Foto IDF-woordvoerder
Onder de vele gesneuvelden wiens nagedachtenis we deze week zullen eren, komt de figuur van Jonathan Boyden in gedachten. Jonathan, gezegende herinnering, emigreerde als jonge jongen met zijn ouders uit Groot-Brittannië.
Ik ontmoette hem voor het eerst toen hij naar me toe kwam voor een interview in de Raven Company van de Paratroopers. Toen hij sprak over zijn verlangen om een strijder te zijn en het land te verdedigen waarnaar hij emigreerde, zag ik een vonk in zijn ogen. Ik ontving hem heel hartelijk en wist dat hij een uitstekende vechter en een goede strijdmakker zou zijn. Yonatan raakte zwaargewond in de strijd in Jabal Sujud in de veiligheidszone van Noord-Libanon en overleed enkele dagen later aan zijn verwondingen. Hij hield van het leven en was bereid het voor het land te riskeren.
Onze onafhankelijkheid wordt gevormd op deze plek, waar de keuze van het leven de bereidheid ontmoet om het op te geven omwille van het verdedigen van de staat.
Ik zie uit de eerste hand, en keer op keer, hoe pijnlijk Jonathans dierbare familie is over zijn ondergang. Net als zij zijn veel families in Israël gepijnigd omdat rouw geen adres heeft; Het kan aankloppen bij elk gezin waarvan de zonen en dochters in het leger dienen.
Memorial Day legt een diepe verbinding tussen het persoonlijke en het nationale.
Dit jaar moeten we, juist in de schaduw van spanningen, ons richten op het persoonlijke geheugen en ons inpakken in de menselijke kracht ervan. De imperatief van herinnering verplicht ons om ons eromheen te verenigen en ons te concentreren op de verbinding tussen ons.
We moeten allemaal de begraafplaatsen respecteren en er geen arena van debat van maken. Terughoudendheid en stilte zijn oorverdovend krachtig, en gemeenschap met de herinnering aan onze gevallen geliefden kan niet bestaan onder het lawaai van het debat.
Het is dertig jaar geleden dat Jonathan viel voor het land van zijn liefde. De prijs die hij en vele anderen in hun leven hebben betaald, en de prijs die hun families in hun dood hebben betaald, verplichten ons om het te verdienen.
Op het moment van de communie draagt ieder van ons het beeld van een gevallene met zich mee. Tijdens de ceremonies moeten we onszelf reduceren tot de pijn van het verlies en ons eraan vastklampen als een schild tegen alle andere ruis. Gewoon onthouden, kwetsen en respecteren.
Al is het maar voor even.
Al was het maar voor één heilige dag.
Chef van de Generale Staf
Luitenant-generaal Herzi Halevy
コメント