Chanoeka is alweer voorbij. Acht dagen lang staken we trouw de kaarsjes aan hopend op een nes gadol, een groot wonder. Het hielp niet, de oorlog in Gaza donderde onverminderd door. Een vreselijke oorlog in een vreselijk land tegen een vreselijke vijand met een vreselijk terroristen-leger.
Zoals veel mensen die ik ken, zoek ik op internet ieder snippertje nieuws. Ik kan lang kijken naar de webcams die vanuit Sederot op Gaza zijn gericht. Troosteloze beelden van ruïnes in een kapotgeschoten land. ’s-Nachts zie je vurige bollen, soms vijf tegelijk gevolgd door een knal. Dan zwarte rookwolken die langzaam vervagen in een rode hemel. Daarna weer diepe duisternis want Gaza is verduisterd of er is geen elektriciteit. Overdag zie je hetzelfde camerastandpunt.
Alles is grijs, de kapotgeschoten huizen zijn vaag te zien, de zon komt maar zelden door de stofwolken heen. De man die de webcam nu al maanden bedient noemt zich Cyprus Click. Af en toe hoor je hem gedempt spreken of beantwoordt hij een telefoongesprek in Hebreeuws of Engels. Verder is het stil daar in dat huis, op het zoemen van de altijd aanwezige drones na. Als die heel even weg zijn en er is geen kanongebulder, hoor je vogels zingen. Dan realiseer ik me dat Zuid-Israël een paradijselijk gebied is. Of ooit weer zal zijn, Baruch Hasjeem. Ik schrijf dit stukje op zondagmorgen terwijl ik op een ander scherm naar de webcam kijk. Er wordt kennelijk ontzettend hard gevochten op hooguit een kilometer afstand. Het beeld is grijs van de rookwolken.
Er is nog een webcam waar ik lang naar kijk. Dat is Reuter’s camera die gericht staat op het Nasser ziekenhuis in Kham Younis, Zuid Gaza. De webcam is soms life. Soms niet, dan worden de beelden van de avond ervoor afgespeeld. Onveranderlijk dezelfde beelden, ambulances die af en aanrijden, drommen mensen die bewegingsloos op een muurtje voor de ingang zitten. Af en toe stopt een opvallend luxueuze auto waar – afgeschermd voor de camera- Palestijnse bonzen in en uit stappen. Er lopen mensen van links naar rechts, van rechts naar links, het is wel duidelijk dat die mensen nergens meer naar toe kunnen. Hartverscheurende beelden, ook voor mij die toch echt weinig sympathie voor de Palestijnen kan opbrengen.
Maar het zijn wel mensen. Mensen die jarenlang gehersenspoeld zijn om Joden te haten. Geholpen door een Westerse wereld die er belang bij heeft dat Jodenhaat groeit en bloeit. Anders is het niet te verklaren dat de Unwra jaren na jaar in staat is met miljarden, ja miljarden, duizenden miljoenen dollars, de terreurorganisatie Hamas te financieren. Het internet is vergeven van filmpjes van schattige donkerogige kleuters die met hun lieve gezichtjes vertellen dat als ze later groot zijn El Yahud, de Jood willen doden.
Door de media is ons altijd wijsgemaakt dat Gaza een openluchtgevangenis zou zijn. Nu we de verwoesting zien die de IDF daar noodgedwongen aanricht, zien we de werkelijkheid. Natuurlijk, Gaza is klein en er wonen veel mensen. Maar de vele flatgebouwen zijn niet anders dan is iedere andere Arabische stad, de supermarkten waren bevoorraad met alle producten die we bij ons ook kunnen kopen. Heel vaak Israëlisch, overigens. En ja natuurlijk, er is een grote werkeloosheid maar die wordt voornamelijk veroorzaakt door de isolatie die Hamas de bevolking oplegt. Door de camera’s die gericht zijn op Gaza, zien we de nu verwoeste luxueuze winkels, villa’s met zwembad in de tuin en moderne hotels. Opvallend zijn de auto’s, oude Mercedessen natuurlijk, zoals in ieder ontwikkelingsland maar ook moderne Toyota ‘s en BMW’s. Die zullen wel voor het Hamas-gespuis bestemd zijn. Ik kijk naar de filmpjes van Israëlische soldaten op een paradijselijk strand. Gaza had een soort Dubai kunnen zijn. De bevolking koos Hamas en bepaalde anders.
Ik ben ervan overtuigd dat wanneer je voor 7 oktober een familie in Gaza zou bezoeken je een schitterend welkom zou krijgen. De gastvrouw zou allerhartelijkst zijn en je overladen met zoete thee, dadels en baklava. Als je maar niet vertelde dat je Joods was. Dan was het uit met de gastvrijheid en sneden ze je met liefde je nek door. Dat is het resultaat van al die jaren haat indoctrinatie.
Ik lees net dat Netanyahu heeft gezegd dat na de oorlog Israël verantwoordelijk zal zijn voor Gaza. Met andere woorden, Gaza wordt een tweede Westbank. Ik kan me niet voorstellen dat dit realistisch is. Maar wat dan? De UN? Unifil-soldaten die net als in Libanon weglopen als het ook maar even gevaarlijk wordt? Wie het weet mag het zeggen. Nu hoor ik dat de Franse minister van Buitenlandse zaken aandringt op een staakt-het-vuren. “Dan komen de gijzelaars vrij,” zegt ze. Willen al die o-zo-goed-weters dan werkelijk dat de moordenaars onbestraft blijven? Dat Hamas blijft bestaan? Dat ze er alles aan doen om de moordpartij te herhalen en te herhalen? Werkelijk Europa? Eén ding weet ik zeker. Uit Europa komt geen oplossing.
Ze kletsen maar wat.
