Bewoners aan de grens met Gaza worstelen met de wederopbouw en aanhoudende zorgen over de veiligheid na wat er gebeurde 7 oktober 2023

Kfar Aza in puin. Foto via Ynet

Nu Israël de 600 dagen heeft bereikt sinds de verschrikkingen van 7 oktober en het begin van Israëls meest opvallende conflict in decennia, zijn veel inwoners van gemeenschappen nabij de grens met Gaza die uit hun huizen waren geëvacueerd, nog niet teruggekeerd, schrijft Ynet.

Ziv Matzliach, voorzitter van het Homeward Forum en inwoner van Kfar Aza die aan het begin van de oorlog werd geëvacueerd, gaf commentaar op gegevens die door het Tekuma-directoraat waren vrijgegeven. Volgens het directoraat is 92% van de geëvacueerden teruggekeerd naar huis. Matzliach benadrukte echter dat dit cijfer de 13 gemeenschappen direct grenzend aan de grens met Gaza, die de overheid als "rode gemeenschappen" heeft aangemerkt vanwege de ernstige fysieke en menselijke schade die ze op 7 oktober leden, waaronder zijn geboortestad, niet meetelt. "Het lijkt erop dat er minder aandacht aan ons wordt besteed", zei hij.

Matzliach, die momenteel in kibboets Ruhama in de regio Sha'ar HaNegev woont, besprak de gegevens. "Ik ben hier met 200 andere gezinnen uit Kfar Aza die nog steeds niet kunnen terugkeren. 92% is teruggekeerd? Onze gemeenschappen blijven beperkt vanwege veiligheidsoverwegingen. In het hele grensgebied is slechts 25% van de inwoners teruggekeerd, ondanks het verbod van het leger. Dat is de realiteit hier," zei hij.

"Ik betwist de gegevens van het Tekuma-directoraat niet, maar ik wil de aandacht vestigen op onze gemeenschappen. Ze kampen allemaal met zowel veiligheids- als fysieke barrières. De wederopbouw is nog maar net begonnen en de huizen zullen naar verwachting de komende een of twee jaar herbouwd worden. We leven nog steeds in een oorlogsgebied," verduidelijkte hij.

"Belangrijker nog is dat de gegevens die we uit onze eigen gemeenschappen hebben verzameld, aantonen dat 30% van de inwoners nog niet weer aan het werk is", voegde hij eraan toe. "We kunnen eindeloos praten over fysieke wederopbouw, maar we moeten de mensen aanpakken. Als zoveel mensen nog steeds geen werk hebben, betekent dit dat de staat niet genoeg heeft gedaan om hen weer op de been te helpen. Ons onderzoek toont duidelijk aan dat de meeste gezinnen het financieel moeilijk hebben vanwege de aanzienlijke uitgaven. Onze gemeenschappen hebben specifieke behoeften waaraan niet wordt voldaan, zoals het beheer van hybride gemeenschappen."

De nieuw gebouwde wijk in Kibbutz Ruhama. Foto via Ynet

Matzliach benadrukte: "Deze problemen moeten op een meer georganiseerde en agressieve manier worden aangepakt om een ​​aanzienlijke demografische groei in onze gemeenschappen te garanderen. Uiteindelijk wordt de ware overwinning niet afgemeten aan het aantal terroristen dat we in Gaza doden of hoeveel grondgebied we veroveren, maar aan de vraag of onze ontvoerde soldaten en burgers naar huis terugkeren en of onze gemeenschappen floreren en groeien. Om dat te bereiken, hebben de rode gemeenschappen gerichte en veel sterkere steun nodig dan momenteel wordt geboden. Anders kunnen we in grote aantallen spreken, maar in werkelijkheid zullen onze gemeenschappen nog steeds niet echt naar huis zijn teruggekeerd."

Amir Tibon, de zoon van de gepensioneerde generaal-majoor Noam Tibon, werd na het bloedbad van 7 oktober geëvacueerd van kibboets Nahal Oz naar Mishmar HaEmek. "Ik ben het met elk woord eens dat Ziv zei. Hij heeft volkomen gelijk. In tegenstelling tot gemeenschappen op drie of vier kilometer van de grens, waarvan de meeste – afgezien van Sderot en Ofakim, waar de omstandigheden anders zijn – slechts geringe schade hebben geleden, staan ​​de grensgemeenschappen voor een veel grotere uitdaging," zei hij.

