Verklaring van premier Benjamin Netanyahu dinsdagavond, met een aantal opmerkelijke uitspraken

Screenshot

Dinsdagavond hield premier Netanyahu een persconferentie voor de Israëlische pers, die live op alle tv-zenders werd uitgezonden,waarvan ik de tekst uit zowel het Hebreeuws en Engels heb vertaald en integraal hieronder plaats.

Burgers van Israël, goedenavond.

Deze week steken wij de eerste kaars van Chanoeka aan . Onze soldaten zullen licht brengen in de duisternis, in de steegjes van Gaza, in de ruïnes van Sajaiya, in de terroristische schuilplaatsen in Khan Yunis. De lichten samen zullen, als een groot licht, de duisternis splijten.

Onze soldaten zijn de erfgenamen van de Makkabeeën. Tegenwoordig vechten ze, net als toen, met moed, uiterste heldenmoed en vastberadenheid. En vandaag zullen we, net als toen, samen bidden voor hun welzijn. We zullen samen bidden voor vrede in ons land: 'Voor Uw volk Israël heeft u een grote redding bewerkt.'

Burgers van Israël, vandaag hebben ik en mijn collega's in het Oorlogskabinet een ontmoeting gehad met de families van de gijzelaars – degenen van wie we er al in zijn geslaagd naar huis terug te keren en degenen voor wie we er alles aan doen om terug te keren. Ik hoorde hartverscheurende verhalen. Ik hoorde over dorst, over honger, over mentale en fysieke mishandeling, over jonge kinderen die nog steeds fluisteren uit angst, over de grote duisternis waarin hun dierbaren worden vastgehouden.

Ik heb, net als u, gehoord over seksueel misbruik en verkrachtingen met ongeëvenaarde wreedheid. Maar ik moet zeggen dat ik tot een paar dagen geleden de mensenrechtenorganisaties niet heb gehoord. Ik heb de vrouwenorganisaties niet gehoord. Ik heb de VN niet gehoord. Ik heb ze niet horen schreeuwen. En ik zeg tegen hen: 'Waar zijn jullie? Je zwijgt omdat het Joodse vrouwen zijn?' Ik wil dit zeggen in een taal die iedereen begrijpt:

Ik zeg tegen de vrouwenrechtenorganisaties, tegen de mensenrechtenorganisaties: jullie hebben gehoord van de verkrachting van Israëlische vrouwen, verschrikkelijke wreedheden, seksuele verminking.

Waar ben je in hemelsnaam? Ik verwacht van alle beschaafde leiders, regeringen en naties dat zij zich uitspreken tegen deze gruweldaden.

Ik deel volledig de diepe bezorgdheid van de families wier dierbaren nog steeds in Gaza worden vastgehouden. Ik begrijp de onzekerheid. Ik begrijp de ondraaglijke moeilijkheid. Ik heb de families verteld dat we alles in het werk zullen stellen om hun dierbaren terug te brengen. Het thuisbrengen van al onze gijzelaars is een van de drie hoofddoelen die we voor de oorlog hebben vastgesteld, en deze doelen versterken elkaar.

We controleren elk stukje informatie. Ik wil dat je weet dat er 24 uur per dag een enorme inlichtingeninspanning bezig is die zich uitsluitend hiermee bezighoudt. Wij werken zorgvuldig en verantwoord. We werken eraan om al onze gijzelaars veilig thuis te brengen. En ik zeg ze allemaal: mannelijke en vrouwelijke soldaten, mannelijke en vrouwelijke burgers, jong en oud, iedereen, zonder uitzondering. Bij elke beslissing staat de terugkeer van de gijzelaars voor onze ogen, en we zijn op de goede weg.

Vandaag zag ik de kleine Emilia Aloni, zes jaar oud, terugkeren naar de kleuterschool. De leraar omhelsde haar. Haar vrienden omhelsden haar. Gedurende één moment in deze donkere dagen was het hart gevuld met vreugde – en deze dagen is dit iets. We zijn erin geslaagd 110 gijzelaars naar huis terug te brengen door een combinatie van een grondinval van ongekende kracht en een voortdurende diplomatieke inspanning. En ik zeg u: dit is de enige manier om ook de gijzelaars die nog steeds in Hamas-gevangenschap zitten, terug te sturen, en wij zijn vastbesloten dit te doen.

Hamas heeft geprobeerd ons uit elkaar te halen – wij zullen het uit elkaar halen. Veel van de moordenaars behoorden tot het Sajaiya-bataljon. Ze braken door het hek, gingen naar nabijgelegen gemeenschappen en begingen deze wreedheden. Daarom hebben we aan het begin van de week de commandant van het Sajaiya-bataljon geëlimineerd, die toezicht hield op veel van de gruwelijke daden op 7 oktober, evenals op vele andere moorddaden. Op dit moment hebben we ongeveer de helft van de bataljonscommandanten van Hamas geëlimineerd. We vereffenen de rekeningen met al degenen die hebben ontvoerd, met al degenen die erbij betrokken waren, en met al degenen die de dochters en zonen van ons volk hebben vermoord, afgeslacht, verkracht en verbrand. Wij zullen niet vergeven, noch vergeten.

