Nadat wekenlang zijn populariteit daalde tot het laagste niveau ooit, besloot Netanyahu dat het genoeg was: zijn partners (bekend om hun weigering om militaire dienst te doen, waaronder veroordeelde criminelen) eisten meer een meer geld, meer en meer bemoeienissen met militaire zaken waar ze geen snars van snappen en dreigden zijn circus-regering te laten vallen. Als beschuldigde die terecht staat voor serieuze wetsovertredingen, had Bibi daar geen zin in.
Er was felle kritiek op de grove prijsstijgingen, er was felle kritiek over het geweld in de Arabische dorpen (70 man vermoord in de eerste 5 maanden van het jaar: driemaal zoveel als ooit ervoor), er was kritiek op alles wat hij beloofd had en niet deed.
Dus had Bibi een grandioos idee: Hamas (die dankzij Netanyahu elke maand miljoenen uit Qatar krijgt) voelde zich bedreigd door de Islamitische Jihad, een terroristengroep die voornamelijk uit jongeren bestaat en de Hamas weg wil hebben uit Gaza, om zo zelf al het geld uit Qatar te kunnen opstrijken, vuurde ongecoördineerde raketaanvallen op Israël af. Normaliter laat Hamas dit toe en eist dan de verantwoordelijkheid op, maar de populariteit van de Jihad werd teveel voor ze. Dus werd er een boodschap gestuurd naar Netanyahu die min of meer zei dat Hamas geen tegenstand zou bieden wanneer Israël de Jihad een pak slaag zou geven.
Netanyahu, zwaar onder vuur en druk van zijn halfgare partners, functioneert niet goed onder druk: hij geeft snel toe.
Vandaar dat hij deze week besloot een echte vent te zijn en een militaire actie ondernam. Het werd een moordpartij, want veel topfiguren van de Islamitische Jihad werden met precisie acties geliquideerd. De Jihad bleef niet stil en schoot tot nu toe bijna 1000 raketten op ons af. De meeste schade viel uiteraard nabij Gaza, want de Jihad heeft niet de beste raketten in hun arsenaal: die liggen bij Hamas en bij de Hezbollah.
Vier dagen duurde de actie, waarbij veel onschuldige slachtoffers vielen in Gaza en in Israël. De vraag hoe wij altijd precies weten welke boef waar woont in Gaza is simpel te beantwoorden: de meeste Gazanen willen vrij zijn van de bloeddorstige Hamas en bellen honderden malen per dag naar ons om te vertellen welke terrorist zich waar bevindt. Want ondanks de onzin die mensen zoals Sigrid Kaag of Miesjponum uitkramen: Gaza wil Gaza zijn, wil niets met de Palestijnse kwestie te maken hebben en lijden voornamelijk onder een schrikbewind van Hamas.
Geschiedenis leert ons dat een burgeropstand nooit te overwinnen valt. Tenzij je een bloeddorstig bewind zoals de Hamas hebt, die een ieder die zich niet met hun vereend, kapotschiet. Tenzij je homo bent: dan word je aan een kraanwagen opgehangen en je lijk op een bromfiets door Gaza gesleept.
Hamas, net als de PA, worden alleen in woorden gesteund door hun broeders: ze krijgen verder niets. Benzine, elektriciteit, medicijnen, voedsel, infrastructuur, communicatie en nog veel meer komt allemaal bij ons vandaan, zoals het in het interim vredesakkoord van 1994 staat geschreven. Dat ze er ook voor moeten betalen zijn ze vergeten. Hun geldeenheid is de Israëlische shekel en bijna 200.000 man en vrouw gaan dagelijks aan het werk in Israël, het zo gehate land, want noch Hamas en noch de PA creëren werkgelegenheid, tenzij je terrorist wil zijn, want terreur is het verdienmodel daar. Het zou simpel zijn om al deze hulp en bevoorrading per direct te stoppen: laten ze het maar van hun broeders krijgen. Maar zo zijn wij niet.
Het is nu vrijdagmorgen en de laatste uren zijn er geen raketten geschoten uit Gaza. Vermoedelijk is de voorraad van de Jihad op. De heldhaftige leiding van de Hamas zit verscholen in een stevige bunker onder het Shifa Ziekenhuis in Gaza. De bunker is gebouwd met geld van de EU. Ze bibberen van angst omdat ze begrijpen dat ook zij elk moment kunnen worden gedood als ze zich niet gedragen. Daarom hoorde niemand een piep van ze in de afgelopen vier dagen.
Volgens wel geïnformeerde bronnen is Netanyahu uitgeput en heeft, vanwege zijn twijfelachtigheid, diverse militaire kansen laten liggen. Het is duidelijk dat deze actie niets heeft beëindigd, hooguit dingen heeft vertraagd.
Persoonlijk vermoed ik dat er nog een reactie kan komen uit alle windstreken om ons heen, maar die kans is klein: als er een ding is wat alle Arabische landen niet hebben, dan is dat solidariteit. Lees de geschiedenis van Lawrence van Arabië maar, die zag dat 90 jaar geleden al.
Netanyahu heeft zijn regeringscrisis kunnen vertragen met deze militaire actie. Er is bijna niemand in het land die iets tegen de afstraffing van de Islamitische Jihad heeft. De reden waarom, daar hebben velen hier een probleem mee. Als professioneel opportunist zal Bibi wel weer met een verhaaltje opkomen, zoals altijd nadat hij 90 minuten aan de make-up was want Bibi is moe, heel moe, maar zijn angst voor de gevangenis is groter.
Dat is de reden dat ik – en velen met mij – ons hart vasthouden wat deze gek nog meer gaat doen. Daarom gaan we weer met bijna een half miljoen man zaterdagavond de straten op in het hele land en demonstreren tegen “de verdachte”, zoals hij wordt genoemd, tot hij er genoeg van heeft en vertrekt.
Want in dit land doet hoop leven.
