie in de mate waarin anderen dat wel kunnen", zegt hij.

“Er zijn echter mensen die er niet van kunnen genieten omdat normatieve mensen – bewust of onbewust – belemmeringen opwerpen voor hun deelname aan en genot van toerisme en recreatie. We zeggen onaardige dingen tegen ze en staren ze aan.”

Poria's studies tonen aan dat mensen die er anders uitzien dan wat als "de norm" wordt beschouwd, aarzelen om stranden, sportscholen en vliegtuigen te betreden.

Mogelijke oplossingen: Sportscholen kunnen bepaalde uren toewijzen aan mensen die zich ongemakkelijk voelen bij hun lichaamsbeeld. Luchtvaartmaatschappijen kunnen "een vriendelijke vraag stellen over de grootte" bij het inchecken, waardoor zwaarlijvige mensen de mogelijkheid krijgen om eerst in te stappen en als laatste uit te stappen om de schaamte te voorkomen dat ze tegen anderen aanbotsen.

“Je hoeft het niet aan te kondigen; andere passagiers zouden er niet van op de hoogte zijn. Het wordt een optie om een ​​formulier op je mobiele telefoon af te vinken”, benadrukt Poria.

Hij zegt ook dat het van cruciaal belang is voor managers om rekening te houden met het geslacht bij het overwegen van toegang voor gehandicapten, omdat "er grote verschillen zijn tussen mannen en vrouwen in de hotel-, toerisme- en vrijetijdservaring", merkt hij op, ongeacht of ze hetero of homo zijn.

Bewustwording en onderzoek

Poria beschouwt zijn studenten als ambassadeurs voor mensen met een handicap.

“Ik ging met mijn studenten naar een nieuwe toeristische attractie in Eilat en een van hen zei tegen de manager: 'Het is prachtig, maar je moet weten dat deze site niet toegankelijk is en ik zal hier geen toeristen brengen.' De reactie was: 'Je hebt helemaal gelijk. We gaan terug en kijken hoe we het kunnen oplossen."

Hoewel niet elke attractie volledig toegankelijk kan worden gemaakt - zoals oude erfgoedsites die door renovaties kunnen worden beschadigd - "kunnen velen van hen dat wel, en vrij gemakkelijk", zegt Poria.

Hij zou graag zien dat elke toeristische, recreatie- en vrijetijdsvoorziening een symbool toont dat bezoekers met een handicap informeert in hoeverre de site toegankelijk is.

Hij pleit ook voor gemakkelijke oplossingen voor veelvoorkomende problemen. Zo vertelde een blinde hem dat het onmogelijk is om peper van zout te onderscheiden in vliegtuigmaaltijden omdat de pakjes hetzelfde aanvoelen. "Als ze de peper- en zoutzakjes in verschillende maten zouden maken, zou dat het probleem oplossen."

Poria's doel is om volgend jaar een BGU-onderzoekscentrum te openen dat zich toelegt op het toegankelijker maken van toeristische, recreatie- en vrijetijdssites.

“Mijn visie is dat als je een restaurant opent in Ashkelon of Beiroet of Chicago, je naar onze website gaat, onze onderzoeken leest en contact opneemt met mensen in ons onderzoekscentrum die je kunnen helpen. We willen het beste onderzoekscentrum van de wereld zijn. Ik wil dat het een licht voor de naties is.”