Omer Shem Tov keert terug naar huis na ontslag uit het ziekenhuis. Foto Ynet
Bijna 450 dagen lang werd Omer Shem Tov gevangen gehouden in Hamas tunnels, een groot deel daarvan in isolatie, waaronder 50 dagen opgesloten in wat zijn ontvoerders een 'kerker' noemden. Zijn vader, Malki Shem Tov, beschreef de beproevingen van zijn zoon in zijn eerste interview sinds Omers vrijlating voor Ynet.
"We hadden inschattingen dat dit de situatie was," vertelde Malki maandag aan Ynet. "Maar we wisten het niet zeker. Toen ze het ons vertelden, deed het pijn. Het moeilijkste was om te weten dat hij helemaal alleen was."
Tijdens de eerste deal voor de vrijlating van gijzelaars was Omer zich er niet van bewust dat zijn medegevangene, Itay Regev, de jongere broer van zijn goede vriend Maya, was vrijgelaten. "Het verraste hen beiden," zei Malki. "Itay wist niet dat hij werd vrijgelaten. Ze kregen alleen te horen dat ze van elkaar werden gescheiden. Na twee dagen realiseerde Omer zich dat Itay waarschijnlijk was vrijgelaten."
Na Regevs vertrek brachten Hamas-terroristen Omer over naar een diepere en langere tunnel, waar hij werd opgesloten in een krappe, ondergrondse cel. "Hij was zo klein dat hij niet eens kon staan of zijn armen kon strekken," zei Malki. "Geen elektriciteit, complete duisternis, behalve een kleine zaklamp waarvan de batterijen soms leeg raakten, waardoor hij in totale duisternis achterbleef."
In eerste instantie gaven zijn bewakers hem platbrood, maar uiteindelijk kreeg hij alleen maar biscuits. “Het water was zout, ondrinkbaar,” vertelde Malki. “Het was ongelooflijk zwaar. In zijn laatste dagen daar had hij zowel fysiek als mentaal moeite om vol te houden.”
Na 50 dagen verplaatste Hamas Omer opnieuw, dit keer naar een andere tunnel, nog steeds alleen, maar in een iets grotere ruimte. De muren waren bekleed met witte tegels, wat een illusie van licht creëerde. "Blijkbaar zijn er zelfs in de hel gradaties van lijden," zei Malki, zijn stem getint met bittere humor.
Omer bleef in die tunnel tot hij werd bevrijd als onderdeel van de gijzelaarsdeal. Zijn oudere zus, Dana, legde uit dat gedwongen arbeid hem hielp de gevangenschap te doorstaan. “Ze lieten hem koken, schoonmaken na hen, dingen dragen. Dat hield hem bezig.”
Zijn ontvoerders gaven hem ook boeken, waarvan sommige waren achtergelaten door Israëlische soldaten, waaronder The Girl Who Kicked the Hornet's Nest , die hij vijf keer las. "Ze gaven hem ook een boek over de wekelijkse Torah-gedeelten en zelfs een Sudoku-puzzel die hij niet kon afmaken omdat hij geen internet had om de antwoorden te controleren," zei Malki.
Ondanks de psychologische kwelling vertrouwde Omer op zijn sociale vaardigheden. “Hij heeft een persoonlijke charme, een manier om contact te maken met mensen,” legde Malki uit. “Hij begreep al snel dat hij een band met hen moest opbouwen om te overleven. Er was psychologische terreur en toen er nieuwe bewakers arriveerden, waren ze harder. Maar meestal was hij bij dezelfde gevangennemers en wist hij ze voor zich te winnen.”
Terwijl Omer worstelde om te overleven, voerde zijn familie een meedogenloze campagne voor zijn vrijlating en reisde de wereld rond om namens hem te spreken. Toch manipuleerde Hamas in de tunnels wat hij zag.
"Ze hadden een tv en hij keek naar Al Jazeera en Al Arabiya," zei Malki. "Maar die kanalen lieten alleen de protesten bij het kantoor van de premier zien, niet die op Hostage Square, waar wij waren. Zijn ontvoerd
Dana voegde toe: "Hij geloofde ze niet, maar het deed nog steeds pijn. Hij wilde ons wanhopig ergens zien."
Hamas stond Omer wel toe om berichten op sociale media te zien, waaronder een Instagram-video van zijn familie die zijn verjaardag vierde. Hij zag ook een Ynet-interview met zijn ouders uit oktober 2023. "Zijn ontvoerders lieten hem de foto zien en zeiden: 'Je ouders zien er oud uit'", zei Malki. "We zagen er zo grijs en verloren uit."