We hebben de IDF bevolen de oorlog voort te zetten. Onze soldaten breiden de grondoperatie tegen Hamas uit in de hele Gazastrook, ook in de zuidelijke Gazastrook. Vanavond hebben we daar met grote kracht geopereerd. De grond schudde in Khan Yunis en Jebalya. We hebben ze allebei omsingeld. Er is geen plek die we niet kunnen bereiken. We namen de controle over de basis van de Algemene Veiligheid van Hamas over. Onze dappere soldaten bestrijden de moordenaars met grote kracht. Ze voeren face-to-face gevechten. Ze elimineren 24 uur per dag veel terroristen. In elke strijd, in elke strijd, hebben wij de overhand. We vechten tot het einde, tot de absolute overwinning.

Onze vechtende mannen en vrouwen zijn de belichaming van de veerkracht en vastberadenheid van de hele natie. Maar dit alles heeft een ondraaglijke prijs. Elk verlies is hartverscheurend. Ben Sussman sneuvelde deze week tijdens de gevechten in Gaza. Ben was soldaat bij de gevechtsingenieurs. Ben was een held van Israël, het zout der aarde, een uitmuntend atleet. Hij was een soldaat met elke vezel van zijn wezen. Vier vrienden van zijn school – Himmelfarb High School in Jeruzalem – vielen samen met Ben. We verloren ook Aner Shapira, een soldaat van de Nahal Brigade die de levens van velen in Reim redde nadat hij zeven granaten had teruggegooid. Tot ons verdriet verloren we ook zijn kameraden Ariel Reich, een pantserkorpsofficier, Shachar Friedman, een parachutist, en Dvir Barzani, ook een parachutist.

Vanavond zeg ik tegen de families van Ben, Aner, Ariel, Shachar en Dvir, en ik vertel de dierbare families van al onze gevallen helden: Uw dierbaren, onze dierbaren, zijn niet tevergeefs gevallen. We zullen samen vechten, we zullen zegevieren, we zullen Hamas vernietigen.

We zullen vechten tot de overwinning, totdat we al onze doelen hebben bereikt: het teruggeven van alle gijzelaars, het elimineren van Hamas en ervoor zorgen dat Gaza nooit meer een bedreiging voor Israël vormt. Wij zullen ervoor zorgen dat er geen enkel element aanwezig zal zijn dat terrorisme ondersteunt, voorlicht voor terrorisme, en terrorisme en de families van de terroristen financiert.

Ik wil nog een woord zeggen over 'de dag na Hamas': Gaza moet worden gedemilitariseerd. En om Gaza te kunnen demilitariseren, is er maar één macht die voor deze demilitarisering kan zorgen – en die macht is de IDF. Geen enkele internationale strijdmacht kan hiervoor verantwoordelijk zijn. We hebben gezien wat er op andere plaatsen is gebeurd waar ze internationale strijdkrachten hebben ingezet met als doel demilitarisering. Ik ben niet bereid mijn ogen te sluiten en een andere regeling te aanvaarden. Ik roep de burgerbevolking in Gaza opnieuw op om de gebieden waar we tegen Hamas vechten te verlaten.

Ik zeg hier tegen onze vrienden in de wereld die aandringen op een snel einde aan de oorlog: onze enige manier om de oorlog te beëindigen, en snel te beëindigen, is door verpletterende druk uit te oefenen op Hamas – en deze te vernietigen. Als onze vrienden willen helpen de oorlog te verkorten, wat ook hun oorlog is tegen de barbaarsheid die de wereld dreigt te overspoelen, moeten ze gewoon standvastig naast ons blijven staan.

En ik zeg tegen hen in het Engels en in elke taal:

Blijf bij ons.

Sta achter Israël.

Sta achter de beschaving!

Burgers van Israël, tijdens mijn vele bezoeken in het veld ontmoet ik onze heldhaftige strijdende mannen en vrouwen van de IDF, de ISA en de politie. Een van de soldaten, Ariel genaamd, van het gepantserde korps, sprak tegen mij vanaf zijn tank in Gaza. In zijn tank zitten, net als in andere in het veld, religieuze en seculiere, joden en niet-joden, rechtse en linkse mensen. Ze vechten allemaal samen. Ze zijn allemaal doordrenkt van een grote geest – van eenheid, kameraadschap en overwinning.

Laten we aan het begin van Chanoeka de heldenmoed van de Makkabeeën van toen en de Makkabeeën van onze tijd in herinnering brengen. Dankzij hen, en met de hulp van God, zullen we samen winnen."