Vanuit Amerika, over zee en de droom om de lucht te bereiken: Maak kennis met generaal-majoor "Texas"

Generaal-majoor P. Foto IAF

Generaal-majoor P. emigreerde vanuit de Verenigde Staten naar Israël met één doel: dienst nemen. Hij voltooide een cursus Hebreeuws en begon zijn reguliere dienst bij de marine. Na zijn afstuderen volgde hij een pilotenopleiding, waar hij zijn ware roeping als vliegtuigmonteur ontdekte. Vandaag de dag vervult hij zijn droom en redt hij levens, aldus IDF.

Onder de vliegende monteurs van Squadron 118 ("The Night Raptors"), die 24 uur per dag gewonden redden en speciale missies uitvoeren vanuit de romp van de "Yasur" (CH-53) helikopter, bevindt zich luitenant-kolonel P., maar iedereen noemt hem "Texas". Hij is geëmigreerd uit de Verenigde Staten en zijn naam is niet het enige verrassende aan hem: voordat hij zich bij het squadron voegde, was hij een gevechtsvliegtuig in de marine.

In 2018 emigreerde generaal-majoor "Texas" met zijn gezin naar Israël. "We emigreerden uit zionisme, maar ook vanwege het antisemitisme dat we in de Verenigde Staten meemaakten," merkt hij op. "Ik was de enige Jood op de middelbare school en ze maakten me soms belachelijk. Ik ben naar Israël geëmigreerd om dienst te nemen, daarom ben ik hier." Hij meldde zich direct aan voor de cursus Hebreeuws op de basis "Machava Alon" en wist niet waar hij na zijn afstuderen naartoe zou gaan: "Ik wist dat ik van machines hield en dat ik vechter wilde worden. Tijdens de cursus hoorde ik over de rol van een marinevechter en ging ik naar de formatie."

De meest vooraanstaande gevechtsvliegtuigen van de marine vormen de gevechtsbemanning op de raketschepen van de marine. Ze opereren op zee, zijn gespecialiseerd in de wapensystemen van het schip en voeren diverse operationele missies uit.

Na zijn opleiding volgde de luitenant-kolonel uit Texas een opleiding tot monteur en brandweerman. "Mijn taak was om het voortdurende onderhoud van het schip te verzorgen wanneer het in de haven lag, net zoals ik nu zorg voor het onderhoud van de helikopter", legt hij uit. "We voerden lange operaties uit en soms zaten we wekenlang op zee. Tijdens die operaties was ik verantwoordelijk voor de schadebeperking van het schip. Zonder telefoons of de mogelijkheid om met thuis te praten, waren het de mensen die me op de been hielden", herinnert hij zich. "Tot op de dag van vandaag heb ik twee goede vrienden die met me op het schip hebben gediend. Toen ik verloofd was, waren zij de eerste mensen aan wie ik dacht om me naar mijn bruiloft te vergezellen."

Foto IAF

Na tweeënhalf jaar in de marine besefte de luitenant uit Texas dat hij in een andere rol wilde blijven bijdragen. Wat hem altijd al interesseerde, was de lucht. Als jongetje ging hij naar een school waar de Amerikaanse luchtmacht elk jaar een gevechtshelikopter bestuurde die op het voetbalveld landde. "Toen ik in de derde klas zat, keek ik er met bewondering naar", herinnerde hij zich. "Ik keek vooruit en besefte dat ik piloot wilde worden en nog tien jaar wilde dienen. Mijn ouders steunden me en de commandant van het schip begeleidde me ook in het proces, en uiteindelijk volgde ik een pilotenopleiding."

Een van de commandanten van het "Texas" squadron in de cursus was piloot bij het 123e squadron ("Desert Birds"), dat de "Owl" (UH-60) helikopter bestuurt: "Hij bracht twee helikopters mee en vloog ons van de basis Hatzerim naar de Palmachim om te patrouilleren," zegt hij. "Ik herinner me de landing van de "Owl" nog, toen twee mensen uitstapten en ons in de helikopter zetten. Tot dan toe kende ik de rol van een luchtlandingsmonteur niet." Nadat hij stopte met deelnemen aan de vliegopleiding, vroeg hij om luchtlandingsmonteur te worden.

Foto IAF

De weg naar de opleiding was niet gemakkelijk. Eerst kwam hij terecht bij de motorafdeling van Squadron 193 ("The Bat") en van daaruit verhuisde hij naar de garage van "Yasu'ar". Na ongeveer zes maanden in de garage, waar hij de helikopter al werkend leerde kennen, kwalificeerde hij zich, doorliep de formatie met succes en sloot zich aan bij Squadron 118 om ervaring op te doen.

"Op 7 oktober 2023 werd ik bij het squadron afgezet en gevraagd om mensen op te halen. Ik reed heel snel en toen we bij het squadron aankwamen, gingen we meteen aan de slag", vertelt hij. "We werkten non-stop aan de helikopters en elke helikopter die terugkwam, bereidden we ons direct voor op de volgende missie."

In november 2023 begon sergeant "Texas" aan zijn carrière als monteur in de luchtmacht. Na zijn opleiding keerde hij terug naar Squadron 118 als monteur in de luchtmacht. De taaluitdaging heeft hem vanaf het begin van zijn militaire dienst vergezeld en duurt voort tot op de dag van vandaag. "Het was moeilijk voor me, zowel in de marine als tijdens de vliegopleiding.

Tot op de dag van vandaag vraag ik om correctie als ik een spelfout of een spraakfout maak. Het is niet onbeleefd en het is niet onaangenaam - ik accepteer het, want het is de enige manier om te verbeteren," besluit hij. "Als er één ding is dat ik belangrijk vind en dat mensen weten, is dat je overal kunt komen. Als je iets wilt, vecht er dan voor, en als het op de ene manier niet lukt, probeer dan een andere."