top of page

Het hele artikel: Wierd Duk zegt in de Telegraaf: bij de NOS spraken ze over gedode ’journalist’ Anas Al-Sharif alsof het een vriend was

  • Foto van schrijver: Joop Soesan
    Joop Soesan
  • 2 dagen geleden
  • 2 minuten om te lezen
ree

Foto Telegraaf.


De dood van de Palestijnse ’journalist’ Anas Al-Sharif (28) door een gerichte Israëlische aanval was voor Nederlandse media groot en droevig nieuws. Rob Trip, nieuwslezer bij de NOS, sprak over ’Anas’, alsof het een persoonlijke vriend betrof, schreef Wierd Duk in de Telegraaf.


Het Journaal liet beelden zien van nog tientallen ’journalisten’ in Gaza die tijdens de oorlog zijn omgekomen. Opvallend: de banden die velen van hen, ook Anas Al-Sharif, hadden met terreurgroep Hamas bleven vrijwel buiten beschouwing, of werden afgedaan als vage beschuldigingen door Israël.


Anas Al-Sharif werkte voor de Qatarese zender Al Jazeera, een kanaal dat net zo gekleurd is als Russia Today, de Russische staatszender die in Nederland en elders wordt gecensureerd. Alle verslaggevers die nog werkzaam zijn in Gaza staan onder controle van Hamas, de beelden en verslagen die zij naar buiten brengen zijn bedoeld als propaganda: pro-Hamas, anti-Israël.


Kritische kanttekeningen ontbraken

Onder een deel van de Gazanen bestond onvrede over de berichtgeving door Anas Al-Sharif, bijvoorbeeld omdat hij ontbrak bij massale protesten tegen het terreur-regime van Hamas. Ook dergelijke kritische kanttekeningen ontbraken in de meeste necrologieën in Nederlandse media.


Oorlogsverslaggeving is, zo weet ik uit ervaring, een van de makkelijkste en tegelijkertijd een van de ingewikkeldste vormen van journalistiek. Makkelijk: je gaat naar het slagveld en doet verslag van wat je er aantreft. Je bent ooggetuige van de oorlogshandelingen, spreekt met burgers, militairen en rebellen: bijna elke ontmoeting is een verhaal.


Ingewikkeld, want er zijn nauwelijks mogelijkheden om veel van die verhalen te checken. Bij wie haal je wederhoor als iedere gesprekspartner er belang bij heeft om de feiten te manipuleren en de ’andere kant’ vaak onbereikbaar is?


In het geval van Gaza kregen internationale journalisten tot nog toe geen toegang tot het front. Een enkeling mocht naar binnen onder begeleiding van de IDF, de Israëlische strijdkrachten – premier Netanyahu kondigde aan dat dit er meer zullen worden – maar internationale media zijn voor vooralsnog aangewezen op de beelden die Hamas via ’verslaggevers’ als Anas Al-Sharif naar buiten brengt, naast de berichten die door de censors van de IDF zijn goedgekeurd.


Wantrouwen jegens ’mainstream media’

We weten, kortom, nagenoeg niets zeker over wat zich feitelijk in Gaza afspeelt, anders dan dat het leed er massaal moet zijn en de destructie groot. Dat een groot deel van de westerse media deze journalistieke hindernis niet benoemt, telkens wanneer er over Gaza wordt bericht, en dat er in de verslaggeving over de dood van Anas Al-Sharif en diens collega’s nauwelijks werd stilgestaan bij hun banden met Hamas, draagt bij aan het groeiende wantrouwen van veel burgers jegens de ’mainstream media’.


Oorlogspropaganda

Daarom zou het goed zijn als internationale journalisten toegang krijgen tot het slagveld. Immers, ondanks de eerder genoemde tekortkomingen is een verslag van de eigen man of vrouw aan het front veruit te prefereren boven de huidige oorlogspropaganda van de strijdende partijen.







































 
 
 

Comments


Met PayPal doneren
bottom of page