Grootmoeder van gijzelaar Matan Angrest waarschuwt: 'Zijn toestand is onomkeerbaar'

Matan Angrest gijzelaar. Foto Hostages and Missing Families Forum

Rina Angrest, de grootmoeder van Matan Angrest, een IDF-soldaat die op 7 oktober uit een tank werd ontvoerd, uitte woensdag haar frustratie over de korte duur van de laatste vergadering van het kabinet. Naar verluidt werd daarin geen aandacht besteed aan de voorgestelde reactie van Israël op een mogelijke deal over de vrijlating van haar kleinzoon.

In een interview met Ynet Studio zei ze: "Kunnen ze geen deal aanbieden? Hamas heeft ingestemd, en ze spelen met mensenlevens. Kijk eens waar ze mee bezig zijn."

Angrest voegde eraan toe: "We zijn al op dag 691. We lijden; we kunnen niet ademen. Ik spreek niet alleen namens onszelf, ik heb het over alle families en alle gijzelaars die onder de grond zitten. Ze zitten diep, diep in de tunnels. Ze kunnen niet ademen, ze kunnen niet eten, ze worden gemarteld. Bijna een maand geleden zagen we de toestand van Evyatar [David ] en Rom Braslavski. Dit is onaanvaardbaar. Gisteren gingen we naar het hoofdkwartier van het ministerie van Defensie, naar de poort, in de hoop het kabinet suggesties te doen over wat het nog kon doen. De politie blokkeerde ons; ze deden handboeien om de reling. Ze bemoeien zich met hun eigen zaken – hoe zit het met de gijzelaars?"

Ze vervolgde: "Een maand geleden, toen ze een wetsontwerp wilden aannemen, bleven ze tot zonsopgang om die zaken te regelen. Waarom is de kwestie van de gijzelaars niet belangrijk voor hen? Elke minuut is belangrijk voor mijn kleinzoon die daar is, elke minuut is belangrijk voor iedereen. We zitten in een vreselijke situatie en het enige wat ze zouden moeten doen is zich daarop concentreren. De gijzelaars kunnen zo niet doorgaan."

Angrest beschreef Matans toestand op basis van verslagen van overlevenden van de gevangenschap en de laatste video van hem. "Op de video zie je onherstelbare schade, zijn toestand is onherstelbaar. Hij heeft barsten in zijn oogkas en neus, en zijn hand zit vast. Hij sprak zo zwak, nauwelijks. Ik heb begrepen dat hij nauwelijks eten krijgt. Anat [Matans moeder] sprak met een vrijgelaten gevangene. Ze hebben Matan geëlektrocuteerd met een auto-accu. Zo is zijn toestand. Daarna hebben ze hem meerdere keren omhoog gehaald om te ademen en hem vervolgens teruggebracht naar de tunnel. Ze hebben geen eten, geen water; ze worden de hele tijd gemarteld. Dit zijn niet de dingen die wij hebben bedacht," zei ze.

Elk gezin wil dat hun kind thuiskomt – voor de begrafenis of voor revalidatie. Waarom moeten we 691 dagen doorstaan ​​zonder dat er iets gebeurt? Ze doen niet wat ze moeten doen – zowel het kabinet als de regering moeten erbij blijven zitten en deze kwestie niet loslaten. We leven niet. We zijn verdrietig en huilen. We kunnen dit niet accepteren. Elke dag zeggen we: 'Misschien horen we vandaag goed nieuws, misschien.' Er zijn mensen met een ziel – ze willen naar huis. Ze hebben revalidatie nodig. Hoe kan de regering dit dan niet begrijpen?

Zvika Mor, voorzitter van de lobby van de Tikvah Forum-gijzelaarsfamilie, gaf daarentegen een ander perspectief en herhaalde de hoop dat zijn ontvoerde zoon, Eitan Mor, nog in leven is. "De bijeenkomst die ze gisteren bezochten, was een eerbetoon aan de inwoners van Binyamin", zei hij. "Dit is waarschijnlijk de regionale raad met het hoogste aantal reservisten dat in de oorlog heeft gediend en is gesneuveld – en er zijn ook twee gijzelaars bij. De regering heeft de afgelopen twee jaar veel zaken afgehandeld, en er wordt gewerkt aan wat er in de context van de oorlog en de gijzelaars moet worden aangepakt. Hoewel ik niet tevreden ben met wat er gebeurt, is het grote probleem dat we onze broederschap verliezen."

Mor verwierp kritiek van andere families te midden van berichten dat het kabinet de gijzelaars niet had besproken tijdens zijn vergadering, en de wijdverbreide protesten in het hele land. "Hoe weet ik wat er besproken is? Ik weet het niet. Het moet gecontroleerd worden. Gisteren was weer een dag van wegblokkades . Burgers voelen zich geoorloofd de wet te overtreden en wegen te blokkeren, waardoor duizenden automobilisten met kinderen of mensen die in augustus naar een medische behandeling gingen, niet konden passeren. Waarom gaan we elkaar niet als broeders behandelen? Ze straffen burgers omdat er pijn is? Richt je pijn op de regering, beleger de huizen van ministers – waarom straffen ze ons? Dit zijn feitelijk linkse protesten. Het heeft geen zin om te discussiëren."