Het is weer zover: net twee maanden voor de verkiezingsdag gaan alle remmen los en zijn de verkiezingscampagnes begonnen. Sommige kandidaten springen in het oog vanwege hun kleurrijke verleden of hun originele aanpak om aandacht te krijgen.
Voordat ik u de parels van onze verkiezingen ga voorstellen, moet ik vermelden dat – tot op heden – Naftali Bennet niet verkiesbaar is. Hij wil wat anders gaan doen (voorlopig) en stelt zich niet verkiesbaar. Wat jammer is, omdat hij als premier uitblonk als manager.
Arye Deri, voormalig kopstuk van de religieuze Shas partij wil graag verkozen worden. De voormalige bajesklant wil het nog eens proberen, ondanks zijn bijzonder achtergrond: hij was minister van binnenlandse zaken onder Netanyahu (1988-93), maar ging de bak in toen hij gepakt werd op jatten uit de kas. Hij bracht tweeënhalf jaar door in de bajes, maar, na een afkoelingsperiode, mocht hij van Netanyahu het nog eens proberen en werd weer minister van binnenlandse zaken en… werd weer opgepakt omdat hij weer in de kas aan het graaien was. Maakte een deal met de rechters en trad af, nam ontslag van de Knesset. Toch wil hij nog een keertje en vertegenwoordigt deze keer de “arme mensen”, vanuit zijn villa, waarvan hij de herkomst van het geld niet verklaren wil.
Ook Zahav Gal’on, ooit voorzitter van de linkse Meretz partij, werd uit haar pensioen teruggehaald en stelt zich verkiesbaar, weer als voorzitter van Meretz. Ze maakte naam als klaagster: niets was goed, Israël is slecht en de bezetting van Palestijnse gebieden is een misdaad volgens haar.
Ook Netanyahu wil het nog een keer proberen. Bijna 73, staat de man terecht onder beschuldiging van corruptie, fraude en vertrouwensbreuk. Geen kleine dingen, maar volgens Netanyahu zitten zijn tegenstanders hem te pesten en is het allemaal verzonnen. Zijn vele advocaten proberen de rechtszaken zo lang mogelijk te laten lopen en hopen het gerecht uit te putten.
Alsof dat niet genoeg was, heeft een commissie van onderzoek over de ramp op de Meron-berg in 2021 (waar bijna 50 doden vielen en meer dan honderd man gewond raakten omdat te veel mensen toegelaten werden tijdens een religieus feest, hem en anderen gewaarschuwd dat ze aangeklaagd gaan worden omdat ze of hun functie niet goed uitoefenden, of te laks waren. Sowieso koppijn voor Bibi.
Daarbovenop besloot hij “onder de mensen te gaan”, en wil van deur tot deur gaan om stemmen te krijgen. Daar hij ex-premier is gelden voor hem bepaalde veiligheidsprotocollen, waardoor hij niet vrij in de straten kan rondlopen. Bibi, altijd fit voor een creatief idee, eiste 700.000 shekel (ongeveer 200.000 euro) en rijd nu rond in een vrachtwagen waarom een kogelvrij “aquarium” is gebouwd, waarvan hij de mensen probeert toe te spreken. Ik zal u de moppen erover besparen - zoek ze maar op. Maar met Netanyahu is er nooit een verveeld moment…
Itamar Ben Gvir is super rechts. Wil alle Arabieren het land uit hebben, inclusief de Palestijnse gebieden. Wil de doodstraf voor terroristen – de bestaat, maar niet gebruikt wordt) – weer actief maken. Staat bekend om zijn jeugdbeweging de “heuvel-jeugd”, die zich bezighoudt met het opzetten van illegale nederzettingen en het beschadigen van soldaten en hun materieel. In zijn jeugd lukte hem het symbool van de Cadillac van Rabin af te breken, waarmee hij trots op de tv kwam en zei: “We kunnen het symbool van Rabin’s wagen te pakken krijgen, dus kunnen we ook Rabin te pakken krijgen.”
Ben Gvir liet in een interview zien dat een muur in zijn voorkamer thuis versierd is met een foto van Baruch Goldstein, de gek die 29 Palestijnen doodschoot in Nablus. Ook vereert hij Meir Kahana, de rabbijn die uit onze politiek werd weggestemd werd omdat hij toegaf racist te zijn en de leuze “dood aan alle Arabieren” beroemd maakte. Netanyahu, altijd bang te verliezen, nam hem nu onder zijn vleugel en hoopt daarmee nog wat extra stemmen te pakken van de ultrarechtse gekkies die we hebben.
Dagelijks worden we via de diverse media geconfronteerd met politici die hemel en aarde beloven – zolang we maar op hun stemmen.
Het Volk Israëls heeft nu een anderhalf jaar mogen proeven hoe een regering werkt die echt aan het werk wil en voor het volk werkt. Voor de eerste maal in onze geschiedenis was er een coalitie met Arabische partijen – een idee van Netanyahu wat niet lukte – die helaas na een jaar en interne ruzies afhaakten. Abba Eban zei ooit dat de Palestijnen geen kans missen om een kans te missen: hier is hun kans om nu eens serieus deel te zijn van een regering en invloed te hebben. We zullen zien wie wat geleerd heeft van de laatste 18 maanden en met een beetje mazzel voorkomen we dan zesde verkiezingen in 3-4 jaar.
De tijd zal het leren. Goed dat ons volkslied, Hatikva, De Hoop, heet.
Want we hopen op het beste.
Comments