Screenshot YouTube
“Een spook waart rond op Duitse universiteiten – het is het spook van het antisemitisme.” Als vice-president van de Joodse Studentenunie in Duitsland hield Noam Petri de afgelopen maanden uitingen van Jodenhaat op hogescholen nauwkeurig bij. In het Duitse magazine Cicero maakt hij de tussenstand op onder de veelzeggende kop “Red onze universiteiten!”: de veiligheid van Joodse studenten is in toenemende mate in het geding.
Sinds 7 oktober 2023, de dag van de inktzwarte massamoord van Hamas op Israëlische burgers, is Jodenhaat alomtegenwoordig op Duitse universiteiten. Daarom acht Petri het tijd voor een tussenrapport voor geheel het land. Bijna wekelijks krijgt hij deprimerende berichten binnen. Die zet hij in Cicero eerst op een rijtje. Met de kanttekening van onvolledigheid.
Zo dienden christendemocratische studenten van de Heinrich-Heine-Universiteit in Düsseldorf het verzoek in om de Israëlische vlag te hijsen op de campus als teken van solidariteit. Dat werd geweigerd. “Staten die oorlogsmisdaden plegen” ontvangen geen steun, heette het. Evenmin mochten Joodse studenten in Düsseldorf foto’s van Israëlische gegijzelden op hun collegebank neerleggen. Het studentenparlement achtte dit “prikkelend” voor andere studenten. Anderzijds deelde de islamistische groep “Realität Islam” vrijelijk propagandaflyers uit, waarop de staat Israël tussen aanhalingstekens geschreven stond. Let wel, deze groep wordt officieel in het oog gehouden door de Duitse inlichtingendienst.
Op een gebouw van de Goethe-Universiteit in Frankfurt am Main werd de tekst ”Yallah Intifada” gesproeid. En in München bezette het “Unicomité München voor Palestina” een collegezaal onder de beschuldiging dat Israël “genocide” bedreef. Door een megafoon brulde een pro-Palestijnse agitator bij de Universiteit van Keulen: “Op het eind leeft Palestina en op het eind zal Israël verdwijnen.” In Hamburg voerden gelijkgezinden een ware hetze tegen de presidente van de Joodse studentenvereniging Noord. Waarom? Zij had de Jodenhaat onder de pro-Palestijnse studenten bekritiseerd. En passant belegde de “linkse lijst” op de Johannes-Gutenberg-Universiteit in Mainz een bijeenkomst, waar de bloedige pogrom van Hamas van 7 oktober als “bevrijdingsactie” werd aangeduid.
Bar en boos maakten het ook de pro-Palestijnse studenten van de Universiteit Kassel. In het kader van het thema “vrijheid van meningsuiting” organiseerden de studenten daar een plenaire zitting over het Israëlisch-Palestijns conflict. Echter, alleen evident pro-Palestijnse statements waren welkom, andere sprekers werden simpelweg van het officiële programma geschrapt. Moedig genoeg nam de Ring van Christendemocratische Studenten in Kassel daar geen genoegen mee. Uiteindelijk mochten ook zij spreken. Daarop volgden veel lawaai, beledigingen en zelfs achtervolgingen tot op de huisdeur voor deze studenten.
Overigens stak student Noam Petri zelf ook zijn nek uit. Hij vroeg tijdens een zitting van het studentenparlement van de Humboldt-Universiteit Berlijn “of Hamas voor allen een terreurorganisatie is”. Een antwoord kreeg Petri niet. Slechts één student meldde zich. En die corrigeerde alleen “mijn Arabische uitspraak van het woord Hamas”. Petri bracht vervolgens de zaal tot grote woede door een saillant voorbeeld te geven. Hij wendde zich tot aanhangers van een prominent leider van de bolsjewistische revolutie van 1917, de Jood Leon Trotzki. Die zou door Hamas zijn vermoord, als Jood, bracht de vice-president van de Joodse Studentenunie in. “Na mijn toespraak moest de zitting uit veiligheidsoverwegingen voor tien minuten worden onderbroken.”
Dit alles is slechts een greep uit de voorbeelden die Noam Petri opsomt in zijn Cicero-artikel. Daarbij wijst hij Berlijn aan als “de hotspot van universitair antisemitisme”. En juist in de Duitse hoofdstad heeft de linkse Senaat de uitschrijving van extremistische en gewelddadige studenten afgeschaft. In alle andere vijftien Duitse deelstaten bestaat deze optie wel!
Vandaar de eis van de Joodse Studentenunie in Duitsland aan de Berlijnse autoriteiten de mogelijkheid van universitaire uitschrijving als “Ultima Ratio” bij wangedrag weer in te voeren.
De studentenactivisten in Berlijn gingen bij deze Joodse eis helemaal over ‘de rooie’. Voor hen diende deze noodzakelijke bescherming van Joodse studenten “als een voorwendsel voor het doorzetten van repressieve en autoritaire politieke handelingen”. De vakbond “Erziehung und Wissenschaft” schaarde zich aan hun zijde. Deze ‘opvoeders’ deinsden er zelfs niet voor om de ernstige mishandeling van de Joodse student Lahav Shapira (hij werd letterlijk het ziekenhuis in geslagen) te betitelen als “blijkbaar een voorwendsel om politieke activiteiten van studenten te verhinderen”.
Deze tegenstand brengt Naom Petri tot een glasheldere tussenbalans: “Op onze universiteiten loopt iets geweldig fout. Heel in het bijzonder wanneer het uitjouwen van deelnemers aan een podiumgesprek als een legitieme vorm van protest wordt opgevat, zo ook de uitschrijving van gewelddadige studenten als “autoritaire politiek” en de handelwijze van extremistische studenten als “politieke activiteiten”.
Volgens Petri weten de critici van noodzakelijke uitschrijvingen van studenten niet eens dat deze maatregel in heel Duitsland bestaat, alleen in Berlijn niet meer sinds 2021. “Hebben we dus te maken met “autoritaire wetgeving” in vijftien deelstaten? Worden daar “politieke activiteiten” beperkt?” Volgens de huidige Berlijnse wetgeving kan zelfs een student die zich schuldig maakt aan seksueel geweld tegen een medestudent niet worden uitgeschreven. “Is het niet tijd deze misstand op te heffen?”, luidt Petri’s retorische vraag.
De Joodse studentenleider richt op het eind van zijn waardevolle betoog de aandacht op het samengaan van socialisme, islamisme en antisemitisme in onze eeuw. Het zou een fout zijn om deze gelegenheidscoalitie louter als een specifiek Joods probleem te beschouwen, benadrukt Petri. Het gedachtegoed van deze groeperingen richt zich immers tegen het Westen -het ‘boze Westen- als geheel. “Het Westen loopt gevaar grote delen van de jonge generatie aan antiwesterse ideologieën te verliezen. Dit probleem mag niet meer genegeerd, gerelativeerd of ontkend worden. Het is er en het wordt erger. Eén ding staat vast: verliest het Westen zijn jeugd, dan verliest het zijn toekomst. Een weerbare democratie moet zich verdedigen. Ook op haar universiteiten.” Waarvan akte! Te beginnen bij universitaire bestuurders en docenten. Nederland?!
Bas Belder, historicus
댓글