Foto IDF woordvoerder
Dit artikel verscheen eerder in de Hebreeuwse website van de IDF en is geschreven door Hila Gad.
Op 7 oktober sprongen korporaal Orian Abergil en zijn vader om de MDA-troepen in de omliggende nederzettingen te helpen. Na een gekke week, waarin ze veel soldaten behandelden die gewond waren geraakt tijdens veldslagen, besefte Orian dat zijn plek daar was, aan het front. Nu, nadat hij de lange route had afgelegd en de baret had ontvangen waar hij op wachtte, hoorden we over het pad dat hij volgde - op weg naar het groen.
Zodra het eerste alarm klonk op de ochtend van Black Shabbat, verspilde korporaal Orian Abergil, die destijds van de Shin Bet was, geen tijd - en haalde het MDA-uniform uit de kast. "Mijn vader en ik zijn medici. en zelfs voordat we de omvang van het incident beseften, wisten we dat mensen waarschijnlijk hulp nodig zullen hebben", herinnert hij zich de dramatische momenten. "Ik woon in Netivot, dus de alarmen zijn mij niet vreemd en maken me niet bang, en dat deed ik ook aarzel niet: ze hadden me nodig en dat was het minste wat ik kon doen."
Orian Abergil. Foto IDF woordvoerder
Orian en zijn vader haastten zich naar het knooppunt Netivot, waar ze de soldaten en de gewonden behandelden die uit het gezelschap in Ra'i waren ontsnapt: "Op een gegeven moment sloten we ons aan bij de ambulance en hielpen waar we konden. Een van de moeilijkste gevallen was een raket die neerkwam op een huis in Netivot. Een grootvader, een vader en een kleinzoon kwamen daar om het leven.'
Orian. Foto IDF woordvoerder
Vanaf dat moment bleef hij non-stop opereren bij de MDA, en tussen het behandelen van de ene soldaat na de andere besefte hij dat hij een vechter moest zijn. "Eerst wilde ik een medische cursus volgen", herinnert korporaal Abergil zich. "Maar nadat ik zelf voor degenen had gezorgd die op het slagveld vochten, besefte ik dat dit is waar ik wil zijn. Zoveel mogelijk van mezelf geven."
Foto IDF woordvoerder
Zo gebeurde het inderdaad. Ik ontmoet hem aan het einde van de baretcampagne van de Nahal Brigade, waarop hij zich de afgelopen acht maanden heeft voorbereid. Hij en zijn vrienden zijn moe en bezweet, maar de glimlach op hun gezichten is niet te missen.
Foto IDF woordvoerder
"De cursus was heel belangrijk voor mij omdat ik hem heel graag wilde. Ik begon er met overgewicht aan en kwam in vorm. Ik ben trots op mezelf en opgewonden om een vechter te zijn in de Nahal," verklaart hij. "We hebben ons in het midden ingeschreven. van de oorlog en we hebben allemaal hard getraind, zonder een moment op te geven om ons op het moment voor te bereiden op de waarheid".
Foto IDF woordvoerder
Comments