Vriend en kameraad van Edan Alexander, sergeant G.: 'Ik vroeg me af of hij onder mij in Gaza stond'

Edan Alexadner en G. Foto Ynet

Na meer dan anderhalf jaar in Hamas-gevangenschap te hebben doorgebracht, werd Golani Brigade-soldaat Edan Alexander maandag uit Gaza bevrijd . Zijn goede vriend, sergeant G., worstelt nog steeds met het verwerken van het nieuws, schrijft Ynet.

De twee maakten samen aliyah naar Israël via een programma voor alleenstaande soldaten, woonden samen, namen samen dienst en bleven onafscheidelijk – tot het moment dat alles veranderde op 7 oktober 2023. Nu, voor het eerst sinds die dag, zegt G. dat hij eindelijk kan ademen.

"Ik wist niet hoe ik me moest voelen toen ze me vertelden dat Edan vrijgelaten zou worden," vertelde G. aan Ynet. "Het was niet de eerste keer dat Hamas zei dat hij vrijgelaten zou worden, dus ik wilde mijn hoop niet te hoog spannen en weer verpletterd worden. Maar toen ik vanochtend wakker werd, drong het tot me door, deze keer is het echt."

G. en Alexander maakten deel uit van een groep van 15 eenzame soldaten die aliyah maakten om in het Israëlische leger te dienen. "We hebben anderhalf jaar samengewoond, tot 7 oktober. We hebben ons samen aangemeld. Nu ben ik met de rest van onze groep – we zitten de hele dag aan de buis gekluisterd. Het is surrealistisch," zei G.

Alexander, die in de Golani Brigade diende, was enorm trots op zijn rol. "Hij wilde dit land meer dienen dan wie dan ook", zei G. "Er was niets waar hij trotser op was dan een Golani-soldaat te zijn. Zelfs als hij in het weekend uitgeput thuiskwam, bleef hij altijd positief. Hij was blij met het pad dat hij had gekozen."

Naast soldaat was Edan het hart van de groep. "Het klinkt misschien cliché, maar hij stond altijd centraal. Hij had een enorme speaker op zijn schouder, waarmee hij in elke kamer muziek uitbracht. Hij maakte ons constant aan het lachen. Altijd glimlachend, altijd grapjes makend."

Die geest, zei G., is nooit verdwenen – zelfs niet in gevangenschap. "We hoorden dat hij zijn moeder grappen vertelde toen hij terugkwam en dat verbaasde ons niet. We zagen de video's die Hamas van hem had vrijgegeven. We wisten dat ze hem tekst voorhielden, maar we herkenden hem – zijn ogen, zijn handgebaren. Hij was het echt."

Maandenlang was er niets bekend over Alexanders lot. "We wisten bijna een heel jaar niet of hij nog leefde," herinnerde G. zich. "Ik heb mezelf nooit laten geloven dat hij niet meer leefde. Als het moeilijk werd, dacht ik aan hem. Bij alles wat ik deed, dacht ik aan hem en zijn moeder, Yael. Hij was altijd bij me – elke dag, elke minuut. Ik bleef me afvragen: waar is hij nu? Wat doet hij?"

Zelfs tijdens de gevechten in Gaza, zei G., bleef hij aan zijn vriend denken. "Ik heb in Gaza gevochten terwijl hij gegijzeld werd. Elke keer dat ik naar binnen ging, zei ik tegen mezelf dat ik hem terug zou halen. En elke keer dat ik zonder hem naar buiten kwam, deed het pijn. Maar die pijn duwde me vooruit. Soms, midden in een nachtdienst, vroeg ik me af of hij zich recht onder me bevond, of misschien in een andere stad."

G. nam deel aan Operatie Arnon (waarbij vier gijzelaars werden bevrijd) en zei dat elke missie de last droeg van waar ze voor vochten. "Elke operatie voelde alsof het hem dichter bij huis bracht. Elke keer dat iemand anders werd vrijgelaten, waren we blij – maar ons hart brak omdat Edan er nog was."

Edan met zijn vrienden. Foto Ynet

"Vanavond kan ik niet wachten om te gaan slapen, wetende dat Edan bij zijn familie is en zijn vader en moeder omhelst. Het leven kan eindelijk verder. Mijn vriend is terug," voegde hij eraan toe.

Ze zijn nog niet herenigd, maar G. fantaseert er al over. "Het eerste wat ik wil doen is hem knuffelen. Ik heb hem zoveel te vertellen, hem bijpraten over alles wat hij gemist heeft. Ik wil hem zeggen dat ik van hem hou. Ik wil dat we weer worden zoals het was – naar muziek luisteren, lachen, praten. Ik wil gewoon zijn lach weer horen."

Gedurende de beproeving bleef G. nauw contact houden met Alexanders familie, inclusief zijn adoptievader uit de kibboets. "Zijn familie is geweldig," zei hij. "Edan heeft zich zo goed aangepast aan het leven in Israël – hij is half Israëlisch, half Amerikaans. De afgelopen anderhalf jaar was ongelooflijk zwaar, maar het heeft ons alleen maar sterker gemaakt. We hebben er alles aan gedaan om hem thuis te krijgen."