Screenshot YouTube
Een nieuwe studie van de Universiteit van Tel Aviv heeft ontdekt dat de vrouwelijke sprinkhaan superkrachten heeft. De bevindingen van de studie onthullen dat het centrale zenuwstelsel van de sprinkhaanvrouw elastische eigenschappen heeft, waardoor ze zich tot twee of drie keer haar oorspronkelijke lengte kan uitrekken wanneer ze haar eieren in de grond legt, zonder enige onherstelbare schade aan te richten.
"We zijn ons niet bewust van een vergelijkbaar vermogen in bijna elk levend wezen", zeggen de onderzoekers. “Zenuwen in het menselijk zenuwstelsel kunnen bijvoorbeeld slechts tot 30 procent uitrekken zonder te scheuren of blijvend beschadigd te raken. In de toekomst kunnen deze bevindingen bijdragen aan nieuwe ontwikkelingen op het gebied van regeneratieve geneeskunde, als basis voor zenuwherstel en de ontwikkeling van synthetische weefsels.”
De studie werd uitgevoerd door een team van onderzoekers van de Universiteit van Tel Aviv onder leiding van Dr. Bat-El Pinchasik van de School of Mechanical Engineering van de Fleischman Faculteit Ingenieurswetenschappen en Prof. Amir Ayali van de School of Zoology van de Wise Faculty of Life Sciences. Aan het onderzoek namen ook Dr. Rakesh Das van de School of Mechanical Engineering, Dr. Moshe Guershon van de School of Zoology en Prof. Eran Perlson en Amjd Ibraheem van de afdeling Fysiologie en Farmacologie van de Sackler Faculteit der Geneeskunde deel. Het onderzoek is gepubliceerd in iSience.
Dr. Pinchasik legt uit: “Als de vrouwtjessprinkhaan klaar is om haar eieren te leggen, graaft ze een gat in de grond dat ze bescherming biedt en optimale omstandigheden biedt om uit te komen. Hiervoor is ze uitgerust met een uniek graafapparaat, bestaande uit twee paar graafkleppen die zich aan de punt van de buik bevinden, aan weerszijden van de legboor (een buisvormig orgaan dat wordt gebruikt voor het leggen van eieren). Terwijl ze graaft, strekt het vrouwtje haar lichaam uit, totdat sensoren langs de lengte aangeven dat ze een geschikt punt heeft bereikt om haar eieren af te zetten. Zo kan een volwassen vrouwtje, wiens lichaamslengte ongeveer vier tot vijf centimeter is, om haar eieren te leggen haar lichaam strekken tot een lengte van 10-15 centimeter, dan snel terugkeren naar haar normale lengte en dan weer uitrekken. voor de volgende eierlegging.”
Prof. Ayali: “De superkracht van de sprinkhaan is bijna iets uit sciencefiction. Er zijn slechts twee andere bekende voorbeelden in de natuur van een soortgelijk fenomeen: de tong van de potvis en een bepaald type zeeslak waarvan het zenuwstelsel zich aanzienlijk kan uitbreiden dankzij een accordeonachtig mechanisme dat ze hebben. We probeerden het biomechanische mechanisme te identificeren dat de vrouwelijke sprinkhaan zijn geweldige vermogen geeft."
In de studie verwijderden de onderzoekers het centrale zenuwstelsel van vrouwelijke sprinkhanen en plaatsten ze in een vloeistof die hun natuurlijke omgeving simuleerde, onder fysiologische omstandigheden die vergelijkbaar zijn met die in het lichaam. Met zeer gevoelige meetinstrumenten maten ze de krachten die nodig zijn om het zenuwstelsel te verlengen. Dr. Pinchasik: “In tegenstelling tot eerdere hypothesen en voorbeelden die we kennen, hebben we geen accordeonachtig mechanisme gevonden. We ontdekten dat het zenuwstelsel van de vrouwelijke sprinkhaan elastische eigenschappen heeft, waardoor het zich kan uitrekken en vervolgens vanzelf weer in zijn oorspronkelijke staat kan terugkeren, klaar voor hergebruik, zonder enige schade aan het weefsel. Deze bevinding is bijna onbegrijpelijk vanuit biomechanisch en morfologisch oogpunt.” Prof. Ayali concludeert: “In onze studie ontdekten we dat het centrale zenuwstelsel van de volwassen sprinkhaanvrouw elastisch is en in staat is om twee tot drie keer zijn oorspronkelijke lengte uit te rekken en daarna terug te keren, zonder dat er schade wordt veroorzaakt. Dit is een ongelooflijk vermogen dat we bij geen enkel ander dier kennen. In verdere studies zullen we de zaak diepgaand onderzoeken, met als doel het specifieke mechanisme te identificeren dat deze unieke eigenschap mogelijk maakt. We hopen dat onze bevindingen in de toekomst zullen helpen om synthetische weefsels te ontwikkelen met een hoge mate van flexibiliteit en om zenuwen te herstellen in therapieën met regeneratieve geneeskunde.”
