Vandaag vieren wij Poerim.
Lang, lang geleden, besloot Haman, een adviseur van de Perzische koning Achasjverosh, alle Joden in het land uit te roeien.
Dat werd verijdeld door de Joodse vrouw van de koning, Esther, die haar man overtuigde dat, wanneer alle Joden moesten sterven, ook zij zou moeten sterven. De koning kon in die tijd zijn bevel niet terugtrekken, maar gaf toestemming dat de Joden zich mochten verdedigen. De rest is geschiedenis. We vieren dit jaarlijks omdat er geschreven staat dat je deze dag mag drinken en blij moet zijn.
In feite is het bevel nooit teruggetrokken en kunnen we vermoeden dat de huidige Perzische/Iraanse leiding de oude traditie voortzet en nog steeds van alle Joden af wil. De opstand van de Joden toen viel te vergelijken met de opstand van de Joden in het getto van Warschau in de Tweede Wereldoorlog. Dezen besloten niet zonder gevecht onder de Duitse druk te bezwijken.
Sinds het oprichten van onze staat heeft “de wereld” een nieuw probleem, omdat ons principe is om terug te slaan. Niet voor niets heet ons leger het “defensieve leger van Israel”, oftewel the Israel Defence Forces, bekend als de IDF: wij willen niemand aanvallen, maar slaan wel terug.
Zo ook onze inval in Gaza, een streek waar we het liefst niet mee te maken willen hebben. Na de beestachtige aanval en pogrom op 7 oktober, waar 1400 Israëli's werden afgeslacht, gingen onze tropen de Hamas-honden achterna. Zelfs het beruchte Shifa ziekenhuis gingen we, onder protest van de hele wereld, binnen en vonden daar terroristen. Maar de wereld vond dat toch niet netjes en we werden verzocht (ik schrijf het nog netjes) om het ziekenhuis te verlaten.
Enkele dagen geleden trokken we het ziekenhuis weer in. En ja, “de wereld” schreeuwde moord en brand want een ziekenhuis bezetten met een leger – dat is zeker een oorlogsmisdaad.
Bijna tweehonderd terroristen werden gedood in de aanval op het ziekenhuis en meer dan 600 terroristen werden gevangengenomen. In een ziekenhuis. Dat terroristen zich (meer dan 800!!) in een ziekenhuis verschuilen, dat er weer wapens en geld (meer dan 3 miljoen euro werd in beslag genomen!) werden verborgen, dat is in de ogen van “de wereld” geen misdaad, laat staan een oorlogsmisdaad.
En dat was niet genoeg: Engeland eist dat de duizenden terroristen, die deelnamen aan de beestenboel op 7 oktober en gevangen zijn in Israël, bezoek moeten krijgen en er gecontroleerd moeten worden op “menselijke omstandigheden”. Anders wil Engeland stoppen met het sturen van munitie en onderdelen. Toen Israël daartegenover dezelfde eisen stelde voor de gegijzelde Israëli’s in Gaza, werd dat weggewuifd, want “dat heeft niets met de zaak te maken”.
En dus kwam het bekende weekblad, The Economist, met een voorpagina waar gesteld wordt dat Israël er alleen voor staat. Want we hebben een problematische regering, we gedragen ons niet netjes in Gaza en überhaupt is Israël helemaal fout.
De vele tonnen voedsel en hulp die wij naar Gaza sturen (die ingepikt wordt door Hamas en dan verkocht wordt voor woekerprijzen), dat wij tijdens de inval in het Shifa ziekenhuis medische teams stuurden die het ziekenhuis bevoorraden en zelfs de patiënten controleerden (die onder erbarmelijke toestand werden achtergelaten), daar wordt niet over gerept. U twijfelt hieraan? Zoek maar wat COGAT, de organisatie die in Israël met de VN samenwerkt en Gaza bevoorraad, allemaal rapporteert.
Vandaag is het Poerim. We lezen uit de rol van Esther, het verhaal van Joden die terug sloegen. En dat is nu precies wat “de wereld” niet kan verkroppen: Joden die terugslaan.
Dat we er alleen voor staan is geen nieuwtje voor ons. Dat “de wereld” zich als hypocriet opstelt tegenover ons is ook niets nieuws. Wat zei president Roosevelt in 1942? “We kunnen ons niet veroorloven ons te bemoeien met een oorlog om Joden te redden.” Godzijdank dwongen andere gebeurtenissen de Amerikanen toen om zich toch met de oorlog in Europa te bemoeien, anders waren mijn ouders, broers, zusters en onze kinderen en kleinkinderen er niet geweest vandaag en sprak heel Europa nu Duits.
We staan er alleen voor. “Alone again, naturally”, zong Gilbert O’Sullivan ooit. We zijn eraan gewend en zullen ons mannetje staan.
Noch Haman, noch Hamas zullen ons klein krijgen.
En „de wereld“?
Die zal er maar aan moeten wennen.
