Experts en professoren hebben berekend wat Gaza gaat kosten volgens het plan van Netanyahu, en dat maakt de financiering bijna onmogelijk

Hamas-terroristen met knuppels en vuurwapens beroven vrachtwagens met humanitaire hulp in Jabaliya, een gebied in het noorden van Gaza. Foto TPI

De jaarlijkse kosten voor het voeden van de 2 miljoen inwoners van de Gazastrook worden geschat op 3,4 miljard shekel, vertelde professor Alice Barzilai, voorzitter van het Israëlische Macro-economische Forum en faculteitslid aan de Bar-Ilan Universiteit, zondag aan N12News.

Barzilai stelde dat de huidige cijfers over de voedselbehoefte van Gaza onjuist zijn, omdat ze door een westerse bril worden bekeken.

"Het is alsof je iemand die in Mea Sjearim woont vraagt hoeveel het hem kost om te leven en hem vervolgens het bedrag voor Tel Aviv geeft", zegt Barzilai. Volgens haar zouden de voedselkosten in Gaza vergeleken moeten worden met die van landen als Burkina Faso en Congo, niet met die van Europese landen.

"Je kunt de kosten van levensonderhoud in Gaza niet vergelijken met een land waar mensen in restaurants eten, boodschappen doen in supermarkten en schoenen kopen. De levensstijl in Gaza lijkt meer op die van Afrika," vervolgt ze. Barzilai stelt dat wanneer je Gaza vergelijkt met landen als Burundi, de kosten voor het voeden van de bevolking van Gaza dalen tot 2 miljard shekel.

"Als je ze vanuit vliegtuigen Europees voedsel blijft toewerpen, kost het duidelijk meer, maar dat zou een vergissing zijn", legt Barzilai uit. Ze wijst naar Afrikaanse landen in oorlogstijd, waar de lokale bevolking overleeft door zelf voedsel te verbouwen, als een betere vergelijking.

In een interview met professor Barzilai probeerde N12News de economische kosten van een Israëlische bezetting van Gaza te schatten. Ondanks de recente aandacht voor voedselvoorzieningsproblemen, benadrukte Barzilai dat dit het minst kostbare aspect van het proces was. "De echte reden dat we [in een situatie van controle over Gaza] niet zullen overleven, is de prijs binnen het land: 350.000 reservisten. Dit was haalbaar in de eerste dagen na 7 oktober. We zijn nu twee jaar verder," zei ze.

"Als we het over twee weken of een maand hebben, zouden we dat misschien wel kunnen overleven. Maar als we het over een jaar hebben, kunnen we het ons niet veroorloven. De beveiligingskosten zouden oplopen tot 50 miljard shekel per jaar", schatte ze. Deze bedragen omvatten ook de kosten voor het rekruteren van reservisten en bewapening.

Bovendien benadrukte ze de economische impact op lange termijn van de massale mobilisatie van reserves: "Ze werken niet, ze leren niet. Dit zijn de jongeren die de volgende generatie van ons menselijk kapitaal vertegenwoordigen. Het probleem is niet hoeveel Gaza ons zal kosten, maar hoeveel de oorlog ons zal kosten."

Barzilai merkte op dat zelfs na de bezetting van de strip de beveiligingskosten hoog zullen blijven. "Het leger zal de strip beheren. Het zal hetzelfde blijven. Je stuurt geen belastingambtenaar; je stuurt een soldaat."

Andere schattingen wijzen op vergelijkbare kosten. Een studie van Ofer Guterman van het Institute for National Security Studies (INSS), gepubliceerd in april vorig jaar, suggereerde dat het handhaven van de militaire bezetting van Gaza jaarlijks 25 tot 30 miljard shekel zou kunnen kosten.

Ongeveer 20 miljard hiervan zou naar militaire operaties gaan, inclusief reservedagen. De extra 5-10 miljard shekel zou worden toegewezen aan het runnen van een civiel bestuursmechanisme en het leveren van minimale civiele diensten aan de inwoners van Gaza.

Guterman merkte op dat vóór de Israëlische terugtrekking in 2005 een aanzienlijk deel van de financiering voor het burgerlijk bestuur afkomstig was van de winsten en belastingen die de economie van Gaza genereerde. In de huidige situatie van verwoesting in Gaza is deze bron van inkomsten echter niet langer beschikbaar, wat de kosten voor Israël aanzienlijk verhoogt.

"Je hebt een bureaucratisch systeem nodig, en dat heeft een prijs," zei Barzilai. "In de jaren 70 en 80 plaatste Israël er ambtenaren omdat het niet gevaarlijk was. Tegenwoordig plaatsen ze militairen als ambtenaren, dus we zullen niet veel kunnen bezuinigen op de reservemobilisatie."

Als iemand wiens onderzoek zich richt op ontwikkeling, deed Barzilai ook suggesties om de band tussen Hamas en de bevolking van Gaza te verbreken. De sleutel, zo stelde ze, ligt in het aanpakken van het hoge percentage jongeren in Gaza, een probleem dat ze de "jeugdbult" noemt.

Ontwikkelings- en demografische studies tonen aan dat in gebieden waar het vruchtbaarheidscijfer hoger is dan vier kinderen per vrouw en jongeren 30-50% van de bevolking uitmaken, de kans op oorlog 80% is. Daarentegen daalt de kans op oorlog in landen met een vruchtbaarheidscijfer van twee kinderen per vrouw en jongeren die 20% uitmaken, tot 5-8%," legde ze uit. "Als we dit niet aanpakken, hoe kunnen we het dan over Gaza hebben? Daar bestaat meer dan 40% van de bevolking uit jongeren, en dit verklaart mede waarom Hamas de macht heeft gegrepen."

Volgens Barzilai is deze leeftijdsgroep bijzonder kwetsbaar. "Hormonen gieren door het lijf", merkte ze op, waardoor jongeren in Gaza vatbaar zijn voor rekrutering door groepen zoals Hamas of andere terroristische of criminele organisaties. Ze betoogde dat Israël de bevolkingsgroei in Gaza moet aanpakken om de aantrekkingskracht van dergelijke groepen te verminderen.

Zij stelde dat een beleid dat het terugdringen van geboortecijfers aanmoedigt, Japan hielp om na de Tweede Wereldoorlog een economische sprong voorwaarts te maken. Ook hielp het beleid Qatar om het geboortecijfer terug te brengen van zeven kinderen per vrouw in de jaren vijftig naar minder dan twee vandaag de dag.

"De VN hebben het onderwerp bevolkingsgroei bewust niet ter sprake gebracht en hebben groepen die daarom vroegen het zwijgen opgelegd", beschuldigde ze.

De oplossing, zo betoogde ze, ligt in het beperken van staatssteun tot gezinnen met minder kinderen. "In elk land met meer dan vier kinderen per gezin is er een 'Hamasland'", concludeert ze.