De broers van gijzelaars, Gal Gilboa Dalal en Liran Berman, uiten een dringend pleidooi voor een alomvattende overeenkomst die alle levende en dode gevangenen in één keer terugbrengt

Gal Gilboa Dalal met foto van zijn broer Guy. Foto familie

Op zijn verjaardag eerder deze week wenste Gal Gilboa Dalal geen cadeaus, maar één ding: de terugkeer van zijn broer Guy, die gegijzeld werd in Gaza . "Het is mijn grootste wens", zei hij, terwijl hij een realiteit van meedogenloze angst en vluchtige hoop beschreef, schrijft Ynet na een interview,

"Ons hart is al zo vaak gebroken en we kunnen niet herbouwen zonder Guy. De druk is ondraaglijk. Geen enkele familie weet of hun dierbare terugkomt. We schatten op basis van wat er is vrijgegeven, maar niemand weet het echt." Ondanks de onzekerheid volgt Gal elke ontwikkeling op de voet.

"Het feit dat Bibi (de bijnaam van Benjamin Netanyahu) daar [in de VS] is, dat er een delegatie in Doha is , dat de wereld betrokken is, dat geeft me meer hoop dan welke aanval op Iran dan ook. We zijn één volk. We hebben soldaten verloren, mensen hebben hun huis verloren, en dat verplettert ons. Onze strijd is om de gijzelaars in het vizier te houden totdat er een oplossing is gevonden."

Gal gelooft dat bemiddeling door de VS en Qatar kan leiden tot een akkoord om de gijzelaars te bevrijden en de soldaten uit Gaza terug te trekken. "Ik bid voor een akkoord dat iedereen terugbrengt. Mensen moeten begrijpen dat ik het niet alleen over Guy en Eviatar heb. Elke bevrijde gijzelaar sluit zich aan bij de strijd om degenen die nog steeds vastzitten terug te halen. Guy en Eviatar zullen pas zichzelf zijn als iedereen terugkeert. Dit selectieproces maakt ons kapot, een wrede realityshow die nooit eindigt."

Terwijl Gal in Israël blijft, zijn zijn ouders in Washington, waar ze een druk schema met vergaderingen hebben. "We praten niet veel, maar nu is het moment om aan te dringen op een alomvattende deal. Ik hoop dat dat gebeurt. Politiek interesseert me niet. Ik wil gewoon mijn broer zien."

"Dat is alles wat me drijft. Mijn woorden wegen, maar ik ben niet het verhaal. We moeten Guy terughalen. Ze moeten terugkomen met een deal." De spanning is voelbaar. "Mijn kaak doet pijn van het klemmen van mijn tanden. Het is gekmakend. Mijn hart is constant in paniek. Soms voelt het dichtbij en echt, maar ik heb dit zo vaak gevoeld, en hij is nog steeds niet terug."

Liran Berman, de broer van de gijzelaars Gali en Ziv , staat voor een vergelijkbare spanning nu de staakt-het-vurenonderhandelingen een kritiek punt naderen. "Dit is verre van een ideale deal", zei hij. "We willen op dit moment een deal voor alle 50. Er is geen onderscheid meer tussen humanitair of niet-humanitair – iedereen verkeert in grote nood. Zelfs de overledenen hadden allang terug moeten keren."

Liran Berman. Foto familie

Het vooruitzicht op een gedeeltelijke deal biedt geen soelaas. "Het scheurt families uiteen en breekt harten. We weten niet wie er op de lijst staat, wie er wel of niet op staat. Het zorgt voor nog meer stress." Liran koestert hoop, maar tempert het optimisme. "De angst dat een deal mislukt, is er altijd. We kunnen niet optimistisch zijn totdat we de gijzelaars vrijlaten. Als de delegatie terugkeert zonder een getekende deal, is dat een enorme mislukking."

Zijn familie heeft al eerder zulke teleurstellingen meegemaakt. "Gali en Ziv zaten in januari in fase twee van een deal, en die ging niet door. Elke keer dat er over een deal wordt gesproken en ze er niet bij betrokken zijn, breekt het je weer."

Toch droomt Liran, te midden van de angst, van een hereniging. "Ik zie ze voor me op de basis in Reim, tijdens de helikoptervlucht en, het meest levendig, zittend in een ongemakkelijke stoel tussen hun ziekenhuisbedden, hen stevig omhelzend en ondersteunend bij hun herstel. We zullen ze in liefde hullen en alles geven wat ze nodig hebben."