Het is een rare dag in onze stad Haifa: stil. Net als op Jom Kippoer, alleen zijn er geen fietsende and lachende kinderen op straat. De ingangen van onze stad zijn afgezet – elke wagen wordt nauwkeurig gecontroleerd. Er wordt rekening gehouden met de kans dat een deel van de terroristen gister dieper het land zijn ingetrokken, zich verbergen en wachten op nieuwe orders.
We kunnen onze wonden nog niet likken, want er is te veel onduidelijkheid. Tot nu toe spreekt men over 300 doden en 2000 gewonden, maar geruchten doen de ronden dat het dodental zich nog zal vermenigvuldigen. Afwachten is niet de beste eigenschap hier in Israel, maar het leger moet zorgvuldig plannen wat ze gaan doen en hoe ze dat gaan doen. Duidelijk is dat we deze maal niet al te netjes te werk zullen gaan: meer dan 120 Israëli's werden uit hun huizen gehaald en ontvoerd naar Gaza, waaronder oude mensen, baby’s en hele gezinnen. Een ware nachtmerrie.
Uiteraard worden er al vragen gesteld: hoezo waren de meeste soldaten die om Gaza dienden, weggehaald op orders van de premier, om op feestende kolonisten in de West Bank te passen? Waar was het leger? Waarom die lakse reacties?
Tegelijkertijd kijk ik met ongeloof naar de tv, waar beelden het ware verhaal vertellen: mensen doodgeschoten terwijl ze op straat liepen, in hun auto reden – mensen die dachten dat alles veilig was. Een verslaggever las de eerste lijst van gedode soldaten voor en barstte in huilen uit: tot nu toe 26 maar ook dat aantal zal stijgen. Daar een groot gedeelte letterlijk is afgeslacht, duurt het identificatie proces lang. Het leger vroeg families van vermiste personen om naar een meldpunt te komen met dingen waar DNA aan zit. Ook dat zegt genoeg.
Israël is niet in slaap gevallen. De leiding van ons leger en veiligheidsdiensten hebben diverse malen gewaarschuwd en verzocht om met de premier te spreken, die weigerde om met ze te gaan zitten. Toen slechts enkele maanden geleden de minister van defensie openlijk waarschuwde voor precies dit scenario, werd hij door de premier ontslagen – iets wat de premier wat later introk.
Uiteraard heeft de heftige interne discussie invloed op deze gebeurtenissen. Maar belangrijk is op te merken, dat Hamas eindelijk heeft laten zien dat het niet om een politieke kwestie gaat. Het gaat niet om een bezetting – Hamas regeert in Gaza, wat niets met de Palestijnse kwestie te maken heeft. Ook gaat het niet om geld of erkenning. Het gedrag van de terroristen laat zien dat het slechts om één ding gaat: Jodenhaat – zoveel mogelijk Joden doden. Hamas stond stomverbaasd over de hoeveelheden ontvoeringen. Ze hebben er geen controle over en nu moeten ze met diverse fracties onderhandelen om de gekidnapte Israëli's op te kopen, om dan te kunnen onderhandelen met Israel.
Israël maakt zich klaar voor een lange oorlog, die waarschijnlijk niet alleen in Gaza zal worden uitgespeeld.
Het worden zware dagen. Via Israelnieuws.nl zal ik mijn best doen om achtergrond te geven op het exclusieve nieuws dat u op deze site kunt vinden.