"De grootste uitdaging voor het Tekuma-directoraat is altijd Sderot, Ofakim en de gemeenschappen direct aan de grensomheining geweest, waar de grootste schade is ontstaan," voegde hij eraan toe. "Toch pronken ze met statistieken van 92%, terwijl ze de realiteit negeren in grensgemeenschappen zoals Nahal Oz, Kfar Aza en Be'eri, waar de schade het grootst was, en de cijfers liggen daar ver onder. In Nahal Oz bijvoorbeeld is slechts zo'n 10% tot 15% van de inwoners teruggekeerd naar de kibboets."

"Ik betwijfel zelfs het cijfer van 25%, omdat het afhangt van de gemeenschap waar je het over hebt," zegt Tibon. "Elk gezin dat terugkeert is geweldig en verdient steun, maar de meeste gezinnen, vooral die met jonge kinderen, denken nog steeds na over de aanhoudende oorlog. De intensiteit van het conflict wordt anders gevoeld in de buurt van de grens. Als in Ashdod de explosies huizen doen schudden, stel je dan eens voor hoe het voelt op een kwart mijl van de grens, de afstand tot Nahal Oz. We hebben geen antwoorden van de overheid over hoe lang dit zal duren, wat de tijdlijn is of wat het voor ons betekent."

Tibon bekritiseerde de bezoeken van regeringsfunctionarissen. "Deze bezoeken zijn geweldig voor hun public relations. Ze weten hoe ze de ronde moeten doen, tranen moeten laten en moeten praten over heldendom en zionisme. Maar als het gaat om antwoorden en vooral om financiering, horen we veel minder van hen. Uiteindelijk hebben we het sterke gevoel dat we, afgezien van woorden, nog steeds wachten op concrete antwoorden en budgetten," zei hij.

Tibon benadrukte ook de impact van de gijzelingssituatie op de gemeenschap.

We wachten al bijna 600 dagen op de terugkeer van onze vriend Omri Miran naar zijn familie: zijn vrouw Lishi en zijn dochters Roni en Alma. Matan Angrest verdedigde onze kibboets met zijn lichaam , samen met Itay Chen en Daniel Peretz, die ook uit dezelfde tank werden ontvoerd. Het oplossen van de gijzelingskwestie zal een dramatisch effect hebben op het herstel van de gemeenschappen. Niets zou de gemeenschappen meer versterken dan een gijzelingsdeal. Het zou de grootste morele boost geven.

Kibboets Be'eri. Foto via Ynet

Wat de wederopbouw betreft, werd verwacht dat de meeste gemeenschappen tegen de zomer zouden terugkeren, en de wederopbouw is inmiddels zo ver gevorderd dat terugkeer mogelijk is. De vraag ligt bij het leger: wanneer worden de veiligheidsbeperkingen opgeheven? In gemeenschappen waar de schade veel groter was, zoals Be'eri, Kfar Aza en Nir Oz, zou de wederopbouw minstens anderhalf jaar duren. We hebben afspraken gemaakt met alle gemeenschappen, inclusief Nir Oz, waar het proces aanzienlijk vertraagd was. Ik heb dit punt aanzienlijk geprioriteerd toen ik aantrad.

Merav Cohen, die tijdelijk in Netivot woont, merkte ondertussen op dat haar kibboets, Ein HaShlosha, nog steeds is geclassificeerd als een gesloten militaire zone. "Iedereen die terugkeert, doet dat tegen de bevelen en de wet in", zei ze. "Oorlogen worden uitgevochten door soldaten, niet door burgers, en ik ben fel tegen het idee om terug te keren naar een plek die onveilig is voor volwassenen, laat staan ​​voor kinderen."

Cohen beschreef de aanhoudende onzekerheid: "We hebben 600 dagen lang geen stabiliteit of zekerheid gehad. We hebben een hoge prijs betaald, en we verdienen op zijn minst het minimum: stabiliteit en duidelijkheid over onze toekomst."