We herkennen het, maar zullen er nooit aan gewend raken: iedere keer als we dicht bij een vredesovereenkomst met de Palestijnen zijn, raken de Palestijnse leiders in paniek en creëren een terreurgolf.
We zagen het begin jaren 90, toen Rabin vrede stichtte tussen Jordanië en Israël, en een interim-vredesplan met de Palestijnen ging tekenen: restaurants, bussen en kleuterscholen vlogen de lucht in en de wereld keek toe. Toen enkele jaren later premier Barak de Palestijnen 95% van de Westbank aanbood om vrede te krijgen, was de reactie een nieuwe terreurgolf – en de wereld keek toe.
Achter de schermen is heel wat aan de hand in het midden oosten: het grootste en rijkste Arabische land in de wereld, Saoedi-Arabië, wil in zee met ons, maar eist eerst een oplossing voor het Palestijnse probleem.
Velen van ons zien de twee-staten oplossing als de beste manier om met elkaar te leven, in plaats van met elkaar oorlog te voeren. Onze huidige regering ziet dat anders: de kans om een ander volk te onderdrukken, zogenaamd als straf voor hun moordpartijen, ziet er als ideaal uit voor de deze regering, die niet snapt dat je a) niet over een ander volk moet heersen en b) je de demografische bouw van ons land zodanig beschadigd, dat je in 15 jaar een premier kunt krijgen die Mohammed heet, wat niet de bedoeling is in het enige Joodse land ter wereld.
Buiten dat om is de creatie van een land voor de Palestijnen ietsje handiger voor ons, mochten ze zich later dan toch nog misdragen: een land kun je aanvallen, met de zegen van de VN, als reactie op terreur of geweld.
De Palestijnse leiding heeft een verdienmodel. Het kan niet anders, want al deze heerschappen hebben nog geen dag in hun leven gewerkt en zijn toch miljardairs.
Niet dat dit de VN, EU of zelfs Sigrid Kaag slaaptekort geeft: integendeel, ze blijven geld sturen en snappen dat een flink deel van dat geld nooit zal aankomen. En wat wel aankomt gaat niet naar infrastructuur zoals riool, scholen of ziekenhuizen, maar naar wapens voor meer geweld.
Achter de schermen is nu een vredesplan met en voor de Palestijnen bijna klaar. In feite wacht iedereen netjes tot Abu Maazen of opstapt of sterft, daar zijn tijd letterlijk en figuurlijk voorbij is: er zijn nieuwe Palestijnse leiders die een land willen opbouwen en geen nut zien in terreur of oorlog.
Op dit moment werken ze nog in de schaduw, daar er ook nog genoeg “leiders” bij hen zijn die liever geweld gebruiken en geld opstrijken. Daar de kans op vrede nu bijzonder groot is, willen juist deze typetjes even laten zien dat de Joden een vijand zijn en geen partner voor vrede kunnen zijn.
De ware reden hierachter is natuurlijk geld. De bergen geld die de Palestijnse groeperingen per jaar opstrijken is immens, en men baseert dat op het geweld. De gedachte is dat vrede leuk is, maar dat mensen dan gaan vragen waar al het geld is gebleven, terwijl ook de donaties kleiner zullen worden omdat het geweld verdwijnt.
Ook bij ons probeert de huidige regering ons te overtuigen dat de Palestijnen geen partner voor vrede zijn. En elke aanslag bewijst hun punt, vinden ze. Waarschijnlijk is onze regering vergeten dat je vrede alleen met vijanden kunt maken.
Dit weekend sloegen de terroristen weer toe: tijdens het Shabbat gebed in een synagoge werden 7 mensen vermoord en nog anderen gewond. De Telegraaf had geen probleem om te rapporteren dat de Neve Yaakov wijk, gesticht in 1924, in feite een nederzetting is, terwijl het de terroristen militanten noemde. Ik hoop dat de Telegraaf gauw wat militanten tegen zal komen, zodat ze het verschil kunnen leren.
De volgende dag besloot een 13-jarige om wat Joden neer te knallen. Waarom niet? In de EU-gesponsorde leerboeken had hij gelezen dat je Joden moet neerknallen, of hun keel moet doorsnijden. We kunnen dit kind dus een goede leerling van de EU en VN-scholen noemen. Ik vermoed dat Sigrid Kaag binnenkort een studiebeurs aan zal vragen voor dit genie.
Onze regering gelooft dat het antwoord op terreur het opblazen van het huis van de terrorist is. Ook willen ze nog meer wapens in de straten hebben, waardoor de aanvraag voor wapens versneld moet worden. Lijkt me in beide gevallen ongezond.
Een vriend vroeg mij onlangs of ik alleen maar kritiek heb, daar ik bijna alle ideeën van onze huidige regering bekritiseer en belachelijk maak. Of ik misschien een betere oplossing heb.
Nou, die heb ik: we hebben geen mot met de Moslims in deze wereld. Alleen met terroristen. We hebben een conflict met de Palestijnen, niet met de hele Arabische wereld. Vrede met de Palestijnen is mogelijk, moet mogelijk zijn. Ook al hebben ze tot nu toe 17 keer “nee” gezegd op onze voorstellen. Ook al is hun reactie op vrede terreur. Vrede moet mogelijk zijn.
De enige oplossing voor het Palestijnse terreur is vrede. Of we het leuk vinden of niet, er moet met ze gepraat worden.
En als het dan eindelijk zover is wil ik graag het diep teleurgestelde ponum van Sigrid Kaag zien.
