Ben Zimra-wijnmakerij. Foto Maor Kinsbursky via Ynet
Ondernemers in de noordelijke toeristische sector zijn wanhopig over de situatie die al ruim een half jaar aanhoudt: 'Alles staat stil en we zien geen enkele hoop op een terugkeer naar de normaliteit', zegt pensioneigenaar, tegen Ynet.
Honderd meter ligt de grens tussen compensatie en evacuatie door de regering en het leven in de schaduw van oorlog te midden van de angst voor een economische ineenstorting in een gebied in het noorden van Israël dat vatbaar is voor Hezbollah-aanvallen , maar nog niet officieel is aangewezen als evacuatiezone door de regering. De gemeenschap Kerem Ben Zimra ligt op 4.100 meter van de Libanese grens, waar alle toeristische en recreatieve bedrijven al meer dan een half jaar gesloten zijn.
"Het is alsof het leven hier normaal is, maar we vallen uiteen", vertelt Hila Buzo, manager van de Ben Zimra Winery, gelegen in de gemeenschap van Upper Galilea. Het bezoekerscentrum, de belangrijkste bron van inkomsten voor de wijnmakerij, en het privéhuis van haar familie, waar geen veilige kamers zijn, staan tegenover het Libanese dorp Maroun al-Ras.
Zoals velen uit de gemeenschap verlieten Hila en haar familie hun leven en ontwortelden ze, ondanks dat er geen officiële richtlijn was om dat te doen. “Volgens de spelregels schiet Hezbollah alleen op de geëvacueerde nederzettingen, maar ik weet niet wanneer de regels die ze hebben opgesteld zullen veranderen”, zegt ze, terwijl ze haar zorgen uit.
Een half jaar geleden namen Hila en haar man hun vier kinderen mee en vertrokken. Ze probeerden de kinderen enige normaliteit te bieden, terwijl de school, het kinderdagverblijf en de kleuterschool in de gemeenschap in een kleiner formaat opereerden en vanuit een oude schuilkelder. De wijnmakerij en het bezoekerscentrum dat ze runnen, krijgen al vier maanden geen compensatie van de overheid, en Hila's echtgenoot moet dagelijks naar zijn nabijgelegen velden dicht bij de grens gaan om fruit te verzamelen.
Hila Buzo. Foto Ynet
‘Mijn man en zwager riskeren elke dag hun leven als we daar gaan werken – maar we hebben geen keus. We verbouwen wijngaarden en boomgaarden in gebieden dicht bij de grens, en mijn man reist daarheen en riskeert zijn leven omdat hij weet niet of hij een compensatie van de overheid zal krijgen of niet, en dat risico kan hij niet nemen. We hebben sinds het begin van de oorlog geen enkele sjekel compensatie ontvangen", zegt Hila.
"Ons bezoekerscentrum, met uitzicht op de prachtige achtergrond van Galilea en Libanon, is gesloten", zegt ze. "Geweldige mensen kopen wijn bij ons via onze website en steunen ons. De oorlog heeft ons onvoorbereid getroffen en we hebben uitgaven die we niet kunnen dekken, omdat we proberen het bedrijf met particuliere fondsen te onderhouden. De bakkerij naast ons heeft moeite om te overleven, maar niemand durft het dorp binnen te gaan en langs de militaire controlepost te gaan die waarschuwt tegen het reizen op een gevaarlijke route. Wat de regering betreft, kunnen we net zo goed in het centrum van het land zijn."
Naast de wijnmakerij zijn honderden toeristische bedrijven in het noorden negatief getroffen door de oorlog en worden ze geconfronteerd met een economische crisis. Hnedy Braik, eigenaar van een Golan Heights-pension, beschrijft de situatie: “Sinds 7 oktober verkeert ons familiebedrijf van authentieke Druzen-pensions in een crisis. De laatste boeking die we ontvingen was op 6 oktober en sindsdien heeft geen enkele bezoeker meer aangekomen."
Braik, 39, woont in Majdal Shams. “In betere dagen waren onze pensions en de unieke Druzen-gastvrijheid een grote trekpleister voor toeristen uit het hele land. Veel mensen vierden het met ons mee, inclusief de Pesach Seder, en ervoeren onze culinaire gastvrijheid.
Een lodge in Majdal Shams. Foto: Jinan Shakir via Ynet
“De huidige oorlog en de daaropvolgende sluiting van de berg Hermon, die in het verleden een grote trekpleister voor ons gebied was, hebben onze activiteiten echter volledig stopgezet. Tegenwoordig zien de straten van Majdal Shams er verlaten uit, met alleen maar soldaten die rondzwerven. Mensen willen niet verblijven waar je geweer- en raketvuur kunt horen, naast sirenes."
Heeft u daarvoor een vergoeding ontvangen?
“We wendden ons tot de overheid voor hulp en ontvingen subsidies, maar in zeer kleine bedragen. Die kunnen ons niet helpen herstellen. Momenteel is het erg moeilijk om enige hoop te zien op een terugkeer naar de normale situatie. We wachten en bidden voor de situatie in ons gebied te verbeteren en in de hoop dat onze bezoekers zullen terugkeren”, zei hij tegen Ynet.
“Helaas verslechtert de situatie nu alleen maar en is er geen positieve ommekeer in zicht. De geluiden van explosies zijn duidelijk te horen en we voelen ons niet veilig, maar we proberen het optimisme te behouden en hopen dat alles snel zal eindigen en terugkeren zoals het vroeger was."
