Foto GPO
Hieronder volgt de volledige toespraak van president Herzog bij de opening van de 25ste Knesset, gisteren.
“Het is mij een eer om vandaag, dinsdag 21 Cheshvan 5783, 15 november 2022, de eerste zitting van de vijfentwintigste Knesset te openen.
“Voordat ik begin, wil ik het hebben over de verschrikkelijke terreuraanslag vanmorgen in Ariel, een aanval die het hart verwondt en de ziel doet rammelen, waarbij een verdorven terrorist onschuldige mensen als doelwit had, wier enige misdaad was dat ze een rustig leven wilden leiden in hun land... ons land en in het land Israël. Israël zal standvastig en assertief blijven, overal en altijd, tegen terreurdaden en haat die de kop opsteken en ons allemaal bedreigen. Namens het hele Israëlische volk deel ik het diepe verdriet van de families van de slachtoffers en van de stad Ariel, en ik bid voor de gezondheid van de gewonden.
“Aan de vijanden van Israël en degenen die ons slecht wensen, inclusief degenen die verantwoordelijk zijn voor deze aanval, aan degenen die ons verdeeld en zwak willen hebben, wil ik deze ondubbelzinnige boodschap sturen: u zult er niet in slagen onze macht en onze samenhang te verstoren, niet door middel van bedreigingen, niet door middel van geweld, niet door terreur, noch door dwaze pogingen op het internationale toneel. Degenen die in opstand komen om ons te vernietigen, zullen ons altijd gereed en vastberaden vinden, met één hand een wapen geklemd en de andere in vrede uitgestrekt. Onze veiligheidstroepen zullen onze burgers blijven beschermen; de diplomatieke en gerechtelijke instellingen van de staat Israël, waaronder ons Hooggerechtshof, zullen blijven dienen als onze diplomatieke en gerechtelijke verdedigingsmuur in de internationale arena; en bovenal zul je de machtige, eeuwige Israëlische geest tegenkomen, compromisloos en onwankelbaar. Vergis je niet, haters van Israël: onze binnenlandse argumenten weerspiegelen de kracht van onze democratie en onze interne veerkracht. Juist vanwege hen, en vooral vanwege hen, zul je ons nooit verslaan.
"Beste leden van de Knesset, we hebben een traditie dat in de Tempel in I de vertrekkende wacht de inkomende wacht zegende, zeggende: 'Moge Hij die ervoor zorgde dat Zijn Naam in dit huis woonde, liefde en broederschap, vrede en kameraadschap naar woon bij jullie' (Berakhot 12a). Ik wil mijn dank betuigen aan de vertrekkende garde, de Vierentwintigste Knesset, zowel de coalitie als de oppositie; aan jou, mijn vriend, Knesset-voorzitter Mickey Levy MK, die handelde en werkte met plichtsbesef en geloof; aan de zesendertigste regering en al haar ministers, geleid door premier Yair Lapid en zijn voorganger, premier Naftali Bennett, voor uw werk en samenwerking namens deze natie en deze staat.
“En ik wil u zegenen en de inkomende garde, de vijfentwintigste Knesset, en vooral nieuwe leden van de Knesset, de leider van de oppositie, en de kandidaat die de taak heeft gekregen om een regering te vormen, Benjamin Netanyahu, en leden van de zevenendertigste regering, die te zijner tijd zal worden gevormd, met dezelfde zegen: 'Moge Hij die ervoor zorgde dat Zijn Naam in dit huis woonde, liefde en broederschap, vrede en kameraadschap onder u laten wonen.' Dit is je belangrijkste taak. Dat is de missie van dit Huis.
“Ik wil twee partijen noemen die ik persoonlijk zal missen, net als sommigen van u, daar ben ik zeker van, in de huidige Knesset. Twee partijen met diepe historische wortels van ongeveer een eeuw bijdragen aan de opbouw van ons volk, ons land en onze staat: Meretz en de Nationale Religieuze Partij (Mafdal), in hun verschillende incarnaties.
“Dames en heren, ik kom hier vanaf het graf van de eerste president van de staat Israël, Dr. Chaim Weizmann, een zalige nagedachtenis. Ik kom uit de staatsherdenkingsceremonie die zeventig jaar na zijn overlijden markeert. President Weizmann, de 'founding father', zoals hij werd genoemd, een wetenschapper en staatsman, die met succes heeft gewerkt aan de totstandkoming van de historische Balfour verklaring, sprak vaak over zijn visie op de staat Israël en de essentiële voorwaarden voor de verwezenlijking ervan. Op de vierde Onafhankelijkheidsdag van ons land onderstreepte hij, en ik citeer: 'De toekomst van de staat Israël berust op drie fundamenten: broederlijke liefde, een inspanning om op te bouwen en vrede voor iedereen dichtbij en ver weg.' Zo sprak hij.
