Via WikipediaCommons
“Hoe komt het dat de Joden tot op vandaag tranen vergieten over de slachtoffers van de Holocaust, terwijl de zionisten de verbranding van de Palestijnen eisen?!!!” Een uitspraak uit de antisemitische koker van een medewerker van de Duitse publieke zender Deutsche Welle (DW). Geen wonder dat over de Joden- en Israëlhaat binnen DW begin deze week een officieel onderzoeksrapport verscheen.
De directe aanleiding tot dat rapport waren ernstige beschuldigingen van antisemitisme in de Duitse media tegen een vijftal medewerkers van de Midden-Oostenredactie van DW.
Voor het rapport tekenen drie externe experts: de voormalige Duitse minister van Justitie, Sabine Leutheusser-Schnarrenberger , Ahmad Mansour en Beatrice Mansour. Hun grondige, uitgebreide onderzoek, zij het in zeer kort tijdsbestek (17 december 2021-31 januari 2022), bevestigt de juistheid van de zware aanklachten in de pers.
Sterker nog, de onderzoekers voegen acht namen toe aan de DW-lijst van belaste personen. De directie van DW komt zelf nog met drie extra gevallen van nader onderzoek naar publiek antisemitisch gedrag (sociale media).
De zorgvuldig nagetrokken beschuldigingen van Joden- en Israëlhaat binnen de gelederen van de Arabische redactie van DW (vaste en vrije medewerkers) openen intussen een beerput aan antisemitisch gedachtegoed. De rapporteurs zijn daarbij niet spaarzaam met schokkende voorbeelden. Zo lezen we in een tweet: “Zij spelen de slachtofferrol sinds de Holocaust en wij betalen de prijs. Zullen wij dan passief blijven? Laten we onze stem verheffen om te tonen dat de pols van de Arabieren nog klopt voor Palestina.”
In een andere tweet heet het: “De Israëli’s mengen van oudsher gif in de geschiedenis om te tonen dat zij werkelijkheid zijn en dat alle anderen slechts een drogbeeld zijn, en dat hun staat Israël de oorsprong is en dat Palestina een pure fantasie is.”
En volgens een laatste citaat controleren de Joden “de hersenen van de mensen door kunst, media en muziek”. Alleen op sportgebied zouden de Joden niet uitblinken. Waarom? Dan komt het “op echte prestatie” aan”.
De onderzoekers oefenen ook scherpe, gedetailleerde kritiek op de berichtgeving van DW over het Israëlisch-Palestijnse conflict. Een passage als “Noch wordt de realiteit ter plaatse correct weergegeven, noch worden de achtergronden geanalyseerd. In plaats daarvan wordt het Hamas-verhaal kritiekloos, praktisch ongefilterd doorgeleid naar het Duitse publiek”, spreekt boekdelen voor feilen en falen van de Midden-Oostenredactie van DW.
Tussen haakjes: zo’n extern, objectief onderzoek als naar DW zou ook bijzonder nuttig kunnen zijn naar de omstreden berichtgeving over het Midden-Oosten door de Nederlandse publieke omroep.
Als publiek document vermeldt het DW-rapport niet de namen van aangeklaagde medewerkers omwille van de bescherming van hun privacy. Anders ligt dat bij enkele vaste studiogasten. DW nodigde bijvoorbeeld een zekere Abdel Bari Atwan tussen 2015 en 2020 wel 70 keer uit als expert bij haar Arabische redactie. Welnu, deze journalist staat in de regio wijd en zijd bekend voor zijn antisemitische uitlatingen, voor zijn onverholen sympathieën voor wijlen Osama bin Laden, wijlen Saddam Hussein alsmede voor het Iraanse regime en de terreurorganisaties Hamas en Hezbollah.
Begrijpelijk dat Atwan fel tegenstanders is van een normalisering van de betrekkingen tussen de Arabische staten en Israël. En plein public verkondigde hij ook: “Als Iraanse raketten Israël treffen in de naam van Allah, dan ga ik naar Trafalgar Square voor een vreugdedans.”
Terecht oordelen de experts als je gasten met dergelijke opvattingen zo vaak een podium geeft, dan wek je als publieke zender de indruk hun antisemitische opvattingen gewoon te accepteren.
