Hoe Israël archeologische schatten werden beschermt tijdens Iraanse raket aanvallen

Beschermde ivoren artefacten. Foto Bible Lands Museum

Toen er ongekende Iraanse raket aanvallen op Israël plaatsvonden, stonden ​​musea in het hele land voor een dubbele uitdaging, ze moesten enkele van de meest waardevolle artefacten van de mensheid beschermen en tegelijkertijd de veiligheid van hun personeel en het publiek garanderen, meldt The Jerusalem Post.

Deze strijd is nog schrijnender geworden in het Bible Lands Museum en het Israel Museum, waar conservatoren, restaurateurs en personeel de enorme verantwoordelijkheid dragen om relikwieën uit verschillende millennia te bewaren.

Terwijl de musea te maken hebben met sirenes die waarschuwen voor raketten en de voortdurende dreiging van vernietiging, is hun toewijding aan het behoud van cultuur duidelijk zichtbaar.

Toch zijn de emotionele tol, de logistieke complexiteit en de delicate beslissingen die genomen moeten worden, net zo belangrijk voor het proces als de fysieke verzorging van de objecten.

Museummedewerkers in Israëlische instellingen staan ​​voor de uitdaging om enkele van de belangrijkste artefacten van de mensheid te beschermen. Veel van deze voorwerpen zijn achtergelaten door mensen in Israël en het Midden-Oosten, omdat ze vanwege het conflict hun huizen moesten verlaten, en omdat Iraanse raketten Israëliërs in het hele land dwongen te evacueren nadat hun huizen waren verwoest. Ze namen alleen de meest essentiële voorwerpen mee.

Bij het Bible Lands Museum in het hart van Jeruzalem weet het personeel dat er elk moment snel gehandeld moet worden.

Conservatoren en conservatoren zijn getraind om de museumcollectie van meer dan 12.000 objecten te conserveren en beschermen, maar in tijden van conflict is de inzet nog hoger. Nu raketten en raketten op Israël afkomen, moeten er binnen enkele ogenblikken beslissingen worden genomen.

"We wonen waar we wonen en weten allemaal dat we elk moment voorwerpen moeten weghalen, en dat moeten we zo snel mogelijk doen", vertelde Risa Levitt, directeur van Bible Lands, deze week aan The Jerusalem Post.

Deze voorbereiding is inmiddels onderdeel van de standaardprocedure van het museum. De lijsten met objecten worden voortdurend bijgewerkt, zodat de meest kwetsbare en waardevolle stukken bij een eventuele aanval voorrang krijgen bij verwijdering.

Het noodprotocol van het museum is een continu proces. Onder leiding van Sue Vukosavovic, tentoonstellingscoördinator en officemanager van het museum, die al 33 jaar in het museum werkt, Timna Elper Sarafian, conservator van het museum, en conservator Dr. Yigal Bloch, zijn gedetailleerde lijsten samengesteld.

Sinds het recente conflict voor het eerst escaleerde, zijn er belangrijke veranderingen doorgevoerd. Items werden volgens een noodprotocol verdeeld en gerangschikt op hoge prioriteit, zeldzaam, onvervangbaar en organisch, legden de curatoren uit.

Vukosavovic zei dat het verplaatsen van alle items geen optie is. Van de 1400 items in de permanente tentoonstelling van het museum zijn er slechts 298 volledig geëvacueerd. Hun prioriteitsniveaus hebben meegewogen bij het bepalen van de te verplaatsen stukken.

"Toen we de ivoren uit onze galerij boven moesten verwijderen, hebben we op de harde manier geleerd, en we besloten het makkelijker te maken om ze snel te kunnen verwijderen", zei ze.

Dit weerspiegelt de kwetsbare aard van sommige tentoongestelde objecten. Organische materialen, zoals ivoor, hout en textiel, zijn bijzonder gevoelig voor schade door veranderingen in de omgeving of fysieke beweging. Daarom is het van cruciaal belang om dergelijke objecten voorrang te geven bij verwijdering wanneer een ramp toeslaat.

Van de honderden voorwerpen op de lijst van het museum zijn de meest kwetsbaren veelal onvervangbaar.

"Ivoor, zeldzame en belangrijke ivoren decoraties uit Noord-Syrië... Ze zijn organisch. Ze kunnen verbrand worden", merkte Vukosavovic op. Door hun kwetsbaarheid behoren ze tot de eerste die zorgvuldig naar een veiligere opslagplaats worden gebracht.

Andere objecten, zoals spijkerschrifttabletten en Egyptische papyri, die oude culturen documenteren, staan ​​eveneens bovenaan de lijst. Deze objecten, hoewel stevig, zijn ook van groot historisch en wetenschappelijk belang.

