Screenshot X
Zaterdagavond was het erg warm en erg vochtig. Toch gingen een vijftig kinderen in het dorp Madjal Shams lekker voetballen. Een Iraanse Fadjar-raket, afgeschoten uit Libanon, doodde 12 kinderen en tientallen anderen werden gewond. Enkelen verkeren nog in levensgevaar.
De eerste reactie, na de schok, was wraak. Wraak omdat het kinderen betrof. De wereld was zeker dat Israël meteen zou reageren en Libanon plat zou bombarderen. Vanwege de verschrikkelijke beelden van uiteengereten kinderlichamen.
Maar wij reageren niet uit wraak. Het zou ook bijzonder slap zijn om, vanwege het brutale afslachten van kinderen, Libanon te gaan bombarderen. Want het gaat niet om het resultaat – het gaat om de bedoeling van de beschieters: we worden al bijna 10 maanden gebombardeerd met raketten en projectielen uit Libanon en reageren met het doodschieten van lage-rang commandanten van de Hezbollah die op scooters rondrijden.
Als we Libanon gaan bombarderen, dan is het om die rakettenregen te stoppen. Niet uit wraak, maar omdat het zo wel mooi is geweest.
De pientere lezer zal het opvallen dat ik over Libanon schrijf en niet over de tweede grootste drughandelaren in de wereld, Hezbollah, die de facto ons al jaren beschieten, maar die sinds oktober verleden jaar besloten hebben om het niveau van bombardementen op te voeren.
Zo hebben wij hier in Haifa al honderden raketten op ons afgevuurd gekregen. De meesten werden door de Iron Dome uit de lucht geschoten, velen vielen in de zee – Hezbollah staat niet bekend om hun precieze richten, maar daarover later meer – en enkelen raakten doel.
Niet dat we iets hebben met Libanon – zeker geen mot. Onze noorderbuur is economisch kapot, leeft in een anarchie die geleid wordt door een benden extremistische moslims, die de wereld verwennen met kwaliteits-hash en super-heroïne. Om het Libanese publiek af te leiden van hun misdaden creëerde Hezbollah de Joodse vijand die Palestina bezette, het oude bloed laster verhaal dat zo goed verkoopt in de wereld.
Maar Libanon is een onafhankelijk land en als de regering daar geen mogelijkheid ziet om de anarchie en terreur van Hezbollah aan te pakken, dan zullen wij moeten ingrijpen. Het is belachelijk dat daar in dat land meer dan 200.000 raketten uit Frankrijk, Iran, Rusland en Noord-Korea klaar staan, dat er vanuit Libanon vrij op ons geschoten kan worden en dat men denkt dat dit een norm kan zijn.
Maar terug naar afgelopen zaterdagavond, toen een raket uit Libanon werd afgeschoten op Israël. De bedoeling van deze bombardementen is niet om in het nieuws te komen. Ook niet om vogels uit de lucht te schieten. Nee, zoals Hezbollah vele malen heeft medegedeeld: de bedoeling van deze raketten is om Israëli’s te doden. De duizenden raketten die zijn afgeschoten sinds oktober 2023 zijn gericht op soldaten en burgers in ons land. Dat er opeens 12 kinderen slachtoffer zijn gevallen is vreselijk, maar het was een kwestie van tijd totdat er een tragedie zou plaatsvinden. De onschuldige burgers van Zuid Libanon stonden al klaar met snoepjes en zoetigheden, maar toen kwam de schok aan hun zijde: Inderdaad waren er slachtoffers gevallen, maar het waren Druzen!
“Experts” in Nederland begonnen direct op Twitter uit te leggen dat Madjal Shams in bezet Syrisch gebied ligt en dat de Druzen geen Israëlische staatsburgers zijn. Andere “experts” wisten te vertellen dat ze vanuit hun leunstoel in Nederland allang wisten dat het een Israëlische raket was die expres op dit “Arabische dorp” was afgeschoten, want ja, Joden vermoorden Palestijnen en Druzen zijn Arabieren, dus Palestijnen. Knetter, maar het kan en mag allemaal op Twitter: De Golan hoogten zijn geannexeerd door Israël.
In mijn 51 jaar in Israël heb ik veel te doen gehad – en heb nog steeds veel te doen – met de Druzen: in het leger vochten we samen, verloren kameraden en voorkwamen we veel kwaad. Privé bestaat onze vriendenkring uit vele Israëli's met verschillende achtergronden: christenen, moslims, Druzen…zelfs Nederlanders zitten er tussen….
Persoonlijk ben ik al jaren betrokken bij het Israelisch – Druzencenter, vooral omdat de huidige regering hun aandeel in onze samenleving niet bepaald waardeert – en ik druk me nog netjes uit.
Er heerst nu rouw in de Druzengemeente in Israël. Ook de Druzen in Syrie en Libanon zijn in rouw. Diegenen die de raket af hebben gevuurd zijn nu in totale paniek, want er is bijna niets angstiger, niets dreigender, niets gruwelijker dan een kwade Druze. Ik heb het persoonlijk gezien en ik kan u aanraden nooit een Druze te verraden, bedriegen of te vermoorden – de reactie kent geen grenzen. Grote paniek dus in bepaalde kringen in Libanon, want de Druzen geloven wel zeker in wraak – en hoe!
Hezbollah stotterde zaterdagavond dat zij niets hadden afgeschoten. Later veranderde dat in “we schoten op een zionistische legerbasis nabij het dorp”, maar het had geen nut: Druzen hebben wraak gezworen – iets wat niets te doen heeft met de loyaliteit van onze Druze-burgers aan ons land: ze zijn volkomen ingeweven in onze samenleving: van parlementsleden tot rechters, van politiecommandanten tot generaals in ons leger, van infanterie tot piloten – het zijn Israëli’s.
Daarom zal Israël reageren: wij burgers zijn nu lang genoeg bestookt met raketten uit Libanon en daar moet een eind aan komen. Het zal ook ons niet makkelijk worden – maar we hebben erger meegemaakt.
Mijn kleinzoon, 13 jaar, vroeg mij waar de logica ligt wanneer soldaten elkaar doodschieten en zo wereldvrede moeten creëren. Ik had geen antwoord voor hem. U wel?
De komende dagen zullen gecompliceerd zijn.
Ik hoop u hierover te kunnen rapporteren.
Zeer goede column. Dankjewel Simon Soesan.
Nasralla en Hezbollah doen nu hun uiterste best om hun verantwoordelijkheid voor de beschieting van de raket op Majdal Chams tegen te spreken. Zij zijn niet bang voor de Israëlische leger. Zij zijn wel bewust dat met de beschieting op een Druzische dorp en de MOORD op al de kinderen hebben ze een gevaarlijke vijand erbij gekregen. De Druzen zijn een hechte gemeenschap en zijn een groot minderheid in Libanon, Syrië en Israël. Van nu af aan zouden de Shiiten in Libanon en 'Syrië een doelwit worden. In Libanon zijn de Shiiten ook gehaat door de Sunni moslims en de christenen (wat er ook van hen over is gebleven).