“Broederlijke liefde: dit was de eerste en meest fundamentele pijler van Weizmanns visie, en het blijft de kernvoorwaarde voor onze toekomst. Eenheid, cohesie en de versterking van wat we gemeen hebben. Verdieping van onze erkenning en begrip dat we het over veel kwesties oneens zijn, en vaak verschillende levensstijlen, meningen en overtuigingen van elkaar aanhangen, maar ondanks en vooral - zusters en broers blijven we, niet alleen een verbond van het lot delend, maar ook een verbond van het lot. Om hier samen te leven. Samen onze uitdagingen aangaan. Om hier samen aan onszelf te bouwen.
“Zusters en broeders, zich bewust van wat dit Plenum al tientallen jaren weet en weerspiegelt: dat argumenten waarde hebben en dat er een manier is om met deze argumenten om te gaan – door te luisteren, met respect, met openheid. Geen argumenten van boycots, geen argumenten om de ander te ontkennen en uit te wissen, geen hardhandige meningsverschillen die destructieve meningsverschillen worden.
“Onze historische ervaring leert ons dat deze natie er elke keer voor heeft gekozen om verschillende paden te bewandelen; elke keer dat een meningsverschil niet met vreedzame middelen tot stand kwam; elke keer dat de ene kant de ene kant op ging en de andere kant de andere kant op, het ene pad af naar Juda en het andere af naar Israël, was het resultaat onuitsprekelijk afschuwelijk. We zijn de weg kwijt. En we zijn ons huis kwijt. Dit geldt des te meer nu in de wervelwind van verkiezingen wat ons verenigt uit het zicht werd verdrongen en wat ons scheidde de show stal.
“De burgers van Israël zijn vandaag de dag trots op hun land, dat dit jaar vijfenzeventig jaar onafhankelijkheid viert, en ze geloven in de rechtvaardigheid van zijn zaak; maar tegelijkertijd, om je de waarheid te zeggen, zijn ze uitgeput door de machtsstrijd en de gevolgen ervan. Nu ligt de verantwoordelijkheid in de eerste plaats bij u, de gekozen volksvertegenwoordigers. Verantwoordelijkheid om te proberen ons af te leiden van deze verslaving aan eindeloze conflicten, en als ik mag, van de buitensporige verslaving aan 'wat zullen ze schrijven en wat zullen ze zeggen?', aan 'wat zal meer reacties, likes en shares opleveren'?', en naar 'hoe kunnen we een social media storm veroorzaken?' Verantwoordelijkheid om diep adem te halen, de feiten te onderzoeken en zorgvuldig na te denken voor elke toespraak, interview of keer dat u op het toetsenbord drukt. Verantwoordelijkheid om het partnerschap te versterken tussen alle geledingen van de Israëlische samenleving, van alle religies en religies - joden, moslims, druzen, christenen en Circassiërs, haredi en seculier, traditionalistisch en religieus; degenen die goed vertegenwoordigd zijn in dit Parlement, en degenen die dat minder zijn; degenen die de teugels van de macht zullen ontvangen, en degenen die op de oppositiebanken zullen zitten. Verantwoordelijkheid om arm in arm te lopen terwijl we onze collectieve reis voortzetten.
'Zoals u weet, heb ik vorige week uw vertegenwoordigers - vertegenwoordigers van de parlementaire fracties - ontmoet tijdens het overleg dat ik heb gehouden in de residentie van de president, in overeenstemming met de basiswet: de regering. Ik dank deze vertegenwoordigers voor onze fascinerende, diepgaande gesprekken, die op een fijne en respectvolle manier de uiteenlopende standpunten, meningen en overtuigingen binnen de Israëlische samenleving en onder haar gekozen functionarissen weerspiegelden over belangrijke en vitale kwesties voor ons bestaan. Dat is de kracht van de Israëlische democratie en ik ben er vast van overtuigd dat deze kracht ook hier, in de vandaag beëdigde Knesset, tot uitdrukking zal komen.
“Beste leden van de Knesset, het Israëlische publiek heeft zijn zegje gedaan en heeft u in indrukwekkende aantallen gekozen om in zijn naam te werken. Nu verwachten de burgers van Israël dat je gewoon voor hen werkt. Ze verwachten van u, en van ons allemaal, dat u voor hen werkt in de commissies, in het plenum en in uw diverse openbare en parlementaire rollen. Ze verwachten dat wij, wij allemaal, elke ochtend wakker worden en voor hen zorgen. Om de kosten van levensonderhoud te verlagen; om persoonlijke veiligheid te verbeteren; om onderwijs en welzijn te verbeteren; om de congestie op de wegen op te lossen; de ongelijkheid tussen de periferie en het centrum verminderen; bijdragen aan en een rol spelen in de wereldwijde confrontatie met de klimaatcrisis, die ons leven en dat van onze kinderen in gevaar brengt; om de levens van ons allemaal hier te ontwikkelen, te koesteren en te verbeteren, als levens vol waarden en betekenis, identiteit, trots en hoop, en nog veel meer belangrijke uitdagingen – dit is waar de burgers van Israël zich zorgen over maken. Hier moet je dag en nacht op focussen.
“Ik wil vooral tijdens deze feestelijke zitting eraan herinneren dat er ook gemeenschappen zijn, en vooral minderheden, die bang zijn dat hun behoeften niet op de agenda komen te staan. U, de gekozen vertegenwoordigers van het publiek, moet dit in overweging nemen en hen ook in het vizier houden.