Ze worden met zorg verplaatst en vereisen vaak gespecialiseerde technieken, zoals horizontale plaatsing, om overmatige spanning te voorkomen die onherstelbare schade zou kunnen veroorzaken.

Een andere tentoonstelling die goed bewaard is gebleven, is de kunst uit de tentoonstelling “Kuma (Sta op)”. Deze toont kunstwerken en gedichten van de gevallen soldaat Eitan Dov Rosenzweig, een 21-jarige kunstenaar die op 7 oktober tragisch omkwam in de strijd.

"Dat is onvervangbaar en hij is er vandaag niet bij", aldus Levitt.

De logistieke uitdaging om voorwerpen te verplaatsen die bedreigd worden door een aanval, wordt nog groter door het ontbreken van getrainde technici of art handlers.

In noodgevallen is er geen tijd om experts in te schakelen. Het personeel moet vertrouwen op hun ervaring en kennis van de behoeften van de artefacten.

Ondanks deze uitdagingen heeft het museum methoden ontwikkeld om zoveel mogelijk objecten te beschermen. "We hebben uitgeprinte lijsten die op verschillende plekken in het museum worden bewaard, zodat we er ook bij kunnen als er geen elektriciteit is", aldus conservator Elper Sarafian.

Deze voorbereiding is een levensader geworden, waarmee medewerkers zelfs bij een stroomstoring of communicatiestoring snel toegang hebben tot belangrijke informatie over de locatie van de artefacten en de vereisten voor de afhandeling daarvan.

De emotionele last van het beschermen van deze schatten ontgaat het museumpersoneel niet. "Je hebt een emotionele [band]... je hebt stukken waar je van houdt. Je houdt van ze allemaal. Je wilt ze allemaal weghalen, maar dat lukt niet," gaf Vukosavovic toe.

Deze artefacten zijn niet zomaar oude objecten; ze maken deel uit van een levende geschiedenis. Voor veel museummedewerkers is de verantwoordelijkheid om deze stukken te bewaren zowel een professionele als een persoonlijke toewijding.

"We willen ervoor zorgen dat deze objecten nog eens 1.000 tot 2.000 jaar meegaan, zodat we er van kunnen blijven leren", aldus Levitt emotioneel.

Als je ziet hoe snel alles kan verdwijnen, terwijl er zo weinig overblijft, besef je pas hoe ongelooflijk het is dat we deze collectie nog steeds hebben. Het is een enorme verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen.

De emotionele tol wordt nog groter wanneer het gaat om de keuze van de te verhuizen objecten. De enorme hoeveelheid onbetaalbare objecten in het museum betekent dat beslissingen zorgvuldig moeten worden genomen, gebaseerd op de kwetsbaarheid van de objecten.

Sommige objecten zijn simpelweg te groot of te kwetsbaar om te verplaatsen. "We hebben grote, zware stenen blokken... het is lastig om ze te verplaatsen," zei Vukosavovic. In die gevallen moet het personeel de moeilijke beslissing nemen om ze achter te laten, in de hoop dat ze geen schade oplopen.

Deze verantwoordelijkheid weegt zwaar op de schouders van de conservatoren, omdat velen beseffen dat ze niet alleen de objecten beschermen, maar ook de verhalen en culturen die ze vertegenwoordigen. Het bewaren van deze items wordt een ingrijpende daad van herinneringsbehoud.

"Het is een enorm verantwoordelijkheidsgevoel... om voor deze objecten te zorgen die we, door toeval of per ongeluk, of door [de inspanningen van] iemand... in staat zijn te behouden en ervoor te zorgen dat ze voortleven", reflecteerde een conservator.

Net hiernaast heeft het Israel Museum zelf gezorgd voor de meest onvervangbare stukken, waaronder onder meer de Dode Zeerollen, een van de belangrijkste, zo niet het belangrijkste artefact uit de Joods-christelijke wereld.

Volgens Dr. Haim Gitler, Tamar en Teddy Kollek, hoofdconservator archeologie van het Israël Museum, werd er op de ochtend van 13 juni een noodprotocol in werking gesteld. Daarmee werd een uitgebreid de-installatieproces in gang gezet om onvervangbare culturele bezittingen te beschermen, nu het conflict tussen Israël en Iran escaleert.

"Onze grootste zorg betrof de ongeëvenaarde Dode Zeerollen, die wereldwijd niet alleen erkend worden vanwege hun immense historische en religieuze betekenis, maar ook vanwege hun kwetsbaarheid", vertelde Gitler aan de Post.

Tegelijkertijd werd in verschillende afdelingen van het museum een ​​zorgvuldig samengestelde lijst van andere aangewezen nationale schatten besproken.

Het proces omvatte het zorgvuldig verwijderen van elk object uit de permanente vitrine door hoogopgeleid museumpersoneel. Deze kostbare artefacten werden vervolgens veilig naar de ondergrondse kluis van het museum vervoerd.

