top of page
  • Rob Fransman

'Leef ermee' - een column van Rob Fransman


Screenshot YouTube


Voor de tijd van het internet was ik een fervente krantenlezer. Nu nog, maar vroeger (opa

vertelt) las ik de kranten in een cafeetje bij mij om de hoek. Daar lagen ze allemaal, heerlijk

vond ik dat. Ik was geabonneerd op het Parool maar in het café las ik de NRC, Trouw, de

Volkskrant enz.


Ja, ook de Telegraaf, dat was mijn hidden pleasure. In mijn omgeving wilde

je vroeger niet gezien worden met de Telegraaf. Die krant was immers in de oorlog fout

geweest. Voor het gemak werd over het hoofd gezien dat de NRC minstens even fout was en

net als de Telegraaf ook een verschijningsverbod kreeg opgelegd. Het kan verkeren.


Vandaag is van de grote kranten de Telegraaf de enige krant die, wat de oorlog tussen Israël en Hamas betreft, wel aan integere berichtgeving doet. Ik was dan ook blij dat Wierd Duk me de gelegenheid gaf om in de Telegraaf te vertellen wat me momenteel meer dan wat ook

bezighoudt. Dat is natuurlijk de ongelofelijk eenzijdige berichtgeving over de oorlog. Er was zelfs nog geen begin van een Israëlische tegenaanval, er was nog geen bom op Gaza gevallen, of Israël werd al aangemerkt als de agressor. Er werd proportionaliteit verwacht, welja.


Die was er tot 7 oktober. Na iedere rakettenregen uit Gaza stegen de straaljagers op en probeerde de IDF de basis van de terroristen te raken. Met helaas te weinig succes overigens. Zolang Hamas de eigen bevolking als menselijk schild misbruikt is proportionaliteit te veel verlangd. Laat eerst de gegijzelden vrij als ze nog leven. Maar dan nog, hoe dan?


De beroemde Amerikaanse filosoof Sam Harris stelt in zijn podcast dat Hamas, Isis,

Islamitische Jihad en hoe ze zich allemaal noemen, voortkomen uit een bepaalde Islamitische

stroming waar we wel degelijk heel angstig voor behoren te zijn. Want Israël vangt nu de klap

op maar voor de Jihadisten is dat slechts een tussenstap. Uiteindelijk moet de hele wereld

eraan geloven. Op YouTube circuleert een filmpje waarin een Londense imam letterlijk tegen

zijn gelovigen preekt dat een bestaan opbouwen maar bijzaak is. Het ware doel voor de

miljoenen moslims die zich in de UK hebben gevestigd, is het vestigen van de Oema, de

islamitische wereldregering. De Britse autoriteiten hebben die man tot nu toe geen strobreed

in de weg gelegd. Ook in Nederlandse moskeeën wordt voortdurend haat gepredikt.

Nederland laat het er maar bij.


Je moet er zin in hebben om dat te registreren maar er bestaat werkelijk een website die alle

terroristische daden bijhoudt. Wat blijkt? In de laatste 40 jaar, van 1979 t/m 2022, hebben er

48.035 terroristische aanslagen plaatsgevonden. Acht-en-Veertig-Duizend-Vijf en Dertig!

Daarbij verloren minstens 210.000 mensen hun leven. We herinneren ons natuurlijk de talloze

zelfmoordaanslagen in Israël. Niemand vergeet ooit de Twin Towers van 9/11, de doden van

Bataclan en de aanslag op het vliegveld in Brussel. Ach, er zijn er zo veel.


Toch gebeurde 90% van die rampen in Moslimlanden. Hoe massaal ook, hoeveel doden en gewonden ook, meer aandacht dan 2 minuten op het journaal en een stukje in de krant werd er niet aan besteed. Zo goed als alle terreurdaden werden en worden uitgevoerd door moslims aan moslims.


Alleen al ruim 2000 in Pakistan. Met Joden, zionisme of Israël heeft dat niets te

maken. Moslims vermoorden elkaar ook graag. Wie het allemaal eens zelf wil nalezen: Hier

Ooit iemand gehoord van Native Americans die aanslagen plegen? Of van de Tibetanen en

Oeigoeren die door China niet heel prettig worden behandeld? Is er al een beweging die

Nieuw-Zeeland willen bevrijden van de Engelse kolonisten opdat de eilanden weer geheel

Maoriland zijn? Is er al een Free Aboriginal beweging die het die het Australische continent

opeist? Is er op de stations ooit een sit-in georganiseerd voor de arme Yezidi's die door het Isis tuig werden vermoord? Ik bedoel maar, no Jews, no news.


Is er dan helemaal niets positiefs te vermelden? Natuurlijk wel. In deze tijd leer je je vrienden

kennen. En die hebben we. Ik heb van buren en niet-Joodse vrienden heel veel sympathie

mogen ontvangen. En op een wat groter vlak, en veel belangrijker: er zijn ook media die niet

Israël-vijandig zijn. Er zijn mensen die juist nu naar Israël gaan om te helpen. Hard nodig

want in dit kleine land waar het leger voornamelijk uit dienstplichtigen bestaat worden

300.000 arbeidskrachten zeer gemist. Heel veel gezinnen uit het Zuiden zijn hun huis kwijt en aan wederopbouw kan niet gedacht worden tot de oorlog voorbij is. Tel daarbij op de mensen uit het Noorden die ook daar niet meer veilig kunnen wonen. Het stadje Kyriat Shemona moest vanwege de dreiging van de raketten van Hezbollah geheel worden ontruimd.


Weer 25000 mensen zonder huis. Kortom, het is een ramp. Om die mensen onderdak te voorzien is veel hulp nodig, moreel maar vooral ook financieel. Uit goede bron hoor ik dat uit Nederland veel wordt gedoneerd. Die mensen die doneren doen dat in stilte, die krijsen niet, die bezetten niet, die zwaaien niet met vlaggen. Ze geven stilletjes geld in de zekerheid dat het goed wordt besteed.


Soms helpt het geluk een handje. In Israël en dus ook in Gaza valt momenteel de regen bij

bakken uit de lucht. De douche staat letterlijk al 24 uur aan en het lijkt nog wel even zo te

blijven. Al dat water is zeer welkom al heeft Israël door verstandig management geen

watertekort. Maar de prettigste bijzonderheid is dat door al dat water de tunnels onderlopen.

De Hamasratten moeten uit hun holen komen om niet te verzuipen. Ik heb daar mooie

gedachten bij.


Leus voor deze week: Van de rivier tot aan de zee, Israël zal winnen. Leef ermee!

1.240 weergaven2 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page