Net als zijn familie hoorde Omer van zijn naderende vrijlating via de televisie. Toen de lijst met 33 te bevrijden gijzelaars werd gepubliceerd, zag hij zijn naam. "Zijn ontvoerders vertelden hem dat het niet waar was, maar hij bleef zien dat gijzelaars werden vrijgelaten en realiseerde zich dat het gebeurde," zei Malki.
Drie dagen voor zijn vrijlating blinddoekten Hamas-terroristen Omer en stopten hem in een voertuig. “Plotseling hoorde hij Arabisch met een Israëlisch accent,” zei Dana. “Hij was in shock. Hij realiseerde zich dat er nog een Israëliër naast hem zat, een van ons.”
Die man was Eliyah Cohen, een andere gijzelaar. “In het begin kon Omer niet praten, maar na een paar uur werden ze als broers,” zei Malki. “Elke dag daar voelt als een eeuwigheid, en in die drie dagen kregen ze een diepe band: Omer, Eliyah, Tal Shoham en Omer Wenkert.”
Thuis doorstond zijn familie een kwellende verwachting. "We pakten zijn kleren in, niets nieuws, zodat hij zich thuis zou voelen," zei Dana.
Bij de receptie op de IDF-basis in Re'im bereidden zijn ouders, Malki en Sheli, zijn kamer voor met zijn favoriete schoenen, hoed en handgeschreven briefjes met de tekst: "Je favoriete kleren" en "We hebben zo lang op dit moment gewacht."
Na 505 dagen kwam de hereniging eindelijk. "We liepen naar binnen en zagen hem zitten met zijn gezicht in zijn handen," herinnert Malki zich. "We renden naar elkaar toe en omhelsden elkaar. Zijn eerste woorden waren: 'Ik ben zo blij dat jullie mijn ouders zijn.'"
Foto IDF
Omer vertelde hen later dat hij en Regev in gevangenschap voortdurend over hun families spraken. "Ze maakten zich zorgen om ons en hoopten dat we niet zouden lijden," zei Dana. "Toen ik hem omhelsde, zei hij: 'Ik ben blij dat ik degene was die werd meegenomen. Als het andersom was geweest, weet ik niet hoe ik het had overleefd.'"
Als onderdeel van zijn herstel ontmoette Omer de ouders van Ori Danino , een gijzelaar die in gevangenschap werd gedood. "Ze kwamen om hem en Eliyah te zien, die tijd met Ori had doorgebracht," zei Malki. "Het was een verwoestende ontmoeting. Omer dacht dat Ori op 7 oktober was vermoord omdat hij plotseling was verdwenen. Pas nadat hij was vrijgelaten, hoorde hij dat Ori bijna een jaar had overleefd voordat Hamas hem vermoordde."
Een andere emotionele hereniging was met Regev en zijn zus, Maya. "Het was een enorm moment van afsluiting," zei Dana. "Er waren tranen, gelach, zoveel emotie. Ze begrijpen elkaar echt. Ook al waren ze maar 50 van Omers 500 dagen samen, elke dag in gevangenschap is een leven lang."
Tijdens hun tijd samen in de Hamas-tunnels, hielden Omer en Regev zich er aanvankelijk mee bezig door te doen alsof ze bij hun oude restaurantbanen waren, waarbij Omer denkbeeldige maaltijden van Regev 'serveerde'. Uiteindelijk nam de honger het van hun verbeelding over. Toch bleef er één hunkering bestaan: Omer droomde van een hamburger.
"Toen ze zijn notitieboekje terugbrachten, vonden we krabbels, eentje van een hamburger," zei Malki. "Hij had er 505 dagen van gedroomd. Toen hij in een helikopter terugvloog, schreef hij het zelfs op het whiteboard erin." Die nacht arriveerden tientallen hamburgers in het ziekenhuis, waarmee die lang gekoesterde wens in vervulling ging.
Nu gaat Omer naar het Witte Huis om de Amerikaanse president Donald Trump en Midden-Oosten-gezant Steve Witkoff te ontmoeten, ondanks dat hij nauwelijks tijd thuis in Herzliya doorbracht. "Twee dagen geleden vroegen ze of hij bereid was om te gaan, en hij stemde meteen toe," zei Malki. "Hij is bereid om alles te doen wat nodig is om de gijzelaars naar huis te halen. Hij begrijpt wat ze doormaken en wil ervoor zorgen dat de wereld dat ook doet."
Comentários