"Onze nationale schatten blijven veilig opgeborgen in deze kluizen totdat de geopolitieke situatie stabiliseert en onze deskundige conservatoren en curatoren bepalen dat het volledig veilig en gepast is om ze opnieuw te plaatsen in de openbare galerijen", aldus hij.

Hoewel het buiten gevaarlijk was vanwege de raketwaarschuwingssirenes vanwege Iraanse lanceringen, ging Hagit Maoz, conservator van de permanente tentoonstelling Dode Zeerollen, toch naar het museum. De Schrijn van het Boek, waar de rollen worden bewaard, hanteert een eigen protocol.

"Ik kreeg het telefoontje... en ik vertelde mijn twee zoontjes wat ze moesten doen als er nog een alarm zou zijn... Het was echt gevaarlijk, maar ik ben verantwoordelijk voor de rollen."

De conservator arriveerde vroeg in de middag bij het museum, toen het nog te riskant was om te reizen. Vanwege het belang van de rollen moesten ze echter onmiddellijk worden verwijderd.

“De rollen zijn de eerste die [in de opslag] zijn gegaan.... Het was duidelijk dat ik ze moest meenemen,” legde de conservator uit.

De kwetsbare en eeuwenoude Dode Zeerollen vereisen de grootste zorg. Ze worden bewaard in een speciale ruimte met strenge temperatuur- en vochtigheidsregelingen en behoren tot de belangrijkste artefacten in de museumcollectie.

"De rollen moeten te allen tijde horizontaal liggen", zei de conservator, benadrukkend dat zelfs de kleinste misstap ze zou kunnen beschadigen. De kluis van het heiligdom is uitgerust met ultramoderne conserveringstechnologie, maar zelfs dat kan de inherente risico's van het verplaatsen van zulke delicate stukken niet wegnemen.

De uitdaging om deze objecten te beschermen gaat echter verder dan fysieke opslag. De spanning tussen conservering en openbare tentoonstelling is een terugkerend thema. De conservator legde het dilemma uit van het vinden van een evenwicht tussen de missie van het museum om het publiek te informeren en te inspireren en de noodzaak om deze kwetsbare stukken te beschermen:

"Archeologie is bedoeld om mensen de objecten te laten zien... maar de rollen hebben volledige duisternis nodig en er mogen geen bezoekers komen om ze te bewaren", voegde ze toe.

Het Israel Museum worstelt, net als het Bible Lands Museum en talloze andere archeologische instellingen in Israël, met deze delicate balans, vooral met het oog op tentoonstellingen en uitleningen uit andere landen.

Zoals de curator opmerkte: "Ik weet niet hoe lang we de rollen zullen bewaren. Toen we de tentoonstelling in april openden [voor het eerst sinds 7 oktober ], voelde ik een feest... maar nu zit het altijd in je achterhoofd: wat gaat er gebeuren?"

Dit gevoel van onzekerheid is alomtegenwoordig in tijden van conflict. Het museumpersoneel kan het zich niet veroorloven om zelfgenoegzaam te zijn, want elke dag brengt nieuwe risico's met zich mee.

"Je denkt altijd aan wat er zou kunnen gebeuren, het ergste wat er zou kunnen gebeuren," voegde ze eraan toe. "Deze creaties, dit museum, zijn voor iedereen bedoeld. We willen gewoon vrede," riep Maoz hartstochtelijk uit.

Volgens de Israel Antiquities Authority werkt het bedrijf samen met relevante instanties om archeologische vondsten te beschermen in deze gevoelige tijd.

Honderden kratten gevuld met gevoelige archeologische vondsten zijn verplaatst naar een nationale veiligheidscampus in de hoofdstad voor betere bescherming.

Er werd aan toegevoegd dat de IAA “zal blijven samenwerken met culturele en erfgoedinstellingen in het hele land en ons uiterste best zal doen om het cultureel erfgoed van het Land van Israël te beschermen.”

De toekomst van cultureel behoud in Israël is onmiskenbaar verweven met het aanhoudende conflict. Zoals zowel het Bible Lands Museum als het Israël Museum hebben aangetoond, is het behoud van deze objecten niet alleen een kwestie van logistiek; het is een kwestie van veerkracht, plichtsbesef en emotionele betrokkenheid.

Museummedewerkers zijn niet alleen de beheerders van eeuwenoude relikwieën; ze zijn ook de hoeders van de geschiedenis. Ze moeten ervoor zorgen dat de verhalen die deze objecten vertellen, ook door toekomstige generaties gehoord blijven worden.

Ondanks de constante dreiging blijven deze instellingen toegewijd aan hun missie. Ze beschermen niet alleen artefacten, maar ook de culturele erfenis van de mensheid in tijden van grote tegenspoed.