Hij had ze allemaal zo goed gepland, onze Bibi: als de rechtbank hem wil veroordelen, moet hij de rechtbank uitschakelen. En om dat te bereiken, maakt hij eerst de hele boel gek: hij formeerde een regering met de meest belachelijke partners: ex-bajesklanten, religieuze extremisten, discriminerende fascisten en gewoon bijna-idioten. Geen enkel lid van zijn regering heeft nog iets serieus gezegd.
De regering Netanyahu begint zijn zitting in november 2022. Op hun menu stonden het dure levensniveau, de hoge huizenprijzen, het tekort aan artsen en ziekenhuizen en, uiteraard, de Iraanse bedreiging. Dat waren ook de leuzen die Netanyahu gebruikte tijdens zijn zoveelste verkiezingscampagne. Echter, eenmaal in het zadel, vertelde hij dat hij verkozen was om premier te zijn omdat hij de rechterlijke macht helemaal zou reformeren. En er werd sindsdien over niets anders gesproken en niets anders gedaan.
Wij hebben geen grondwet. De declaratie van onafhankelijkheid, verkondigd op 14 mei 1948 en ondertekend door het toenmalige provisionele leiderschap legt duidelijk uit waarom dit land is opgericht en wat de gelijke rechten van al haar inwoners zijn. De regering is de uitvoerende macht, het parlement, de Knesset schrijft de wetten en het Hooggerechtshof kijkt uit dat die wetten niet in tegenstrijd zijn met de bestaande wetten, de onafhankelijkheidsverklaring en de mensenrechten in ons land. Zelden heeft het Hooggerechtshof een nieuwe wet afgekeurd, wel komt het voor dat een nieuwe wet door hen wordt teruggestuurd naar de Knesset om “bijgeschaafd” te worden, zodat hij aan de eisen voldoet.
Echter, Netanyahu staat terecht en het ziet er niet goed uit voor hem. Tegelijkertijd heeft deze professionele ophitser (zie mijn eerdere artikelen over hem) ervoor gezorgd dat zijn partners het Hooggerechtshof gingen aanvallen; wie zijn deze mensen wel, wat denken ze wel niet, wij zijn de regering en wij bepalen, niet een zootje rechters die onder elkaar linkse afspraken maken. Belediging na belediging ging naar rechters, politieofficieren, advocaten en de oppositie. Er werden woorden gebruikt die wij nog nooit van parlementariërs hebben gehoord en omdat het dagelijks gebeurde, werd het een norm in een half jaar tijd. Feiten werden omgedraaid, functionarissen werden beledigd en gekleineerd.
Zelfs bij de vaste kiezers van Netanyahu werd schande en spijt geconstateerd. Maar iedereen die er iets over zei werd meteen als landverrader, niksnut en gek uitgescholden. Meer dan 32 weken staan bijna een half miljoen Israëli’s te demonstreren en Bibi’s reactie is ‘uitval, afval, landverraders’. Hij gaf meer kracht aan de ultra religieuzen en de fascistische partijen, waarmee hij hoopte dat er meer over hen dan over hem zou worden gesproken.
Deze week alleen al werden soldates in de trein door religieuzen uitgescholden voor honden, een meisje die op een stadsbus stapten moesten gedwongen de bus uit van de chauffeur omdat ze aanstoot zou geven aan de religieuze mannelijke passagiers, terwijl andere jonge meisjes gedwongen werden in een andere stadsbus zich met een deken te bedekken en op de achterbank te gaan zitten voor dezelfde reden. Al deze chauffeurs zijn ondertussen geschorst en één busbedrijf moest al 40.000 euro betalen aan een meisje dat eerder uit een bus geschopt werd om dezelfde reden, want we hebben (nog steeds) wetten die deze onzin verbieden.
Bibi geeft interviews aan buitenlandse tv-programma’s, waar hij de situatie afschildert als onbelangrijk en zijn voorstellen voor juridische reformatie beschrijft als minuscuul. Het tegendeel is waar: Bibi wil een deal met de rechtbank om een gevangenisstraf te ontlopen en heeft het hele land in gijzeling genomen. Het kan hem niets schelen. Toen ons leger mededeelde dat de politieke discussie ons volksleger kan verscheuren, viel hij de opperbevelhebber HaLevi, aan omdat deze "teveel lulde en het land in gevaar bracht”.
Bibi is vergeten dat, wanneer een clown een paleis betreedt, hij geen koning wordt, maar het paleis een circus wordt. Het lukt hem maar niet en het gaat het hem niet lukken want de wet is sterker dan zijn politieke spelletjes.
Op 12 september zitten alle 15 rechters van het Hooggerechtshof hun oordelen vellen over de voorgestelde reformatie. Alle levende Nobelprijswinnaars hebben een brief geschreven aan deze rechters, waar ze hun bezorgdheid uitspreken.
Nog een maand wachten, terwijl het hier warm en vochtig is. De discussie laait op, zoals het gebeurt is in vele landen tijdens de discussies over de identiteit.
Heus het komt goed.
Maar wat is het warm!
