Frappant. Anders valt het niet te noemen. Politici die zich in een hoekje gedreven voelen, spelen meteen het slachtoffer.
Nadat ze jarenlang vuil over Israël spoot, werd Ilhan Omar verleden week uit de begeerde Commissie voor buitenlandse zaken gegooid. Letterlijk gegooid, want ze had er geen zin in.
Meteen begon zij, samen met haar vaste vriendinnenclub, te schreeuwen dat dit gebeurde omdat ze zwart is, Moslima is, etc., etc., maar het mocht niet baten: opgedonderd met haar.
Ook Sigrid Kaag begon het slachtoffer te spelen. Nee, ze is helemaal niet verplicht om uit te leggen wat ze met het Nederlands belastinggeld doet en zeker haar schnabbelen bij andere baantjes – die ze als minister van Financiën echt niet kan hebben – hoeft ze niemand te vertellen.
Plotseling heeft ze twintig jaar lang chemische wapens geruimd in Syrië. Waarbij ze vergat te vermelden dat, omdat zij het “all clear” had gegeven (alle chemische wapens had ze opgeruimd, rapporteerde ze) er maandenlang daarna duizenden Syriërs stierven omdat president Assad haar memootje niet had gelezen en zijn eigen burgers met chemische wapens bestookte.
Ook zou Sigi zeker een oorlog tussen Israël en Libanon voorkomen. Eerlijk gezegd moet ik melden dat ik dit nog aan het naslaan ben, daar men zowel in Libanon als bij ons zich van niets bewust is. Maar misschien was Frau Kaag op een geheime missie, net zoals ze in het geheim trouwde met PLO-topman Al Qaq, omdat ze zich voor hem schaamde…eh…omdat het beter was voor haar carrière.
Maar zoals ik zei het komt ook bij ons voor. Onze premier, die terecht staat voor fraude, misbruik van macht en meer, wil het rechtssysteem in ons land veranderen. Nou…veranderen…zeg maar afschaffen, en om dat te doen wil hij de rechters eerst impotent maken.
Honderden experts uit binnen- en buitenland hebben hem gewaarschuwd dat een totalitair Israël slecht is voor zaken en internationale relaties, maar Bibi weet het beter, haalt zijn schouders op en beweerd dat iedereen het verkeerd heeft en dat alleen hij snapt wat er gebeuren gaat. Daar de wekelijkse zaterdagavond demonstraties steeds brutaler worden, heeft Bibi besloten Calimero te spelen en voelt hij zich bedreigt. Alsof er een fakkeldrager bij zijn huis staat, om een vergelijking te geven. Bibi, die elke zin begint met “mijn vrouw en ik…” – hoewel niemand voor zijn vrouw heeft gestemd – is boos dat men nu ook zijn vrouw uitlacht en vind dat ook een bedreiging.
U snapt het al: wanneer de waarheid de leugen achterhaalt dan is het “slachtoffer spelen” de beste tactiek volgens deze bedriegers. Ook ik word bedreigd. Dezelfde debielen die mij 50-60 jaar terug aanbevolen om “op te rotten naar je eigen land” (wat ik deed in 1973) sturen me nu aanbevelingen om…”op te rotten naar mijn eigen land”, zonder vermelding waar dat zou kunnen zijn.
Ik neem deze mededelingen met een glimlach aan. Waarom niet?
Ik ben geen politicus.
