Rebecca Seidler. Screenshot YouTube
Dezer dagen viel bij Rebecca Seidler, prominent lid van de Liberale Joodse Gemeenschap in Hannover, een schrijven binnen van de plaatselijke politie: een geldboete van 128,50 euro wegens verstoring van de openbare orde. “De strijd tegen antisemitisme wordt gecriminaliseerd. Wij zijn de daders”, becommentarieert Seidler in Die Welt.
Deze woorden vatten op treffende wijze de aanleiding tot de absurde bekeuring samen. Het begon voor Seidler allemaal op 23 april. Ze wilde een pro-Palestijnse betoging in haar woonstad observeren. Op identieke demonstraties was het immers telkens weer tot antisemitische voorvallen gekomen. Dus toog Seidler naar de bijeenkomst van de organisatie “Palestina spreekt” die uit “solidariteit met Palestina” opriep tot een “sanctionering van het Israëlische koloniale regime”.
Daarbij werd Seidler spontaan vergezeld door haar schoonvader, het voormalige socialistische parlementslid van de Landdag Nedersaksen, Michael Höntsch. Uit stil protest had Höntsch de vlag van Israël meegenomen. Dat kwam hem duur te staan: hij werd ruw tegen de grond gewerkt door een 55-jarige aanvaller. Let wel, Höntsch liep met een kruk en had een zuurstofapparaat bij zich.
Hoe kon dat gebeuren? De politie van Hannover zegt het precies te weten: de pro-Palestijnse bijeenkomst verliep “vreedzaam en zonder verstoringen” totdat “twaalf personen van de plaatselijke Joodse Liberale Gemeenschap Hannover”, die zich in de onmiddellijke omgeving van de pro-Palestijnse samenkomst bevonden, “politiek gekleurde uitroepen” hadden gebezigd en zichtbaar met een Israëlische vlag hadden gezwaaid.
Van deze voorstelling van zaken distantieert Rebecca Seidler zich geheel. En zij trouwens niet alleen. Het Duitse weekblad Die Welt heeft video’s in haar bezit die klip en klaar aantonen dat er geen sprake was van een “vreedzame” pro-Palestijnse betoging op die 23 april in Hannover, noch dat daar geen ophitsende, gewelddadige kreten te horen waren, zoals de politie van Hannover voorwendt. Zo riepen demonstranten bijvoorbeeld keer op keer: “Kindermoordenaars Israël”. En op meegedragen posters heette het: “Israëls scherpschutter doodt gericht kinderen” en “Zionisme=Racisme”.
Ook met de bewering van de politie dat er twaalf leden van haar gemeente aanwezig waren, rekent Seidler gedecideerd af. Er waren slechts drie leden present en bij toeval trof ze ook een lokale politicus van de Groenen ter plekke alsmede een bestuurslid van het Duits-Israëlische Genootschap in Hannover. In totaal observeerde derhalve een los groepje van zes tot zeven personen de pro-Palestijnse betoging.
Toen de stemming bij de pro-Palestijnse demonstranten steeds tumultueuzer en verhitter werd, vroeg Seidler de politie om versterking te laten aanrukken vanwege de snel escalerende situatie. Kort daarop probeerde een man de vlag van Israël uit de hand van haar schoonvader te rukken waarop deze op de grond werd gestoten en bewusteloos raakte. Ook van deze gewelddadige scène bevindt zich een video in het bezit van Die Welt.
Na deze trieste gebeurtenis liep de leider van de politie-eenheid op Seidler toe en vroeg of ze soms een vergunning voor een bijeenkomst wilde aangeven. Seidler zei hem alles te willen doen voor een de-escalatie van de situatie en als dat de juiste weg was daarin mee te gaan. “Daarop werd mij meegedeeld dat er een vervolging tegen mij zou worden ingesteld.”
Deze onbegrijpelijke politiemanoeuvre viel logisch genoeg buitengewoon slecht bij Seider. Ze raakte zeer geïrriteerd. “Ik zou hebben gewenst dat de politie mijn schoonvader voor aanvallen in bescherming had genomen in plaats van de toestand te onderschatten. Ook had ik gewenst dat de pro-Palestijnse betoging na die aanval was afgebroken.”
Intussen bezint Rebecca Seidler zich op juridische stappen om beroep aan te tekenen tegen de haar opgelegde boete.
Duidelijke woorden voor dit “onverdraaglijke juridische naspel” vindt Elio Adler, voorzitter van een vereniging die zich inzet voor Joods-Duitse maatschappelijke waarden: “Het is een fataal teken voor betrokkenheid op de burgermaatschappij wanneer die juist wordt gecriminaliseerd. De politie had op dat moment meer fijngevoeligheid aan de dag moeten leggen.” Een wel bijzonder mild oordeel voor het schokkende optreden van de politie in Hannover.
De aanstelling van een politierabbijn in de deelstaat Nedersaksen, in navolging van de Duitse deelstaten Sachsen-Anhalt en Baden-Württemberg, lijkt gelet op de bittere ervaringen van Rebecca Seidler en haar Joodse gemeente in Hannover gepast. Zeker, gezien de heldere informatie die expert Kai Schubert op 25 augustus in de Jüdische Allgemeine verschafte: “Antisemitisme en racisme spelen op veel plaatsen geen grote rol in de politieopleiding.”
Terecht pleit Schubert daarbij de haat jegens de staat Israël, die in alle maatschappelijke milieus voorkomt, op de korrel te nemen. Eveneens een serieuze overweging waard voor de Nederlandse politie?! Bij navraag benadrukt een insider dat van harte.
Bas Belder, historicus
Comments