Ter illustratie. Screenshot YouTube
Een nieuwe studie heeft de pijnperceptie bij mensen met autisme onderzocht en ontdekte dat ze pijn ervaren met een hogere intensiteit dan de algemene bevolking en zich minder aanpassen aan de sensatie.
Deze bevinding is in strijd met de heersende overtuiging dat mensen met autisme zogenaamd 'onverschillig staan tegenover pijn'. De onderzoekers spraken de hoop uit dat de bevindingen van hun studie zullen leiden tot een betere behandeling door medisch personeel, verzorgers en ouders van mensen met autisme, die de ervaring van pijn niet altijd op de gebruikelijke manier uiten.
De studie werd gefinancierd door de Israel Science Foundation en werd geleid door vier onderzoekers: Dr. Tami Bar-Shalita van de Sackler Faculteit der Geneeskunde aan de Universiteit van Tel Aviv, die de studie initieerde, in samenwerking met Dr. Yelena Granovsky van de Technion en Rambam Medical Center, en prof. Irit Weissman-Fogel en prof. Eynat Gal van de Universiteit van Haifa. Dit onderzoek vormt een raamwerk voor de scripties van promovendi Tzeela Hofmann en Mary Klingel-Levy, en er zijn al drie artikelen op basis daarvan gepubliceerd of goedgekeurd voor publicatie. De huidige studie is gepubliceerd in het prestigieuze tijdschrift PAIN.
Dr. Bar-Shalita legt uit: "Ongeveer 10% van de algemene bevolking lijdt aan sensorische modulatiedisfunctie, wat sensorische overgevoeligheid betekent op een niveau dat het normale dagelijkse functioneren en de kwaliteit van leven in gevaar brengt. Deze mensen hebben bijvoorbeeld moeite met het negeren van of zich aanpassen aan zoemen of flikkeren van tl-lampen, zoemen van airconditioners of ventilatoren, of het knarsen van popcorn door iemand die naast hen zit in de bioscoop. In eerdere studies in het lab ontdekten we dat deze mensen meer pijn hebben dan mensen zonder sensorische modulatiedisfunctie Aangezien het bekend is dat sensorische modulatiedisfunctie voorkomt bij mensen met autisme met een percentage van 70-90%, vormt het een criterium voor de diagnose van autisme en wordt het geassocieerd met de ernst ervan. We waren geïnteresseerd in het onderzoeken van pijnperceptie bij autisme, dus we vroeg: doen mensen met autisme meer pijn dan de algemene bevolking? Deze vraag was nauwelijks bestudeerd in het lab voordat we begonnen."
Volgens de onderzoekers was jarenlang de heersende mening dat 'mensen met autisme minder pijn doen' of dat ze 'onverschillig staan tegenover pijn'. Eigenlijk is 'onverschilligheid voor pijn' een van de kenmerken die worden gepresenteerd in de huidige diagnostische criteria van autisme. Het bewijs hiervan was, zogenaamd, hun neiging om zichzelf pijn te doen door zelfbeschadiging. Dr. Bar-Shalita: "Deze veronderstelling is niet noodzakelijkerwijs waar. We weten dat zelfbeschadiging kan voortkomen uit pogingen om pijn te onderdrukken, en het kan zijn dat ze zichzelf pijn doen om, onbewust, een fysiek mechanisme van 'pain inhibits' te activeren. pijn'."
Deze studie is een laboratoriumpijnstudie die is goedgekeurd door de ethische commissie van de academische instellingen en het Rambam Medical Center. De studie omvatte 52 volwassenen met hoog functionerend autisme (HFA) en normale intelligentie - tot nu toe de grootste gerapporteerde steekproef ter wereld in onderzoeken naar pijn bij mensen met autisme. De studie maakte gebruik van psychofysische tests om pijn te evalueren, vaak gebruikt op het gebied van pijnonderzoek. Deze methoden onderzoeken het verband tussen stimulus en respons, terwijl de onderzoeker met behulp van een computer de duur en intensiteit van de stimulus regelt en de proefpersoon wordt gevraagd de intensiteit van de door hem gevoelde pijn te rangschikken op een schaal van 0 tot 100. De bevindingen hebben onomstotelijk bewezen dat mensen met autisme meer pijn doen. Bovendien is hun pijnonderdrukkingsmechanisme minder effectief.
De onderzoekers: "We hebben verschillende metingen gedaan, onder meer om te onderzoeken of de overgevoeligheid voor pijn voortkomt uit een gevoelig zenuwstelsel of uit onderdrukking van mechanismen die aanpassing mogelijk moeten maken en na verloop van tijd de respons op de prikkel moeten verminderen." We ontdekten dat het in het geval van mensen met autisme een combinatie van beide is: een toename van het pijnsignaal samen met een minder effectief pijnremmingsmechanisme."
Dr. Bar-Shalita concludeert: "onze studie vormde een alomvattende, diepgaande studie van de intensiteit van pijn die mensen met autisme ervaren. De heersende overtuiging was dat ze zogenaamd 'onverschillig staan tegenover pijn', en er zijn rapporten dat medische en ander professioneel personeel behandelde ze dienovereenkomstig. De resultaten van ons onderzoek geven aan dat in de meeste gevallen de gevoeligheid voor pijn van mensen met autisme zelfs hoger is dan die van de meeste mensen, terwijl ze er tegelijkertijd niet in slagen pijnlijke prikkels effectief te onderdrukken We hopen dat onze bevindingen ten goede zullen komen aan de professionals en behandelaars die met deze populatie omgaan, en zullen bijdragen aan de vooruitgang van gepersonaliseerde behandelingen."
In aanvullende artikelen die binnenkort worden gepubliceerd, hebben de onderzoekers de hersenactiviteit van mensen met autisme tijdens pijnprikkels onderzocht, en subgroepen binnen deze populatie met betrekking tot hun perceptie van pijn.
