Kinderen van Omri Miran. Foto Ynet
Bijna anderhalf jaar nadat hun vaders door Hamas werden ontvoerd , leven de kinderen van de gijzelaars nog steeds in onzekerheid, niet wetend wanneer of of ze hen ooit nog zullen zien. Voor deze families is elke dag een strijd om hoop te houden, zelfs als de tijd verstrijkt en antwoorden onbereikbaar blijven.
Onder de wachtenden is de vierjarige Re'em David. Zijn vader, Elkana Bohbot , werd op 7 oktober gevangen genomen. Zijn moeder, Rivka, beschrijft aan Ynet de dagelijkse strijd om hem hoopvol te houden.
Rivka Bohbot. Foto via Ynet
"Wat betekent het om zonder vader te leven? Het betekent dat ik mijn zoon elke dag vertel dat papa terugkomt, zodat hij de hoop niet verliest," zei ze. "Het betekent dat ik moet uitleggen dat mensen naar hem op zoek zijn, dat ik moet luisteren als hij huilt dat hij hem mist. Als hij een vliegtuig in de lucht ziet, vraagt hij: 'Breng mijn papa terug.' Hij is bang om alleen gelaten te worden, bang dat ik ook 'naar Gaza ga'. Hij voelt de afwezigheid van zijn vader in alles."
Ondanks zijn jonge leeftijd houdt Re'em vast aan de herinnering aan zijn vader. "Hij zegt: 'Ik hou van de zomer, net als papa. Ik hou van warm water, net als papa.' Hij spaart zelfs geld voor hem, ervan overtuigd dat iemand de portemonnee van zijn vader moet hebben gestolen. Op Familiedag op de kleuterschool tekende hij ons, Elkana in felle kleuren, en de rest van ons in zwart-wit, omdat hij weet dat we verdrietig zijn."
Maar Rivka weigert de hoop op te geven. "Ik weet dat Elkana vasthoudt. Hij weet dat hij een vrouw heeft die voor hem vecht, een zoon die op hem wacht. Hij zal geschokt zijn als hij ziet hoeveel zijn kind is gegroeid. Niemand zal mijn hoop afpakken.
Lishay Miran-Lavi worstelt met eenzelfde soort strijd met haar dochters, Roni en Alma. Hun vader, Omri Miran , werd voor hun ogen ontvoerd.
Lishay Miran-Lavi. Foto via Ynet
"Ik doe er alles aan om ervoor te zorgen dat mijn dochters met vreugde leven, ondanks de pijn," zei ze. "Maar de realiteit is dat Roni en Alma ook gijzelaars waren. Ze zagen hun vader van hen afgenomen worden, en dat liet diepe littekens achter. Roni is drieënhalf en ze praat voortdurend over haar vader. Ze herinnert zich elk detail van die dag, wie er was, waarom ze kwamen."
"Alma heeft hem nooit leren kennen. Ze was pas zes maanden oud toen ze het basisrecht verloor om met haar vader op te groeien. En op een bepaalde manier zitten ze nog steeds vast in die dag," zei Lishay. "Maar ik zeg tegen mezelf, en ik weet het - Omri komt terug, op eigen benen. Er is geen andere optie. We moeten hem naar huis brengen. Hij heeft twee dochters die op hem wachten. We moeten ze allemaal naar huis brengen."
Juridische experts beweren dat naast de emotionele tol, de rechten van deze kinderen systematisch worden geschonden onder het internationaal recht . Een nieuw juridisch document ingediend door Prof. Dana Pugach en advocaat Sheli Aviv-Yani benadrukt hoe de gijzelingscrisis deze kinderen van hun fundamentele bescherming heeft beroofd.
"De impact op deze kinderen is niet alleen emotioneel, het is een voortdurende schending van hun basisrechten", aldus het document, verwijzend naar het Verdrag van de Verenigde Naties inzake de Rechten van het Kind en andere internationale verdragen. Het stelt dat Israël een wettelijke verplichting heeft om de rechten van deze kinderen te erkennen en deze prioriteit te geven in pogingen om de vrijlating van de gijzelaars veilig te stellen.
"Dit is niet alleen een kwestie van sympathie of medeleven," zei Prof. Pugach. "Het is een concrete wettelijke plicht van de staat om deze kinderen te beschermen, die indirect slachtoffer zijn geworden van terrorisme. De rechten van deze kinderen moeten voorop staan in de onderhandelingen."
Pugach merkte op dat gijzelaars vaak in verschillende groepen worden ingedeeld – vrouwen, ouderen, zieken en anderen – maar dat de vaders van jonge kinderen niet genoeg aandacht hebben gekregen.
"Na bijna anderhalf jaar gevangenschap is geen van de gijzelaars in goede gezondheid. Maar bepaalde groepen vereisen speciale aandacht, zoals vaders met jonge kinderen," zei ze. "Er moet een duidelijke boodschap zijn: elke deal om ze naar huis te halen moet ook rekening houden met de rechten van hun families, met name hun kinderen."
Hoewel het internationaal recht de rechten van kinderen sterk beschermt, zei Pugach dat de verantwoordelijkheid voor het handhaven ervan niet bij Hamas ligt, maar bij Israël en de wereldgemeenschap.
"Ik verwacht niet dat Hamas plotseling de rechten van kinderen zal erkennen," zei ze. "Het is dat Israël zijn verplichtingen jegens deze kinderen zal nakomen, en dat de internationale gemeenschap de noodzaak zal erkennen om hun belangen te beschermen. Deze juridische inspanningen zijn ook een manier voor families om wat controle terug te krijgen over een situatie waarin ze zich machteloos voelden."
Comentarios