Een andere, even dubieuze Arabische free lancer van DW duiden de onderzoekers aan met XX. Deze “externe expert” ging vooral los op Face Book. Zij postte het bericht: “Ik zou wensen dat journalisten elkaar beconcurreren in beschrijvingen van de kanker die Israël heet…”. En verder: “Israël is een mediamachine, een “hondendochter” (een belediging), erbarmelijk en een leugenaarster, echter zij weten hoe men werkt. Laten wij, ook al is het maar voor een keer, als zij zijn!”
Volledig in de fout ging DW ook diverse malen bij de keuze van Arabische partners. De Jordaanse zender Roya TV springt er helemaal uit. Roya TV spreekt over de Joodse staat consequent als “de Israëlische bezetting” en zijn burgers worden “kolonisten van de Israëlische bezetting” genoemd. Kortom, ongeacht het vredesverdrag tussen Israël en Jordanië bestaat er voor Roya TV geen soevereine Joodse staat.
Daarbij komen de ronduit stuitende antisemitische karikaturen die Roya TV verspreidt via de sociale media. Een voorbeeld: op zo’n spotprent omsingelen Joden, voorgesteld als varkens, de Al-Aqsa-moskee in Jeruzalem, maar vallen uit Allahs hand messen ter dodelijke bestraffing op hen neer. Jodenhaat in zijn ultieme vorm: pure ontmenselijking.
Het ontgaat me werkelijk ten enenmale dat de experts DW aanraden nog een dialoog aan te gaan met Roya TV voor een hervatting van de samenwerking. Dat laatste zou dan kunnen op voorwaarde van het wissen van de gewraakte antisemitische spotprenten en de contractuele verplichting dat Roya TV in zijn verslaggeving niet langer antisemitisme verspreidt.
De arrogante antisemitische teksten van Roya TV, die de onderzoekers zelf ampel aandragen, voeden dit voorstel bepaald niet. En dat terwijl in andere gevallen van problematische regionale partnerorganisaties de experts DW wél resoluut ontraden verdere samenwerking aan te gaan. Te noemen zijn hier: Maannews Palestine en Palestinian Broadcasting Corporation (PBC).
Zoals het bij elk onderzoeksrapport hoort, komen de drie experts met een hele lijst van conclusies en aanbevelingen richting DW. Het moge duidelijk zijn dat de Midden-Oostenredactie helemaal op de schop moet. Idem de rekrutering van journalisten. Veelzeggend is hierbij de aanwijzing: “Verder dienen de medewerkers zich ertoe te verplichten de wezenlijke grondlijnen van de Duitse politiek in het Nabije en Midden-Oosten in acht te nemen.”
Een prima aanbeveling is stellig: “Het thema antisemitisme dient in de komende twee jaar op de Arabische redactie, in de uitzendingen en gespreksrondes een hoofdthema te vormen.” Daarbij “heeft DW behoefte aan een duidelijke definitie van antisemitisme, in het bijzonder voor Jodenhaat die zich keert tegen de staat Israël”. Een transparant, gedocumenteerd en eenduidig onderzoeksproces moet het herstel van de imagoschade bij DW begeleiden.
Ondertussen kleven er nog meer antisemitische smetten op het DW-blazoen. Die zijn afkomstig van de weliswaar onafhankelijk opererende DW Akademie (opleiding “onafhankelijke journalisten” (!) in het Midden-Oosten), maar waarmee DW beslist wordt geassocieerd. Vandaar de aanbeveling van de experts ook de DW Akademie aan de nieuwe strenge richtlijnen inzake antisemitisme te onderwerpen.
Een urgent advies dat blijkens het onderzoeksrapport om onmiddellijke toepassing vraagt. Neem daarvoor de expliciet opgevoerde en nagetrokken Palestijnse organisatie PYALARA (Palestinian Youth Association for Leadership and Rights Activation). Dit jaar kan Pyalara rekenen op ruim een ton aan Duitse subsidie. Waarvoor? Het rapport geeft een duidelijk, ontnuchterend antwoord: “Pyalara verbreidt punctueel haattaal.”
En dat onder het logo van DW Akademie. Volstrekt, maar dan ook volstrekt onverenigbaar met hetgeen de onderzoekers glashelder onderstrepen: “Het bestaan van Israël is staatsraison in Duitsland.”
Woorden, bekentenissen die om daden vragen, kritiseerde dezer dagen een Joodse student in Duitsland in de media volkomen terecht. Zie het antisemitisme-schandaal bij DW. Een goede zaak dat ook de cultuurcommissie van de Bundestag deze maand DW in een speciale zitting ter verantwoording roept!
Bas Belder, historicus
