Mijn kantoor in Frankfurt heeft veiligheidsvoorzieningen. Niet omdat we niet welkom zijn – meer omdat er aardig wat gekkies rondlopen die ons wat aan willen doen. Daarom stonden we niet verbaasd toen gister de straat werd afgesloten en er door de politie werd aangeklopt. Het woord ‘bommelding” klonk en we verlieten het kantoor. Echter, de “bom” was een bom uit 1945, ontdekt toen er voor een nieuw gebouw diep gegraven werd. 25.000 man werden geëvacueerd tijdens het onschadelijk maken van de bom, wat goed is afgelopen.
Terwijl ik naar mijn appartement liep, kreeg ik telefoon uit Israël: bommen op Haifa. Om mij heen politiewagens en helikopters in de lucht, vanwege een bom, terwijl mijn gezin in Haifa dekking zocht voor de inslag van mogelijke raketten uit Libanon. Het was even te veel. Surrealistisch.
Vele landen worden gekenmerkt door hun grootste vorm van export: Nederland staat bekend om Philips en melkproducten, Frankrijk vanwege de wijn, Denemarken vanwege vleesexport en Lego, etc.
Gaza, gegijzeld door de Hamas en omgedoopt in Palestina (alsof Amsterdam een stuk van Friesland is) heeft maar 1 verdienmodel: terreur tegen Israël en Joden. Simpel uitgelegd: je creëert een vijand (die wel of niet bestaat) haalt geld op om die vijand te bestrijden en tussen de uitgaven voor bewapening en het binnenkomend geld leg je wat opzij voor jezelf. Uiteraard moet je het verhaal “warm’ houden en om de zoveel tijd het vuurtje opstoken, anders komt er geen geld binnen. En er is altijd wel een goddeloze politicus of minister die je daarbij wilt helpen. Arafat stierf met net over 16 miljard dollar in zijn bankrekening. Daar zat aardig wat van uw geld bij.
De wereld is er ondertussen aan gewend. Er worden geen feiten meer nagetrokken – het is genoeg als iemand op de tv schreeuwt dat je zus een hoer is. Ga dan maar uitleggen dat je helemaal geen zus hebt: geen mens die nog naar je luistert. Snap ik. Maar dan wel consequent blijven.
Dankzij de hulp van valse media hoort u woorden zoals “proportioneel”: Israël zou de overmacht hebben op Gaza en dat is niet eerlijk. Israël zou Gaza nog bezetten, en dat is niet eerlijk. Israël zou de grens met Gaza potdicht hebben afgesloten, en dat is niet eerlijk. En tussen het tv kijken, solitaire spelen en wachten op de lotto-nummers gelooft men het allemaal. Waarom feiten checken? Het was toch op de tv? Het stond in de krant!
Proportioneel is niet het aantal wapens of soldaten tegenover elkaar. Proportioneel is vragen wat Hamas met al dat geld doet. Vragen waarom ze zich klaar maken voor een oorlog met iemand die veel sterker is dan zijzelf, zonder zich te bekommeren om de bevolking: als je oorlog wilt beginnen, moet je wel afvragen wat er met de bevolking gebeurt: hoe bescherm je ze, hoe help je de gewonden etc.
Bi Hamas ligt dat anders. Het bouwen van de ondergrondse tunnels vergde niet alleen geld, ook eiste het mankracht. Weet u door wie die betaald zijn? Hoe die betaald zijn? Ik zeg niets: onderzoekt u het zelf maar eens.
Ja, wij hebben de Iron Dome (uitgevonden uit noodzaak en is een DEFENSIEF wapen) we hebben bunkers, zelfs in huizen en appartementen en we hebben nooddiensten die weten wat ze doen moeten. Omdat wij onze bevolking beschermen. Hamas gebruikt de Gazanen als onderpand: voor PR en niets meer. Geen bunkers, geen scholen, geen nooddiensten: de pot op – ze willen zoveel mogelijk foto’s van schade, gewonden en doden, zo halen ze weer geld op. En wereld doet vrolijk mee.
Na ruim 4000 raketten en mortieren vraag je je af wat er in Nederland zou gebeuren als ik morgen een handgranaat, niet een mortier of raket, op het huis van Miesjponum zou gooien: de wereld zou te klein zijn. Maar een paar duizend raketten op Israël, sja, dat komt ervan he, moeten ze daar maar niet wonen, die Joden.
En terwijl de VN dagelijks rapporteert (zoek het maar op, luiwammesen!!) hoeveel goederen er van Israël naar Gaza naar binnen gaat, vertellen Nederlandse kranten dat de grens tussen Israël en Gaza hermetisch dicht is, zonder zelfs maar te blozen. En dat terwijl Egypte haar grens met Gaza officieel al jaren potdicht houdt en zelfs enkele jaren geleden tunnels met gas vulde en tientallen Gazanen doodde (zoek het maar op, luiwammesen!!), waar u niets van hoorde….
We wachten nu op een soort “eindsalvo” – het laatste stukje vuurwerk voor een mogelijk staakt-het-vuren. Hamas wil een “overwinningsfoto”: een bekend gebouw vernietigen of Haifa raken.
Woensdag hielpen hun vriendjes van de Hezbollah een beetje: ze schoten 4 raketten af. Twee in de zee, eentje gepakt door Iron Dome (omdat het doel een stad/dorp was) en eentje viel in een boomgaarde aan de rand van een Arabisch dorp.
Onze kinderen en kleinkinderen waren er klaar voor en renden naar de bunker-kamer die in elk modern appartement in Israël is ingebouwd. Mijn vrouw, directrice van een middelbare school in Haifa, was in het midden van het eindexamen wiskunde voor bijna 200 leerlingen. Het examen werd afgebroken, iedereen de bunker in, en na een half uurtje ging iedereen weer door: de leerlingen met hun examen, de leerkrachten met hun taken. Dat is onze realiteit.
Maar deze school is het voorbeeld van Haifa, waar wij met zijn allen – Christenen, Druzen, Moslims, Joden, Bahai – door- en met elkaar leven. Deze specifieke school heeft 83% niet-Joodse leerlingen: vluchtelingen uit Libanon, Moslims, Christenen en ja, ook wat Joden. Die kinderen hebben er amper benul van: ze voelen zich Israëli’s en bijna allemaal staan ze erop om militaire dienst te doen na school, net als alle andere Israëli’s.
Daar ligt mijn hoop. De toekomst. Onze kinderen. Want het gaat er niet meer om wie sterker is. Het gaat er niet om wie de dood verheerlijkt of wie het leven heilig stelt. Het gaat er niet om hoe efficiënt we zijn in het “elkaar kapot schieten”. Het gaat erom hoe we allemaal, met elkaar en vaak door elkaar, op dit kleine stukkie land kunnen samen leven. Bijna honderd jaar proberen we elkaar te doden en dat lukt niet zo.
Misschien is het tijd om te proberen met elkaar te leven?
