Ex-gijzelaar Arbel Yehoud vertelt over haar tijd in gevangenschap: 'Houd vast aan de hoop, bid dat je eruit komt'

Ex-gijzelaar Arbel Yehud woont een vergadering van de Commissie Grondwet, Wet en Justitie bij in de Knesset in het Israëlische parlement. Foto Jerusalem Post

Voormalig gijzelaar Arbel Yehoud vertelde vrijdag in een interview met Channel 12 over de diepe eenzaamheid die ze voelde tijdens haar gevangenschap.

Yehoud beschreef haar overleving als een dagelijkse strijd: "Je wordt wakker en beseft dat je nog leeft. Het enige wat je nog hoeft te doen, is vasthouden aan hoop en bidden dat je er ooit uitkomt. Er zijn heel, heel, heel moeilijke momenten waarop je er gewoon zelf een einde aan wilt maken, en dat zijn angstaanjagende momenten."

Ze herinnerde zich dat ze de hoop nooit helemaal had verloren. "Ik heb nooit dat ene procentje hoop verloren, zelfs niet als het de laatste restjes waren", vertelde ze aan N12.

De Nir Oz-gemeenschap, verwoest door het bloedbad van Hamas op 7 oktober en de lange maanden die daarop volgden, probeerde een gevoel van eenheid te behouden. Precies een jaar voor Yehouds vrijlating gingen vrienden van de kibboets op hun jaarlijkse groepsreis - dit keer zonder drie leden: Arbel, Sasha en Ariel. Yehoud bekeek later beelden van die bijeenkomst terwijl hij nog gevangen zat.

"Het was echt een enorme klap in mijn maag om ze zo verpletterd, volledig gebroken en uitgeput te zien," zei ze.

Sasha is, net als Yehoud, inmiddels teruggekeerd als onderdeel van een gijzelingsdeal. Ariel blijft een gijzelaar. Yehouds herinneringen aan hun ontvoering blijven levendig.

"In de auto terwijl we de hele tijd hand in hand liepen. Hij zei iets, ik zei iets: 'Ons leven is voorbij.' En toen rukten ze hem gewoon weg. Ik had niet eens tijd om afscheid te nemen," vertelde ze.

Arbel Yehoud werd vastgehouden onder barre omstandigheden: geïsoleerd, uitgehongerd en onderworpen aan geweld en mishandeling, aldus het interview. Pas in haar laatste maanden in gevangenschap ontdekte ze de omvang van de gijzelingscrisis, toen haar ontvoerders haar toegang verleenden tot een televisie met Al Jazeera.

"Opeens besefte ik dat velen van hen mensen van de kibboets waren", zei ze.

Palestijnse terroristen omsingelen de Israëlische gijzelaar Arbel Yehoud om haar op 30 januari 2025 uit te leveren aan een team van het Rode Kruis in Khan Younis. Foto IDF

Ondanks haar fysieke terugkeer eind januari tijdens de tijdelijke wapenstilstand tussen Israël en Hamas, gaf Yehoud toe: "Fysiek wel, maar niet in hart en ziel. Ik ben er nog steeds. Je kunt zo'n plek niet verlaten. Om te weten dat jij eruit bent gekomen - en anderen niet."

Ze reflecteerde ook op de onzekerheid rondom Ariel: "Om eerlijk te zijn, weet ik niet [of hij weet dat ik leef]. Maar ik denk misschien, als onderdeel van de psychologische angst, hebben ze het hem wel verteld."

Haar vrienden in Nir Oz steunden haar en vergezelden haar constant. Maar Yehoud beschreef een groeiend besef van de kloof tussen haar eigen ervaring en die van hen: "Ik ben nu waar zij een jaar geleden waren," zei ze.

Het N12-rapport belichtte ook de ervaring van een andere voormalige gijzelaar, Shani Goren , die zei dat ze tijdens haar gevangenschap uit de kast kwam als lesbienne. "Ik heb vele, vele jaren in de kast gezeten... In gevangenschap, vertelde ik ze – sommigen waren verrast," vertelde Goren.

Voor velen in de kibboets gaan verdriet en trauma gepaard met pogingen om het leven weer op te pakken. Zohar, wiens ouders op 7 oktober werden vermoord en ontvoerd, begroef onlangs hun lichamen na een bergingsoperatie van het Israëlische leger en de Shin Bet (Israëlische veiligheidsdienst). "We waren sprakeloos. We konden niet reageren... en het is nu een nieuw proces," zei ze.

Ondanks de pijn worden bruiloften uitgesteld. Nofer en Amit zullen na een vertraging van twee jaar trouwen, en Maayan heeft haar trouwdatum vastgelegd zodra Yehoud terug is, in de verwachting dat "iedereen snel terug zou komen". Yehoud merkte haar gemengde gevoelens op: "Ik ben niet in de positie om over iemand te oordelen. Maar dit zijn echt heel, heel, heel gemengde gevoelens."

Sasha, die niet bij de laatste bijeenkomst aanwezig was, is momenteel in de VS voor een lezingentournee om op te komen voor de gijzelaars. Hij vertelde onlangs aan vrienden dat hij verloofd is en zei: "Het blijkt dat de anderhalf jaar die ik in gevangenschap heb gezeten ook meetelt."

Voor Yehoud blijft de afwezigheid van Ariel een open wond. "Niet zo alleen als ik daar was, maar ik voel me alleen," zei ze. Toen haar gevraagd werd wat ze het meest miste, antwoordde ze: "Naast hem slapen, thuis bij hem zitten, met hem praten, zijn stem horen."

Nu Yehoud zich concentreerde op belangenbehartiging, organiseerde ze een voetbalwedstrijd voor Ariels verjaardag. "Ik stel me voor dat ik hem in Reim omhelsde, voor het eerst naast hem sliep, onze bruiloft, onze kinderen samen. Alles. Ik stel het me voor en ik roep het op," vertelde ze aan N12.

Premier Benjamin Netanyahu bezocht Nir Oz op 3 juli, bijna 21 maanden na het bloedbad en de verwoesting van de kibboets. Yehoud weigerde aanwezig te zijn. Inbar, wiens broer Tamir op 7 oktober 2023 werd vermoord en wiens lichaam nog steeds in Gaza ligt, was er wel. "Hij had tenminste de wijsheid om te zitten en te luisteren", zei Inbar.

Yehoud blijft scherpe kritiek leveren op het Israëlische leiderschap. "Besluitvormers? 'Teleurstellend' is nog te mild", zei ze. "De militaire druk brengt de gijzelaars in gevaar, doodt ze, verwondt ze fysiek en mentaal."

Op de vraag of leiders de risico's begrijpen, antwoordde Yehoud: "Ik weet niet of ze het niet begrijpen. Ik denk dat het ze gewoon niets kan schelen."