Screenshot YouTube
“Interessante vraag van een Jodin aan een Jood. Dat moet u toch weten.” Zo reageerde de internationaal bekende Zwitserse schrijver Thomas Meyer op de vraag van het Duitse weekblad Jüdische Allgemeine hoe hij concreet antisemitisme aan den lijve heeft ondervonden. Tussen haakjes: de teller staat inmiddels op circa 800 anti-Joodse opmerkingen, aldus Meyer.
In het recent gepubliceerde vraaggesprek geeft de auteur van de essaybundel “Wat moet er aan mijn neus toch Joods zijn?” trouwens wel degelijk antwoord. Als kind van een Joodse moeder wist Meyer van jongs af deel uit te maken van een kleine groep binnen een veel grotere groep, die bepaald niet positief tegenover die kleine stond. Zo moest hij als jongen veel aanhoren van leraren op school en van buren. “Toen realiseerde ik me: die zeggen niet direct tegen mij wat ze denken, maar ze bedoelen mij." " Dat was al vroeg in mijn leven een erg pijnlijke ervaring.”
Als teenager en volwassene identificeerde Meyer zich heel bewust als Joodse persoon. “Ik heb klip en klaar gezegd, ik ben deel van deze minderheid.” Dat heeft de schrijver ook geweten! “Daarna ging het pas goed los: hoe Israël met de Palestijnen omgaat, grappen, stereotypen – het hele palet uitgewaaierd.”
Tegen de Jüdische Allgemeine vertelt Meyer ook hoe hij omgaat met antisemitische uitspraken. De inwoner van Zürich probeert gewoon een tegenvraag te stellen. Bijvoorbeeld: “Aha, vanwaar weet je dat?” Of: “Kun je me dat bewijzen?” Meyer poogt zo de geruchten over Joden (de antisemitische vertelsels) te ontmaskeren. “De mensen moeten leren dat ze geen feiten over Joden verbreiden, maar geruchten.” Overigens gaat hij alleen met mensen over antisemitisme in gesprek, die over hun eigen houding willen nadenken.
Intussen maakt Thomas Meyer zich zorgen. Eigenlijk gaat het hem sinds 7 oktober 2023, de Hamas-pogrom, niet meer goed. En de moordaanval op een orthodoxe Jood in zijn woonplaats, begin maart, maakte een “extreem verpletterende indruk” op hem. Hij voelt meer angst, maar legt desondanks zijn davidsster niet af. Meyer blijft evenmin binnen en neemt in het openbaar ook stelling. Tot grote zorg van zijn ouders. Terecht, want Meyer wenst de dingen bij namen te noemen. “Niemand wil horen dat hij een antisemiet is.” Velen wendden zich derhalve van hem af of omgekeerd.
Goedkope uitspraken van prominente Zwitserse politici -“Antisemitisme heeft geen plaats in onze samenleving”- zijn aan Thomas Meyer niet besteed. “Dat zijn pure loze woorden. Daarmee kom je er niet. " Concrete maatregelen zijn nodig.”
Bij kritiek laat de schrijver het niet. “Mijn oproep is: praat met jullie kinderen erover wat ze op internet doen.” Meyer noemt daarbij in één adem ook de scholen. En betrek het bij jongere zeer populaire sociale medium TikTok erbij. Ouders en scholen moeten zich zijns inziens veel scherper concentreren op het gebruik van mobieltjes door kinderen en jongeren. Pas het leerplan daarop aan, adviseert Meyer. “Veel mensen, met name onze kinderen, zijn met deze nieuwe technologie volkomen aan zichzelf overgelaten.”
De oproep van Thomas Meyer zal stellig onderkend worden in het Nederlandse onderwijs. Inderdaad, wapen onze jongeren tegen de verspreiding van Jodenhaat via de sociale media. En, overheid plus onderwijsbestuurders, steun daarbij de docenten!
Bas Belder, historicus
Ik ben bang dat je een roepende in de woestijn bent
De holle woorden antisemitisme is onacceptabel is een cliche
Verder gebeurd er in dit land niets
Zelfs de kerken kijken weg zoals ik eerder opgemerkt heb
Van de Nederlandse overheid hoeft je niets te verwachten
Scandalig