Mazzaltov Joop - een column van Rob Fransman

Ter illustratie. Screenshot YouTube

Heel nieuwsgierig keek ik meteen even op je nieuwe site. Ziet er mooi uit al is hij nog leeg.

Maar ik ben ervan overtuigd dat ie niet lang leeg zal blijven, werkezel die je bent. Die site

komt boordevol nieuws uit dat eigenaardige landje dat we beiden zo liefhebben.

Hoewel jij als inwoner van Israël natuurlijk veel dichter bij het dagelijks gebeuren staat dan ik. Ik ben slechts een, weliswaar zeer frequente, maar onregelmatige toerist. Niet meer zo heel erg frequent overigens, daar is Corona debet aan. De laatste keer dat ik in Israël was is alweer bijna anderhalf jaar geleden.

Hoewel talloze malen in Israël, was ik toen voor de eerste keer diep in de Arava. Ik werd prompt verliefd op die nauwelijks ontgonnen woestijn en nam me vast voor om daar vaker een nachtje door te brengen. Ondanks al dat uitstel ben ik dat nog steeds van plan.

Goed nieuws: In Israël is het virus zo goed als verdwenen en ook bij ons gaat

het binnenkort heus beter. Niet dankzij maar ondanks het waanzinnige beleid van Hugo

Bloemschoen en zijn leugenachtige baas.

Maar dat terzijde. Enfin, vanaf half juni is reizen naar Israël weer gewoon mogelijk. Denk ik, hoop ik.

Dat stuk over de Arava schreef ik voor Joods.nl, de site die Joop groot maakte. Verschil van

mening deed Joop daar weggaan. Dat maakt deze site mogelijk en beide sites Joods. Bonje

hoort bij Joodse organisaties zoals matses bij Pesach.

Eigenlijk wilde ik schrijven zoals worst bij erwtensoep maar ik weet niet of de lezer ooit erwtensoep eet en de worst koosjer is. Enfin, ik wil maar zeggen dat ik zowel Israëlnieuws.nl als Joods.nl alle succes wens.

Je kunt het jammer vinden dat er meerdere Joodse sites zijn maar ik vind dat niet. Integendeel, want juist de diversiteit van o.a. Joods, Jonet, NIW, de kerkgenootschappen en nu Israëlnieuws geven aan hoe levendig het Joodse leven is.

In zo’n veertien maanden schreef ik ruim zeventig columns voor Joods.nl. Tot mijn

verwondering werden ze nog aardig gelezen ook. Maar een echte columnist ben ik niet. Na de vierenzeventigste was de inspiratie op. Ik had geen idee waarover nu weer eens te schrijven.

Dat kwam gedeeltelijk door de isolatie vanwege corona. Als je niks beleeft valt er ook niks te

vertellen. En met een variatie op een typisch Amsterdams gezegde dacht ik: “als je niks te

zeggen (schrijven) hebt, doe dat dan niet hier.”

In de nabije toekomst heb ik vast wel weer eens iets te vertellen. Dat doe ik dan op deze site.

Niet omdat ik iets tegen Joods.nl of haar eigenaar heb. Zeker niet, met de bonje bemoei ik me absoluut niet.

Maar als ik dan toch iets schrijf, dan publiceer ik dat graag bij mijn ouwe gabber Joop. We bellen elkaar niet voor niets iedere vrijdagmorgen. Even bijkletsen, even

elkaar Shabbat shalom wensen.

Joop nogmaals, van harte succes met deze site. Ik wens je veel bezoekers en weinig personeel. Want daar komt maar narigheid van. בהצלחה B-hatslaga!