“Dames en heren, de keuze van de grondleggers van dit land, gebaseerd op de doctrine en visie van Theodor Herzl, voor een representatief democratisch regime, waarin alle burgers gelijke rechten hebben, en waarin machtsbeperkingen bestaan, en autoriteiten gescheiden en evenwichtig zijn, was een goede en verstandige keuze. Dit was hoe we hier een staat en een samenleving opbouwden die onvoorstelbaar welvarend waren; zo legden we de fundamenten van bestuur en recht; en dit was, zoals ik al zei, hoe we machtige autoriteiten creëerden die, zoals vereist, afzonderlijk van elkaar opereren. We moeten deze belangrijke fundamenten strikt bewaken.
“Op deze feestelijke dag is het niet meer dan terecht dat we eraan herinneren dat de macht van de wetgevende macht deel uitmaakt van een noodzakelijk en breder systeem van checks and balances. Laat me onderstrepen: verandering is niet alleen mogelijk; er zijn plaatsen waar verandering gepast en wenselijk is. Het is toegestaan, en soms zelfs verplicht, om de verdeling van bevoegdheden en bevoegdheden tussen de verschillende takken van de overheid, die elkaar in evenwicht houden, opnieuw ter discussie te stellen. Maar we moeten dit doen door te luisteren, door een open dialoog, door respectvol discours - en eerlijk. Dit is natuurlijk een missie die alle drie de takken van de overheid - wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht - confronteert, die op elkaar moeten letten en tegelijkertijd toegewijd moeten blijven aan onze collectieve visie als volk en als staat.
"Zelfs op momenten van de diepste en meest destabiliserende meningsverschillen, die u zeker nog zult ervaren hier in het Plenum, vraag ik u, dames en heren, de woorden van het boek Spreuken niet te vergeten:" Dood en leven zijn in de macht van de tong” – en des te meer, niet te vergeten dat deze takken, de takken van de Israëlische staat, geen amorfe instellingen of denkbeeldige entiteiten zijn, maar bestaan uit mensen, menselijke wezens – werkers in de publieke sector, ambtenaren, verkozen ambtenaren. Ik vraag ons allemaal - leiders, afgezanten en vertegenwoordigers van het publiek - om een speciale inspanning te leveren om de waardigheid te behouden van degenen die hun leven wijden aan het dienen van ons volk en onze staat. IDF-soldaten en -commandanten, doktoren en verpleegsters, politieagenten en gevangenisbewakers, directeurs en leraren, advocaten en rechters, maatschappelijk werkers, en vele andere toegewijde ambtenaren die dag na dag, uur na uur, voor ons, voor het grote publiek, werken met plichtsbesef en toewijding aan hun missie. Het is toegestaan om ze allemaal te bekritiseren, en op sommige ervan moet u toezicht houden, maar doe dit alstublieft respectvol en verantwoord.
“Ik bid vanaf hier voor het welzijn van al diegenen die ons volk en onze staat dienen, en ik bid dat we allemaal dagen van vrede, veiligheid en welvaart kennen. Samen met het hele Israëlische publiek bid ik voor de terugkeer van onze zonen Hadar Goldin en Oron Shaul, die vochten voor de verdediging van ons vaderland en nooit terugkeerden; en voor Avera Mengistu en Hisham al-Sayed, burgers van de staat Israël die in gevangenschap worden gehouden, samen met alle vermisten in de oorlogen van Israël. Ik wil bidden voor het volledige herstel van alle gewonde IDF-soldaten, fysiek en psychologisch, en voor alle zieken in Israël, en ik omhels de nabestaanden. Op dit podium, in het hart van de eeuwige hoofdstad van ons volk, wil ik ook mijn wensen overbrengen aan onze broeders en zusters in de diaspora, die ons volgen vanuit alle gemeenschappen over de hele wereld, hun ogen starend naar ons, met liefde voor Israël. U bent belangrijk voor ons en wij zijn belangrijk voor u. De banden tussen ons zijn onbreekbaar.
“Beste leden van de vijfentwintigste Knesset van de staat Israël, ik wil mijn opmerkingen beëindigen met een citaat van de derde president, Zalman Shazar, die zei tijdens de inhuldiging van dit Knesset gebouw, hier in de National Quarter: 'Aan de poorten van deze verheven verblijfplaats zullen in onzichtbare maar eeuwige letters de grondbeginselen van de menselijke democratie worden geëtst, gegrift in onze oudste schatten sinds onze vroegste dagen als volk, namelijk: één grondwet voor zowel buitenlander als burger; geen menigte volgen om kwaad te doen; de onderdrukten redden van hun onderdrukkers; je verwanten naast je laten wonen; gerechtigheid, gerechtigheid, u zult nastreven; en de aarde zal vol kennis zijn.' Namens het Israëlische volk feliciteer ik u allen, leden van de Vijfentwintigste Knesset, en wens u en alle geledingen van dit Parlement veel succes, terwijl je aan je reis begint in dienst van ons allemaal. Uw succes is ons succes. Veel geluk."
