“Ik zal nooit meer kunnen zien met mijn rechteroog”

Een 17-jarige jongen van Syrische komaf bracht september 2021 een 61-jarige pro-Israël demonstrant in Hamburg een levenslang lichamelijk letsel toe. De dader en zijn broer (15) kregen voorwaardelijke straffen.

Het weekblad Jüdische Allgemeine sprak met het slachtoffer onder het pseudoniem Herr M. over de toedracht van de brute aanval van destijds en de rechtszaak tegen beide schuldig verklaarde daders.

Herr M. en geestverwanten hielden een wake voor een zaak in elektrische artikelen in de Hamburger Mönckebergstrasse. Zij waren getooid met Israëlische vlaggen en beantwoordden de vragen van nieuwsgierige voorbijgangers.

Maar toen naderden opeens twee jongens, vertelt Herr M. Die knapen begonnen meteen grof te schelden: “Jullie hoerenzonen” en –dat laten we maar onvertaald, want het spreekt voor zich- “Scheiss Juden”, “Free Palestine”, respectievelijk “Scheisse Israel”.

Herr M. vroeg wat dat te betekenen had. Daarop reageerde de oudere van de knapen bijzonder agressief. Hij sloeg Herr M. bruut neer, met ernstige gevolgen. “Ik zal met mijn rechteroog nooit meer kunnen zien, omdat de gezichtszenuw door de slag sterk werd beschadigd. Daar valt operatief niets meer aan te doen.” Terwijl hij op de grond lag, filmden de daders hem zelfs nog, bericht het slachtoffer.

De voorwaardelijke veroordeling van zijn antisemitische belagers acht Herr M. “niet proportioneel”. Desalniettemin benadrukt hij: “Naar de Duitse rechtspraak zijn beide vonnissen het beste wat men kon verwachten.”

Tussen haakjes: de rechtbank veroordeelde de jongen die Herr M. deerlijk mishandelde tot een jeugdstraf van een jaar en vier maanden voorwaardelijk, terwijl zijn broer schuldig werd gesproken voor belediging.

Verontwaardigd is Herr M. vooral over de rechterlijke afwijzing van zijn verzoek om de officiële toezichthouder op antisemitisme van de stad Hamburg als waarnemer op te laten treden tijdens het strafproces tegen de daders.

Vanwaar die afwijzing? Herr M. licht toe: “De rechtbank gaf als argument dat de daders te jong waren. En: dat pas in de loop van de rechtsgang zou blijken of het daadwerkelijk om een antisemitische daad ging. Toen heb ik me wel afgevraagd: Wat moet er dan nog meer passeren?” Inderdaad: wat hebben (jeugdige) antisemieten nog te vrezen van zo’n rechtbank?!

Bas Belder, historicus